Lost in Harry Potter

Nightmares

'-En madame heeft toen maar besloten een Gruzielement van me te maken!' Sneep houdt de armband omhoog, "en dit ding ook." Hij legt het op Perkamentus' bureau. 

Die kijkt ons een voor een even aan. 

Ik zit rustig op een stoel, terwijl Sneep weer eens heen en weer ijsbeert door het kantoor. 

"Wat is het probleem, Severus?" vraagt Perkamentus, "waar ben je bang voor?"

"Net zo'n connectie als de Heer van het Duister en Potter hebben," zegt Sneep, "en wat dat met mijn occlumentie zou kunnen doen." 

Ik knik, "eh-daar ben ik het mee eens," zeg ik, en beide mannen kijken me stomverbaasd aan. Het komt niet vaak voor dat ik het eens ben met iets dat Sneep zegt. 

"Ik- zover dacht ik niet vooruit toen ik- nou-" mijn stem sterft langzaam weg, en ik wordt terug gehaald naar het moment dat ik mijn familie moest doden. 

Perkamentus kijkt me aan, "heeft Voldemort ook gezegd waarom hij je hierheen gehaald heeft?" 

Ik bijt op mijn lip, "blijkbaar was ik de enige met aanleg voor magie," zegt ik, en ik staar naar de grond, "ik denk dat hij niet echt goed gekeken heeft." 

"Het spijt me, wat hij je heeft laten doen, Robin," zegt Perkamentus, "maar-ik kan ook niet zeggen dat dit te voorkomen was," hij kijkt me aan, "het wordt oorlog." 

"Dat is het al," ik sla mijn armen over elkaar. S

neep besluit eindelijk naast me te komen zitten, "wat doen we nu?"

"Bij Voldemort uit de buurt blijven," zeg ik zonder hem aan te kijken. Toch voel ik beide mannen naar me kijken, met weinig amusement in hun ogen. 

"Ze wilt niet terug naar "Het Nest"," zegt Sneep. 

"Omdat ik niemand daar kan vertellen wat ik heb moeten doen," zeg ik meteen voor Perkamentus iets kan zeggen. 

"Jij was erbij Severus," voeg ik eraan toe. 

"Ik stel voor dat je voor nu terug gaat naar "Het Nest"," zegt Perkamentus, en hij steekt zijn hand op als hij ziet dat ik tegenin wil gaan. "Als het niet gaat kun je morgen met Severus mee naar huis." 

Hij kijkt Sneep aan, "ik neem aan dat Peter niet meer bij je in huis zit nu?" vraagt hij aan hem. Sneep schudt zijn hoofd. 

Perkamentus kijkt mij weer aan, "beloof me dat je het probeert," zegt hij. "Morgen zal ik langskomen om te zien hoe het gaat." 

Met tegenzin knik ik, "oké, ik zal het proberen," beloof ik hen beide. 

"Goed, dan mag Severus je weer terug gaan brengen." Perkamentus staat op en loopt naar het raam.

"Hoe is het met je hand? Neem je de toverdrank nog die ik voor je gemaakt heb?" vraagt Sneep als we bij de deur staan, en ik draai me een stukje om. 

Perkamentus glimlacht, "ik red het wel, tot het einde van het jaar." 

Dan duwt Sneep me voor zich uit de deur uit en de trappen af. We zeggen weinig tegen elkaar als we door het donker teruglopen naar Zweinsveld, waar we kunnen verdwijnselen. 

"Sev-"

"Het spijt je niet, dus probeer het maar niet eens te zeggen," zegt Sneep voor ik mijn zin af heb kunnen maken. 

Ik kijk hem zijlings aan, hij kijkt verbeten voor zich uit en beent naast me voort. "Maar het spijt me wel," zeg ik, zacht.

"Behalve om me een langer leven te bezorgen, waarom heb je het gedaan?" Sneep kijkt me nu wel aan.