Mahika (A Caitlin Viray, CaitBea, JhoBea and CMFT fanfic)

Chapter 10

Ace's POV

Nagising ako sa sinag ng araw na pumapasok sa kwarto ko. Medyo disoriented ako. Di ko maalala kung paano ako nakarating sa kama. Then I felt her hand in mine, I looked towards her at nakita ko that she was sitting on a chair beside the bed and bent over the bed fast asleep.

"Cait..." Mahinang bulong ko.

She stirred, lifted her head and looked towards me.

"Hey you're awake. How are you feeling?" Tanung nya.

"Disoriented. What day is it?" Wika ko habang sinusubukan na unti-unting umupo sa kama.

"Tuesday na. Oh... wait... dahan-dahan kasi. Baka mabinat ka nian." Sagot nya habang inaalalayan akong umupo.

Tuesday? Wait. Anung ginagawa nya dito? Bago ako makapagtanung, narinig kong bumukas ang pinto.

"Cait?" Narinig kong tawag ni Bea mula sa pintuan at papunta sa direksyon ng kwarto ko.

Pagdungaw nito sa kwarto nakita nya agad akong nakaupo na sa kama.

"Ace. Gising ka na." Bati nya sabay ngiti pero halatang natigilan sya ng makita nyang magkahawak pa din ang mga kamay namin ni Cait.

Narinig ko agad ang mga yapak na papunta din sa kwarto.

"Ace?" Wika ni Den habang papasok sa loob ng kwarto. Nilampasan nya si Bea at niyakap ako. Niyakap ko din sya pabalik gamit ang libreng kamay ko.

"Loko ka! Tinakot mo kami! Bakit kasi hindi ka nagsabi na may sakit ka? Tapos di ka pa sumasagot ng phone mo." Wika nya sabay marahan na hampas sa kin.

"Ha?" Pagtataka ko. Napaisip ako anu bang nangyari?

"Wait, anung last mo na naalala?" Tanung ni Cait. May pag-aalala sa mga mata nya.

"We sorted the key. I did household chores and I think late na ko nakatulog. Then maybe next day na yun I think tanghali na when I woke up na sobrang sama ng pakiramdam ko, I was going to tell you but my phone batt was flat so I got up to get the charger. Maybe I fell? Wala na ko maalala after that. Cait said, Tuesday na today. What happened?" Wika ko.

"I sent you a message bago ako umalis ng Cavite to let you know na diretso na ko sa training pero di ka nagreply. I raised a concern nung malapit na mag-9am and wala ka pa din sa training." Wika ni Cait.

"Ate Beth called you and you couldn't be reached so nag-alala na kami and nagpaalam kami kay Coach to check on you." Wika ni Den.

"We knocked on your door but you werent answering tapos naalala ko na kakabigay mo sa kin ng spare key." Dagdag ni Cait.

"Then I found you on the floor beside your bed na inaapoy ng lagnat." Wika ni Bea.

"We helped you to the bed." Wika ni Cait.

"Sabi ng doktor viral infection daw so we just needed to let you ride it out except making sure that we kept your temperature down." Dagdag ni Den.

"Sorry guys, naabala tuloy kayo." Wika ko.

Umiling si Cait at hinigpitan nya ang pagkakahawak sa kamay ko.

"Dapat di kita iniwan. I shouldve stayed over the weekend." Wika nya habang nangingilid ang luha sa mga mata nya.

"Hey, it's not your fault. Look at me, I'm okay and you're here now." Wika ko sabay haplos sa pisngi nya.

"Ayusin ko muna yung pangbreakfast natin." Wika ni Bea sabay labas sa kwarto.

"Tulungan ko lang si Bei." Dugtong ni Den bago sumunod kay Bea.

"I should go. Tulungan ko muna sila." Wika ni Cait.

Sinubukan kong tumayo pero pinigilan nya ko.

