Daan.

Hoofdstuk 21

Hoofdstuk 21

Daan – 17 jaar

Dion hield zich aan zijn woord. Hij zou mij de kneepjes van het vak leren, mij enigszins verlossen van de pijn die van binnen aan mij vrat. Zuchtend waren we naar een afgelegen loods gereden. 'Ik zou ook eens mijn rijbewijs moeten halen', zei ik peinzend. Ik werd immers bijna achttien. Dion fronste. 'Je kan wel geld van mij lenen.'

Zonder mijn blik van het raam af te wendden, schudde ik mijn hoofd. 'Ik heb geen zin in schulden. Ik betaal het zelf wel.'

Dion knikte bedachtzaam, en bracht de auto tot stil stand. Zuchtend opende hij het portier, en ik volgde zijn voorbeeld. Een klik verraadde dat de auto op slot sprong, nadat ik het portier als laatste sloot. Ik volgde Dion die grote loods in. Ergens voelde ik mij hier niet prettig, maar hield mij vast aan de gedachte dat Dion te vertrouwen was. We stapten over een laaghangende balk heen, en stonden nu middenin de loods. 'Gevonden', zei Dion, en liet zijn blik door de loods heen dwalen. 'Alsof het op mij aan het wachten was.'

Ik volgde zijn blik, en knikte maar.

'Goed', zei hij zuchtend, en draaide zich naar mij toe. 'Wat je als eerste moet weten, is dat die geen spel is. Verraad ons, en je gaat eraan.' Zijn gezicht was kil, zijn stem ijzig kalm. Een rilling liep over mijn rug heen, en ik knikte begrijpend. Dion haalde plots een pistool uit zijn broekzak, en stak hem naar mij uit. Twijfelend nam ik het koele metaal van hem aan. 'Ik vertrouw jou. Dus hij is van jou', waren zijn woorden. 'Kan je schieten?'

Mijn blik vond de zijne. Ik dacht terug aan de keer dat mijn vader mij had laten schieten, en sloot een seconde mijn ogen. De herinnering was nog zo intens. 'Ik was negen toen ik recht in de roos schoot.'

Dion knikte, duidelijk onder de indruk. 'Dan kan je al beter schieten dan de meesten in deze wereld.'

Ik liet het koele meteen door mijn handen glijden. Streelde het kort met mijn vinger. Een zucht glipte tussen mijn lippen door. Het was niet de bedoeling dat ik nog eens in mijn leven een pistool aan zou raken. 'In deze wereld, deel je', vervolgde Dion zijn verhaal. 'Je deelt de meiden, anders staat dat gelijk aan gevoelens hebben voor haar.'

Ik knikte, leek niet begrijpen waarom dat meteen betekende dat je gevoelens voor iemand had. Dion haalde een hand door zijn bruine haren heen. 'Dat waren de belangrijkste twee regels. Voor de rest ben je eigenlijk vrijwel vrij.' Zijn blik vond de mijne, en hij glimlachte. 'Meiden verkopen is ook een optie natuurlijk. Er zijn jongens die zelf te lui zijn om moeite te doen voor een meid, en die kopen maar al te graag een meisje van je.'

Mijn ogen werden zo groot als schoteltjes, en resoluut schudde ik mijn hoofd. 'Nee', zei ik vastbesloten. 'Ik neuk ze, en dump ze.'

Dions blik werd kil. 'Daan, je kunt ze ook houden. Een paar nachten, weken. Dát is onze wereld.'

'Dat is toch ontvoering?' stamelde ik niet.

'Wat jij doet is toch ook strafbaar?' Dion trok een wenkbrauw op, duidelijk wijzend op afgelopen nacht, waarin ik een meisje ''verkrachtte.''

Een zucht rolde over mijn lippen heen, en ik knikte. 'Ja oké.'

'Daan, je moet leren begrijpen dat meiden voor ons bedoeld zijn. Ze zijn niets meer dan sletten, en sletten hebben een temmer nodig.'

Fronsend keek ik hem aan. Ergens vond ik dit toch wel heel ver gaan, maar het zorgde ook voor een aangenaam gevoel in mijn buik. Even de pijn vergeten. Dion haalde zijn schouders op. 'Maar goed, ik kan begrijpen dat je ze liever nog niet meteen ontvoerd. Dat is ook meteen een sprong in het diepe. Doe het rustig aan.'

En zo raakte ik erin verzeild. Het was zijn schuld. Het was de schuld van mijn ouders. Van Arie. Maar bovenal die van mijzelf. Ik had weerstand kunnen bieden. Weerstand aan Dion. Weerstand aan mijn gedachten. Ik werd erin meegetrokken. Neukte elk meisje dat ik neuken kon, of ze nu wilde, of niet. En langzaam aan liet het mij koud. Het kon mij geen ruk meer schelen, zolang ik maar genoot. Elke ochtend besprak ik met Dion lachend de nacht, deelde we onze verhalen. Rookte een sigaretje, als ontbijt. Ook met Samuel had ik veel contact, sprak weleens met hem af, gingen naar de bossen om te schieten. Ondertussen had ik voldoende geld gespaard met een illegaal baantje, om mijn rijbewijs te kunnen betalen.

Ik was veranderd. Niet qua uiterlijk, maar innerlijk. Maar één ding was hetzelfde gebleven. Ik wilde arts worden.

Dus toen ik besloot een avondje niet op meidenjacht te gaan, maar mij op mijn eindexamenjaar te concentreren, had Dion verontwaardigd gekeken. 'Daan, dit is je toekomst', waren zijn pijnlijke woorden geweest. Zuchtend had ik geknikt, en was met hem mee gegaan.

En daar stond ik weer. Aan de bar. Mijn blik gleed over het vrouwelijk schoon heen, en bleef uiteindelijk hangen. Ik nam een slok van mijn ijskoude biertje, en bleef haar indringend aankijken. Ze bloosde lichtjes toen ze mijn blik opmerkte. 'Kassa', fluisterde ik tegen Dion, die mijn blik volgde.

'Dat meisje is verdomd lekker', vertelde hij mij en likte langs zijn lippen. 'Trio?' zijn ogen fonkelden. Ik glimlachte. Samen beenden we op haar af. Haar ogen werden zo groot als schoteltjes. Ik streelde met mijn vinger haar wang, terwijl Dion haar tegen zich aan drukte. Hij voerde haar uiteindelijk mee naar de toiletten. Verbaasd als ze was, trippelde ze braaf mee. Ik volgde ze zwijgend. Zo goed als Dion was ik nog niet. Hij duwde haar een hokje in, en haar ogen werden groot toen ze eindelijk leek te beseffen wat er ging gebeuren. 'Nee, ik ehm, sorry', begon ze te stamelen, maar Dion kapte haar af. Zijn lippen raakten vederlicht de hare, en hij kuste haar teder. Ze zoende hem terug, al was de twijfeling te merken aan haar houding. Langzaam streelde ik haar borsten. Meteen duwde ze Dion weg. 'Nee', zei ze, deze keer helderder. Maar wij hadden geen genade. Dion greep haar polsen en pinde ze boven haar hoofd. 'Ja', hijgde hij.

Mijn vingers begonnen weer haar borsten te betasten, terwijl Dion haar broek naar beneden toe trok. Ze bleef jammeren, kreunen van de pijn. Steeds harder gingen wij. Dion stootte uiteindelijk als eerste in haar, en sloeg haar, toen ze een kreun van pijn liet horen. Nadat hij zijn verlossing vond, was het mijn beurt. Hard stootte ik in haar. Het liet mij koud dat ze pijn had. Ik moest genieten.