Daan.

Hoofdstuk 33

Hoofdstuk 33

Daan - 19 jaar

Met grote ogen keek ze mij aan toen ik mijn appartement binnen kwam. Het was een lange, saaie, college geweest, maar ik had mij erdoor heen gesleept. De verschillende termen spookten nog door mijn hoofd heen. 'Mag ik alsjeblieft een pilletje?' vroeg ze mij smekend.

Een brede glimlach vond mijn lippen. 'Doe je best maar dan.'

Ik wilde kijken hoe ver ze ging voor een pilletje. Kijken hoe erg de verslaving inmiddels al was. 'Wat moet ik doen?' vroeg ze hopeloos.

'Smeek mij om jou te nemen', zei ik vrijwel emotieloos.

Haar ogen werden nog groter. Geamuseerd keek ik haar aan.

'Alsjeblieft', smeekte ze.

Ze deed alles voor dat pilletje. Het was mij wel duidelijk dat ze er onderhand op functioneerde. Niet goed voor haar, maar wel gunstig voor mij. Mijn ogen maakten een rollende beweging. 'Jij bent hardleers, zeg het.'

'Neem mij alsjeblieft', piepte ze haast onhoorbaar. Onderdanig sloeg ze haar ogen neer, een aanblik die mij wel beviel. Mijn glimlach werd nog groter. Ik duwde haar naar het bed, en klom meteen bovenop haar. Mijn lippen verkenden mijn hals, terwijl ze bibberend onder mij lag. Spijt had ik absoluut niet. Ik was nou eenmaal zo. En zeg nou zelf, verontschuldigen voor wie je bent? Dat ging zelfs mij te boven. Al wist ik dondersgoed dat dit niet goed was. Dat ik de rest van mijn leven in een gevangenis kon slijten als dit uit kwam. Misschien verdiende ik dat ook wel. Ik schudde mijn hoofd, wat mij een vragende blik van Sarah op leverde. Blijkbaar keek ik kil, want haast meteen wendde ze haar blik weer af. Een zucht glipte tussen mijn lippen door. Ik had geen zin in voorspel, en dat soort gedoe. Ik wilde haar nemen. Nu. Meteen. Gehaast trok ik haar shirt uit, die met een boogje op de grond terecht kwam. Haar angstige ogen vonden de mijne. 'Je krijgt geen pilletje als je tegenwerkt', waarschuwde ik haar. Ze knikte. Een seconde later had ik haar bh los gemaakt, en ook die belandde op de grond. Mijn handen kneedden haar kleine borsten. Een traan gleed over haar wang heen naar beneden, die ik haast teder weg kuste. Al deed het mij werkelijk waar niets dat zij aan het huilen was door mijn toedoen. Ik kuste haar ruw, terwijl ik langzaam haar broek naar beneden liet glijden. Een hand verdween in haar slipje, om daar zijn werk te verrichten. Sarah beet op haar lip, en haar gezicht vertrok van de pijn. Ruw bewoog ik mijn vingers heen en weer, en trok ze vervolgens terug. Goed, toch nog iets aan voorspel gedaan, al was het niet veel. Ik ontdeed mij van mijn broek, en onderbroek, en schoof een condoom om mijn geslachtsdeel. Ruw stootte ik in haar. Ze kermde van de pijn, maar ik negeerde dat geluid soepel. Ik bleef ruw heen en weer bewegen, en vond uiteindelijk mijn verlossing. Hijgend liet ik mij uit haar glijden. 'Het.. pilletje...Daan', wist ze stotterend uit te brengen. Zuchtend stond ik op, en haalde een pilletje tevoorschijn. Gretig pakte ze het aan, en stopte het in haar mond. Niet veel later had zij zichzelf aangekleed, en had ze een van mijn boeken opgepakt. Ze bladerde er aandachtig in. Zwijgend trok ik mijn kleren weer aan. Plots ging de bel. De gedachte dat het misschien Samuel was, spookte door mijn hoofd heen. Vluchtig voelde ik aan mijn broeksband. Geen pistool. Nogmaals werd er aangebeld. Chagrijnig trok ik de deur open. Samuel. Mijn gedachten lieten mij deze keer niet in de steek. Ik sloeg mijn armen over elkaar heen, en keek hem vol minachting aan. 'Waarom ben ik helemaal niet verrast dat jij hier staat?' zei ik nonchalant.

'Ik kom haar halen', zei hij koel, en negeerde mijn eerdere opmerking. En ergens stak dat. Hij hoorde mij niet te negeren, verdomme.