"What do you think you're doing? Mabibinat ka nian e. We need you back as soon as possible, kaya kailangan mo magpahinga at magpagaling okay? Dito ka lang, ako na muna." Mahigpit na bilin ni Cait. She kissed the top of my head bago sya lumabas ng kwarto.

Bea's POV

Lumabas si Ate Den para bumili ng prutas ngayong gising na si Ace. Habang tinutuloy ko naman ang pag-aayos ng almusal namin. Naramdaman ko na may biglang yumakap sa kin from the back. I immediately knew that it's Cait.

"Thank you for being here." Bulong nya.

"Wala yun." Sagot ko.

"Bei, I mean it. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung wala kayo dito ni Ate Den. Lalo na when I saw her like that sa floor, I felt so helpless. I..." Mahinang wika nya. Ramdam ko na biglang nanginig ang boses nya.

Humarap ako sa kanya at nakita ko na nangingilid ang luha sa kanyang mga mata.

"Hey nandito lang kami." Wika ko sabay yakap sa kanya.

"I was scared Bei. I thought I was going to lose her." She cried into my arms.

"I know. Pero it's over now, kailangan nya lang ng mas mahabang pahinga pa." Wika ko.

I hate seeing her like this. Tumataas din yung level lalo ng selos ko. Lalong nagiging klaro sa kin na kahit umamin ako ngayon, her feelings won't be for me.

Ang bagal mo kasi Bea. Masyado mo pinatagal.

Pero alam ko din na hindi ko kayang lumayo sa kanya. I have to endure this if I want to remain a part of her life.

I gave her a tight squeeze bago ko sinabing, "Pabalik na si Ate Den for sure. Ready na din tong breakfast, do you mind setting the table? I'll get Ace." Tumango naman sya at nagsimulang kumilos.

Pinuntahan ko si Ace sa kwarto.

"How are you feeling buddy?" Tanung ko.

"Hey, Bei, medyo disoriented pa din." Sagot nya.

Ngumiti ako at lumapit sa kanya.

"I bet you are. Breakfast is ready. I'm here to get you out of your room, for sure kailangan mo na mahanginan." Wika ko habang inaalalayan ko syang tumayo.

Nagseselos ako oo. Pero hindi naman yun kasalanan ni Ace. I knew from the beginning na may feelings sya kay Cait and she stayed away pero now that she had a chance, I can't really blame her for taking it. She made her move, I didn't.

"Thanks Bei, for being here lalo na for Cait. Sorry na nag-alala kayo." Wika nya.

"We got your back. In and out of the court remember?" Wika ko. Ngumiti sya at tumango.

Narinig kong bumukas ang pinto, nakabalik na siguro si Ate Den.

"Let's go mukhang nakabalik na si Ate Den." Wika ko.

Tinulungan ko lang syang tumayo at nakaalalay lang ako sa likod pero pinilit nya na maglakad mag-isa palabas ng kwarto. As soon as makita sya ni Cait, lumapit agad ito.

"Hey what are you doing? Baka matumba ka nian." Wika ni Cait sabay alalay kay Ace.

"I'm fine. I insisted na maglakad mag-isa, I need to get my strength back somehow." Sagot ni Ace.

"I know that pero dahan-dahan lang ok? I mean it." Mahigpit na bilin ni Cait.

Ngumiti si Ace at nagwikang, "Yes ma'am."

"Hay ewan ko sa yo." Inis na sagot ni Cait.

Hindi namin napigilang lahat na matawa.

Tama na yan, kumain na tayo at lalamig tong pagkain. Paalala ni Ate Den.

Kahit anuman tong nararamdaman ko, nangingibabaw na kaibigan ko silang pareho. Seeing them like this makes me jealous sobra pero at the same time seeing Cait happy makes me happy.

Pagkatapos ng almusal, tumulong kami ni Ate Den na magligpit at nagpaalam na din kami na umuwi. Babalik na kami sa practise bukas kaya magpapahinga na din for the rest of the day.