Daan.

Hoofdstuk 35

Hoofdstuk 35

Daan – 19 jaar

Mijn handen trilden, terwijl ik probeerde een sigaret aan te steken. Verdomme. Verdomme. Verdomme. Hoe kon het dat Freek sterker was dan ik was? Cas had hem verdomme in een houtgreep genomen. Ik had Sarah de kamer uit gesleurd, en ineens had hij mij weten te raken. Ik was zo dichtbij. De rook trok mijn longen in, nadat ik een flinke hijs genomen had. Opnieuw analyseerde ik de gebeurtenis. Cas had zich meteen op Freek gestort, waarna ik de kamer in gerend was, en Sarah mee gesleurd had. Zij had geschreeuwd, tegen gesparteld, en ik had haar een aantal keren getrapt. Ze staakte haar verzet, en haar geschreeuw. Ik had haar de kamer uit gesleurd, en plots had Freek mij neergeslagen. Sarah was terug de kamer in gerend, en ik had Freek bevolen haar aan mij te geven. Na wat geduw en getrek trok de jongen zijn pistool. Ik was vetrokken. En ik had daar enorm de balen van. Wat dacht ik nou? Dat Freek mij echt neer zou schieten? Hij was een mietje. Hij kon amper schieten. Ik was woedend op mijzelf. Ik rookte mijn sigaret op, en drukte die vervolgens in een asbak uit. Mijn benen droegen mij automatisch naar de badkamer toe. Een koude douche klaarde mijn geest, dat was mijn motto. Langzaam trok ik mijn kleren uit, en bevond mij niet veel later onder de koude stralen. Kort rilde ik, maar al gauw trad gewenning op. Ik waste mijn haren, en staarde naar de druppels die over de muur naar beneden rolden. En nu? Dat was de volgende vraag. Dat ik Sarah terug ging halen, stond als een paal boven water. Alleen had ik een waterdicht plan nodig. Mijn handen legde ik ten rustte tegen de koele muur. Een plan. Een zucht rolde over mijn lippen heen. Ik had geen plan. Ik moest haar ergens onderweg zien op te scheppen. Maar dat ging moeilijk als ze hele dagen binnen bij Freek zat. Of ik moest Freek onder druk zetten. Kort schoot het idee door mijn hoofd heen om hem om te leggen, maar al snel verwierp ik dat plan. Geen doden, behalve als ik echt geen andere keus had. Ik draaide de kraan dicht, en stapte uit de douchecabine. Tergend langzaam droogde ik mij af, en fatsoeneerde mijn haren. Vanavond zou ik nog eens uitgaan, puur om mijn gedachten te verzetten. Zuchtend liep ik naar mijn klerenkast, en trok schone kleren aan. Een blauw shirt, en een spijkerbroek leken mij wel goed genoeg. Plots klonk mijn telefoon. Toch wel een beetje geïrriteerd nam ik op. 'Daan', zei ik scherp.

'Ik denk dat het een ritje Texel word voor je.'

De stem van Cas, en zijn woorden, maakte mij meteen alert. 'Ah? Ze gaat daar heen met Freek?'

'Nee met Samuel. Ik ben ze gevolgd tot Den Helder. Nu hebben ze de boot genomen naar Texel.'

Texel. Een zucht verliet mijn lippen. Dat was echt nog even rijden, en de boot maakte het er niet beter op. Maar als ik Sarah terug wilde, had ik geen keus. 'Goed, bedankt', zei ik en hing op. Ik duwde mijn telefoon in mijn broekzak, en haalde ergens een pistool vandaan. Mijn metalen schatjes lagen overal, dus zo moeilijk was dat niet. Ik stopte hem tussen mijn broeksband. Niet veel later beende ik mijn appartement uit, en stapte mijn auto in. Ik stelde de TomTom in, en scheurde niet veel later de weg op. Helemaal naar Texel voor een wijf, bedacht ik mij geërgerd. Ik had haar ook kunnen laten. Maar ik wist dat ik dat niet wilde. En daarbij, zij zou haar mond voorbij kunnen praten. Meiden die er eenmaal inzaten, kwamen er niet meer uit. Dat was de regel. Dat zorgde ervoor dat wij allemaal nog niet opgepakt waren. Het was vrij druk op de weg, en dat verbaasde mij niets gezien het tijdstip. De middagspits was al in volle gang. Geërgerd drukte ik enkele keren op mijn claxon. Ik had haast. Ik had verdomme geen tijd te verspillen. Gelukkig verliep de rit vlekkeloos, op enkele files na. En ik had nog meer geluk toen ik zag dat de boot er nog stond. Het was nogal roekeloos van mij geweest om aan te rijden, zonder de tijden van de boot te checken. Ik reed de auto onder in het ruim, en stapte vervolgens uit. Liever bleef ik in mijn auto zitten, maar helaas was dat niet toegestaan. Ik besloot dit keer te gehoorzamen, en geen scene te schoppen.

De overtocht leek uren te duren, terwijl het in werkelijkheid maar twintig minuten waren. Ik bevond mij weer naar de auto toen daar om gevraagd werd, en een kleine tien minuten later reed ik op het Texelse land. Mijn telefoon ging af, en vluchtig haalde ik het ding boven. Een sms'je van Luuk.

Ze zitten in de Strandford bungalows, in Den Burg.

Ik knikte goedkeurend en gooide mijn telefoon op de bijrijdersstoel. Ik toetste het in op de TomTom, die mij er soepel naartoe bracht. Inmiddels was het al donker geworden, toen ik de auto parkeerde, uit het zicht van de bungalow. Er brandde nog licht, en dat gaf mij hoop. Het was altijd makkelijker als ze nog wakker waren. Ik stapte uit, en zag tot mijn verbazing Sarah helemaal alleen buiten staan. Het leek alsof ze aan het bellen was. Ik sloop dichterbij, en verstopte mij achter de bosjes. Nu hoorde ik haar duidelijk tegen iemand praten, al kon ik net de woorden niet verstaan. Zou ze met Freek bellen? Ik kwam breed grijnzend achter de bosjes vandaan, en liep kalm op haar af. Dit was mijn kans. Makkelijker kon haast niet. Ik bereikte haar, en legde een hand op haar schouder. 'Wat toevallig dat ik jou hier aantref', zei ik breed grijzend.

Ze draaide zich om, en keek mij vol angst aan.

'Kom, we gaan een stukje wandelen.' Ik pakte haar pols beet, en sleurde haar mee. Tot mijn verbazing verzette zij zich niet.

'Daan!' schreeuwde plots iemand woest. Ik herkende de stem van Samuel meteen. Samuel stormde naar buiten. 'Jij moet echt nodig naar een gesticht', zei hij vervolgens ijzig kalm. 'Daar kunnen ze je helpen, en je zal strafvermindering krijgen.'

Ik glimlachte kil. 'Jij weet net zo goed als ik , dat zij mij aangeeft, jij er ook bij bent vriend.'

Samuel keek mij boos aan.

'Oh, en ze belde net met Freek. Dus ik denk dat er iets niet klopt aan jullie relatie.'

Samuel keek eerst mij verbaasd aan, waarna zijn blik naar Sarah gleed.

'Aangezien Freek al helemaal niet goed voor haar is, neem ik haar mee', besloot ik. Ik trok aan haar pols, en ze viel achter mij aan. Samuel stormde op ons af. Voor ik het wist liet ik Sarah los, trok mijn pistool, en schoot hem neer.

Lalalala, slecht hoofdstuk :")