'Dat zal niet gaan, en daarbij wil ze helemaal niet met jou mee.'

Mijn blik gleed onopvallend naar zijn broeksband. Geen pistool. Zijn vuisten had hij inmiddels al gebald. Spottend keek ik hem aan. Wat ging hij doen? Mij slaan? Ik was toch vele malen sterker.

'Mag ik dat zelf aan haar vragen?' vroeg Samuel, de twijfel duidelijk in zijn stem te horen.

Ik stapte zwijgend aan de kant. Sarah zat op mijn bed, en haar ogen werden groot toen ze Samuel zag. Ze gooide het boek meteen aan de kant. 'Samuel', zei haar warme stem verrassend. Hij drukte haar stevig tegen zich aan, en prevelde woorden die ik nog kon verstaan. Haar lippen bewogen op en neer, maar wederom verstond ik er niets van. Plots liet hij Sarah los, en beende woedend met gebalde vuisten om mij af. Met zijn vlakke hand sloeg hij mij, en geamuseerd keek ik hem aan. Alsof die klap mij pijn deed. 'Klootzak', zei hij vervolgens kalm.

'Want?'

'Je hebt haar fácking drugs gevoerd.'

Mijn ogen maakten een rollende beweging. 'Hé ze vroeg er zelf om', zei ik, en haalde vervolgens nonchalant mijn schouders op. Ergens was dat waar. Maar anderzijds was ik degene die haar gedwongen had het pilletje in te nemen, de eerste keer.

'Alsof ik dat geloof.'

'Sarah?' vroeg ik zuchtend, en keek haar aan. 'Zeg het', siste ik vervolgens.

Ze slikte hoorbaar. 'Ik vroeg er zelf om Samuel.'

Met grote ogen nam Samuel Sarah in zich op. Hij leek niet te kunnen bevatten wat zijn gehoor had opgevangen. Vol ongeloof schudde hij zijn hoofd, en knipperde enkele keren met zijn ogen.

'Dat deed je niet Sarah', zei hij vervolgens zacht, vol ongeloof. Hij liep weer naar haar toe. Ik volgde geamuseerd zijn bewegingen. Behendig tilde hij haar op, maar dat kon haast niet anders. Samuel trainde ook enkele keren per week in de sportschool, en daarbij was Sarah behoorlijk afgevallen. Ze protesteerde lichtjes, maar dat had geen nut natuurlijk. 'Heb je haar überhaupt wel eten gegeven?' vroeg hij nijdig aan mij.

'Ja natuurlijk, maar daar moest ze wel iets voor doen. Deed ze dat niet, dan geen eten', zei ik en een geamuseerde glimlach sierde mijn lippen. Dit was zo leuk. Ik liet hem in de illusie dat hij haar daadwerkelijk mee kon nemen. Hij liep met haar in zijn armen naar de deur, en ik keek zwijgend toe. Pas toen hij de deur bereikte, kwam ik in actie. 'Dacht je echt dat ik haar zo makkelijk laat gaan?' vroeg ik spottend, en versperde hem de weg.

'Samuel laat mij hier', protesteerde Sarah zwak.

'Nee', zei Samuel boos, en probeerde langs mij heen te komen.

Ik voelde overduidelijk de woede in mij op komen. 'What the fuck gast, ze is van mij', zei ik woedend, en stootte met mijn elleboog tegen zijn hoofd. Hij had duidelijk veel moeite om op zijn benen te blijven staan, maar het lukte hem wel. Plots beukte hij mij aan de kant, met zoveel kracht die ik niet aan zag komen. Ik verloor mijn evenwicht, en viel op de grond. 'Godverdomme!' schreeuwde ik, terwijl ik zag hoe hij met Sarah mijn appartement uit rende. Woedend krabbelde ik overeind, en stormde de gang op. Niemand te zien. Ik greep naar mijn telefoon, en zocht naar het nummer van Dion. Ik wilde net op het groene telefoontje drukken, totdat ik mij pas besefte waar ik mee bezig was. Verdomme. Haastig drukte ik het nummer weg, en zocht naar het nummer van Cas. 'Ja man, met mij', zei ik gehaast toen Cas op nam. 'Ik heb een probleem. Sarah is weg.'

'Weg? Hoe heeft ze kunnen ontsnappen?'

'Ze is niet ontsnapt. Samuel heeft haar. Zoek uit waar hij haar heen brengt, en houd mij op de hoogte.'

'Moet ik Luuk ook in lichten?'

'Ja, doe maar', zei ik en hing op. Onrustig begon ik door de kamer heen te ijsberen. Godverdomme.