Lost in Harry Potter

Can I love him?

'Mogge,' murmelde ik terwijl ik de trap afslofte. 

'Goedemorgen!' zei mevrouw Wemel terwijl ze met haar toverstok zwiepte. 'Ga maar door naar de kamer liefje, Lupos is er ook al, hij ontbijt mee.' 

Hoe kon die vrouw zo opgewekt zijn op de vroege ochtend? 

Ik knorde een bedankje en schuifelde naar de huiskamer en plofte op de bank. 

'Goedemorgen,' Lupos kwam naast me zitten terwijl ik gaapte. 'Leuk haar,' Lupos moest moeite doen zijn lachen in te houden. 

Ik keek hem even waarschuwend aan voor ik mijn haar een beetje fatsoeneerde met mijn vingers.

'Is de taart er al uit?'

'Remus!'

'Ja?'

'God man, wees niet zo vrolijk!'

'Oh, je hebt een ochtendhumeur!' Lupos klonk me veel te geamuseerd en ik keek hem zijlings aan, dit was vast een van zijn overgebleven Sluipers trekjes. 

Ja hoor, hij zat naar me te grijnzen. 

'Ben je zo vrolijk omdat je verliefd bent?' zei ik terloops, en in een poging hem terug te pakken. 

Zijn gezicht betrok meteen, 'wat?' 

Nu keek ik hem grijnzend aan, 'ja, dat is het gewoon hè? Je bent verliefd!' 

'Nee niet waar,' zei Lupos koppig. Maar ik zag de raderen in zijn hoofd bijna op tilt slaan. 

'Maak je maar geen zorgen, van mij zullen ze het niet horen,' stelde ik hem gerust.

'Van wie dan wel?'

'Die daar,' ik wees naar Sirius die bij ons kwam zitten en zich uitrekte. 

'Wat vertel ik?'

'Dat Remus verliefd is.'

'Oh dat.'

'Sirius!' Remus klonk bijna angstig. 

Sirius keek zijn vriend geamuseerd aan, 'ja?' 

'Je houdt je mond begrepen!' siste Lupos.

'Wat heb je er voor over?'

'Oh, dat meen je niet!'

'Zie ik eruit alsof ik een grapje maak?'

Er veranderde iets in de uitdrukking van Lupos, eerst keek hij mij aan, daarna Sirius weer, 'nou prima, dan bazuin ik de hele tovenaarswereld rond dat jij en Robin samen zijn.' 

Zowel ik als Sirirus schoten overeind, 'zeg dat is gevaarlijk!' riep ik. 

'Je laat het!' brulde Sirius. 

Lupos keek ons aan, en moest toen lachen, 'jullie verbazen me.'

'Hoezo?' knorde ik toen duidelijk was dat hij een grapje had gemaakt.

'Jullie ontkenden niet.'

Sirius en ik keken elkaar verbaasd aan. Even niet wetend hoe we daar op moesten reageren. Ik besefte dat hij gelijk had. En ik vroeg me af waarom ik niet had ontkent. Wilde ik bij Sirius zijn? Kon ik van hem houden? Of deed ik dat al? Als ik de verhalen moest geloven hield ik al van hem. Ook al was dat gevoel er nu even niet. 

 'Waar ging de discussie over?' Fred en George kwamen de kamer in en keken ons nieuwsgierig aan. 

'Nergens!' zeiden Sirius en ik tegelijk, Aalsof we het hadden afgesproken.