42. Bölüm

9.3K 390 71
                                    

Karan evde yoktu. Yine birşeyler olucakmış gibi hissediyordum.

Karanı aradım cevap vermedi. Birdaha aradım yine cevap vermedi bu sefer aramadım kendisi döner diye düşünmüştüm . Bugün Suna ile buluşacaktık onu da haber verecektim ama telefonlarını açmadığı için habersiz çıktım.

Kafeye gelmiştik sahilin en sakin kafelerindendi burası. Test çözmek için çok güzel bir yerdi. Değişiklik olsun istemiştik.

Suna benden önce gelmişti ve beni bekliyordu. Yanına gittim selamlaştık biraz konuştuktan sonra kahvelerimizi de alıp ders çalışmaya başladık.

İkimizde baya kendimizi kaptırmıştık. Suna yüzünü yıkamaya lavaboya gitmişti ben de devam ediyordum çalışmaya.

Suna gelmiş ayakta dikilmiş bana bakıyordu.  Başımı kaldırıp Suna'ya baktım.

"Niye dikiliyorsun ayakta otursana."

Suna da bir değişiklik vardı.

"Suna duymuyor musun otursana hadi."

"Kalkalım mı ben çok yoruldum sonra devam ederiz."

Saate baktım daha geleli bir saat olmuştu.

"Daha yeni geldik kızım otur işte biraz daha test çözelim kalkarız."

"Yok hadi kalk bizde devam ederiz hem olmaz mı?"

"Olur olmasına da anlaştığımız gibi burada yapacaktık. Hem ne oldu sana iki dakika içinde."

"Birşey olduğu yok hem kalabalıklaştı burası yaptığım dersi anlamıyorum."

Etrafıma bakındım bir kaç kişiden başkasıda yoktu. Pekte kalabalık da sayılmazdı.

"Bu mu kalabalık Suna."

"A a a ... ne çok sorguladın ya hadi kalk işte."

"Tamam tamam kalkıyorum. Ne güzel çalışıyordum şurda varya... neyse gidelim bakalım sende bir haller var ama anlayamadım. Yakında kokusu çıkar."

"Birşey olduğu yok. Sende çok kuruntulu olmaya başladın Vera."

"Karan sağ olsun ayarlarımı bozdu resmen.."

Toparlanıp kafeden çıktık. Sunalara doğru gittik. Aslında en son olanlardan sonra gelmek de istemiyordum ama Suna'yı da kırmak istemiyordum.

Annesi bizi karşıladı selamlaşıp Suna'nın odasına girdik. Burda çalışmaya devam ettik. Gerçi Suna sürekli dalıyordu, kafasını birşey kurcalıyormuş gibiydi.

"Suna iyi misin sen."

"E.. evet  iyiyim ne oldu ki."

"Ne bilim kafede başta iyidin sonra ne olduysa artık bir durgunlaştın. Birşey mi oldu birimi  birşey dedi."

"Yok ben iyiyim sana öyle gelmiş. Devam edelim biz derse."dedi

"Ben ediyorumda sen bu kafayla edebiliyormusun bilemiyorum."

"Yoruldum sanırım Vera yarın devam edelim mi.?"

"Tamam olur."

Dedim eşyalarımı toparladım Sunayla da vedalaşıp çıktım evden. Karandan sonra da Suna'ya bir haller olmuştu. Etrafımdaki insanlara ne oluyordu hiç bir fikrimde yoktu.

Babamın BorcuHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin