အပိုင်း (15)
"အမေ......"
"ကျွန်မသမီးက ကျွန်မ တစ်ခွန်းဆိုတစ်ခွန်းပဲ..."
"ဒါဆို လက်ထပ်ပွဲ ဘယ်ချိန် ကျင်းပမလဲ.."
"သိပ်မကြာမှီပေါ့ရှင့်..."
ထို လူကြီး ပြန်သွားချိန်...
"အမေသမီး လက်မထပ်ဘူး...သမီး မသွားချင်ဘူး"
"ဘာ....နင်ကများ..."
Ei Ei Zaw က ခွန်း ကို ရိုက်ဖို့ ကြိမ်ဒုတ်ကိုယူကာရိုက်တော့သည်။
"အား...အမေ...နာတယ်..."
ကြိမ်ဒုတ်နဲ့ တဖြောင်းဖြောင်းရိုက်တော့သည်။
တစ်ချက်ထိမိလိုက်တိုင်း အသဲထိအောင်နာ၏
လက်တွေတဖြတ်ဖြတ်ရိုက်မိလိုက် ခြေထောက်လေးတွေရော ပစ်လဲကျသွားသည် အထိ အားအကုန်လွဲကာ ရိုက်တော့သည်။
"အား...အမေ...မရိုက်ပါနဲ့....နာတယ်...အဟင့်...ဟင့်...အမေ...."
ဖြောင်း....ဖြောင်းဆိုပြီး...အသားနုနုလေးမှာ အနီရောင်အလျှိုးရာတွေဟာ ထပ်လာသည်။
မျက်နှာလေးကိုတော့ မထိမိအောင်....
ကာရင်း အချပ်ရေပေါင်းများစွာကို ကြိတ်မှိတ်ခံနေရသည်။
"နင်...ကိုကျော်စွာ..ကို လက်ထပ်မှာလား...မထပ်ဘူးလား...ဖြေလေ"
"အ့...နာတယ်...အဟင့်...ဟင့်...မရိုက်ပါနဲ့တော့... လက်...ထပ်ပါ့မယ်..."
Ei Ei Zaw က ခွန်းရဲ့ ဆံပင်ကို စောက်ဆွဲကာဖြင့်
"နင်က လူမဟုတ်ဘူး...ခွေး....ရိုက်မှ နားလည်တယ်...မသာမ...သေချင်းဆိုးမ..ဖာသည်မ...
စောက်ကျက်သရေကိုမရှိဘူး...အရိုက်ခံရမှ...စောက်စကားကို နားထောင်တယ်...မသာမ...နင်မြန်မြန်အိမ်က ထွက်သွားမှပဲ...စောက်ကျက်သရေယုတ်တယ်"
ဆံပင်ကိုစောက်ဆွဲပြီး ပစ်ချကာ အခန်း တံခါးကို စောက် ခနဲ ပိတ်သွားသည်။
ခွန်းက အခန်းထဲဝယ် အနာ များကို ဆေးလိမ်းနေရင်း ငိုနေမိတော့သည်။ သူလက်မထပ်ချင်ဘူး...
အဲ့လူကြီးနဲ့ မယူချင်ဘူး...သူ့ကို ကယ်မယ့်သူလဲမရှိပါလား....
"အဟင့်....ဟင့်....ဟီး...."
အနာလေးတွေဆေးထည့်ကာ အချို့ကို ပတ်တီးလေးစည်းကာ အချို့ကို အနာကပ်လေးဖြင့်ကပ်ထားသည်။
"နာတယ်....အဟင့်....ဟင့်....စပ်လိုက်တာ... ဖူး.."
YOU ARE READING
အရှင့်ရဲ့အသုံးတော်ခံ (OR) Lord ရဲ့ သတို့သမီး 🔞
Romanceထိုနေ့ည က မှားသွားတယ့် အမှားတစ်ခုက ကျွန်မဘဝ တစ်ခုလုံးနဲ့ ပတ်သက်မိသွားလိမ့်မယ်လို့ မထင်ခဲ့မိဘူး....... ပြီးတော့ ပတ်သတ်မိသွားတယ့်သူက ဘာလို့ သူဖြစ်နေရတာလဲ......
