Daan.

Hoofdstuk 28

Hoofdstuk 28

Daan – 18 jaar

Gelukkig was mijn geheugen uitmuntend, en wist ik zonder verder een plattegrond te raadplegen, de weg naar het huis van Samuel. Anders dan de meeste van ons, woonde hij nog thuis. Iets wat mij totaal niet beviel, maar goed. Wat deed je eraan. Ik observeerde het huis, en kwam tot de conclusie dat zijn ouders niet thuis waren. Een grijns vestigde zich rondom mijn lippen. Mooi. Mijn benen droegen mij naar de voordeur, en ik belde aan. Mijn armen sloeg ik over elkaar heen, en mijn blik sprak boekdelen. Samuel opende de deur, en hapte lichtjes naar adem. 'Daan', stamelde hij.

'Ik kom binnen', zei ik, en duwde hem ruw aan de kant. Zijn rug klapte tegen de muur aan, waardoor hij nog eens naar adem hapte. Ik liep direct door naar de woonkamer, en nam plaats op zijn bank. Het huis van Samuel voelde altijd warm aan, tot mijn eigen verbazing. Ik begreep dan ook nog steeds niet hoe zo'n jongen, zo'n monster kon worden. Kil keek ik hem aan. 'Drinken?' vroeg hij, en probeerde zijn stem zo neutraal mogelijk te laten klinken.

Ik knikte kort. Samuel verdween meteen naar de keuken. Grijnzend staarde ik hem na. Een paar minuten later kwam hij terug, en niet alleen met drinken. Hij gooide een zak chips op de tafel. 'Ben je niet bij Sarah?' vroeg ik hem uitdagend.

Samuel gaf mij mijn drinken aan, die ik aan pakte. Zelf ging hij op een stoel zitten. Fronsend keek ik hem aan. 'Nou?'

Hij schudde zijn hoofd. 'Ik ben hier, dat zie je toch.'

Grijnzend keek ik hem aan. 'Dat was niet het juiste antwoord. Waarom ben je niet daar? Wil zij jou niet?'

Gekweld keek Samuel mij aan. 'Ze is bang verdomme. Van jou.'

Ik knikte goedkeurend. 'Dat is de bedoeling, mooi.'

'Daan... waarom kap je er niet mee?'

Fronsend keek ik hem aan, en leunde achterover. Ik nam eerst een slok van mijn cola, voordat ik hem antwoordde. 'Waarom zou ik?'

Samuel keek mij strak aan. 'Omdat dit geen leven is, en je het leven van meiden verpest.'

Iets in mij leek te knappen. Ik sprong op, en greep naar zijn keel. Met grote ogen keek hij mij aan. 'Jij zegt mij niet wat te doen. Dat bepaal ik zelf.' Langzaam liet ik zijn keel los, en ging rustig weer terug op de bank zitten. 'Ze wil je niet hé?' vroeg ik nogmaals, en lachte. 'Ze wil alleen mij. Stiekem.'

Samuel wreef pijnlijk over zijn keel heen, en negeerde mijn woorden. Ik dronk mijn drinken op, en zuchtte diep. 'Goed, ik ben hier om er zeker van te zijn dat jij mij niet aan gaat geven. Of Sarah.'

Hij schudde zuchtend zijn hoofd. 'Dat zal ik niet doen Daan.'

'Anders gaat er bloed vloeien', zei ik waarschuwend. 'En dat zal niet mijn bloed zijn.'

Samuel slikte, maar knikte begrijpend.

'Mooi', zei ik kil. 'En dan is ook dit het punt waarop onze wegen scheiden.'

Ik stond op, en beende meteen naar de deur.

'Daan!' hoorde ik Samuel nog schreeuwen.

Maar ik bleef stug doorlopen. Hij kon het verder bekijken. En waarschijnlijk dachten de andere jongens er ook zo over. Ik beende naar mijn auto, en reed niet veel later de straat uit. Mijn gedachten maakten overuren. Ik had afleiding nodig. Een brede grijns vond mijn lippen.

Niet veel later belde ik aan bij het appartement van Luuk. Fronsend maakte hij open. 'Ik verwachtte je niet', zei hij, en trok de handdoek steviger om zijn lichaam heen. Ik grijnsde. 'Gaat ie lekker binnen?'

Luuk grijnsde breed terug. Al een tijdje had hij een meisje, maar hij neukte haar nog niet. Ze was nog maar dertien, en hij wilde wachten totdat zij de leeftijd van zestien bereikt had. De waarom vraag was voor mij ook nog altijd een vraag. Luuk stapte opzij, en ik stapte zijn appartement binnen. Fronsend keek ik naar het naakte meisje op bed. 'Waar is de ander?'

'Thuis, ik heb haar nog niet ontvoerd', zei Luuk kil.

Ik knikte. 'Ontvoering mm?'

Hij grijnsde breed, en haalde een hand door zijn bos krulhaar. 'Zou je ook eens moeten doen... Met die Sarah. Altijd beschikking tot haar hebben.'

Ik knikte bedachtzaam. Daar had hij natuurlijk een punt. Ik liep naar het bed toe, en liet mij naast het naakte meisje op bed zakken. Voorzichtig streelde ik haar wang. Ze keek mij onderzoekend aan, had nog steeds heldere ogen. Zij was duidelijk maar voor een nachtje, anders lag zij er niet zo bij. Mijn lippen drukte ik stevig op de hare, waarna ze mij verschrikt weg duwde. 'Gast, wat doe je?' stamelde ze boos.

'Was je met Luuk aan het vrijen?' vroeg ik haar glimlachend.

Ze knikte niet begrijpend. Haar blik liet ze kort naar Luuk glijden. Ze zag er goed uit, zeker naakt. Haar zwarte haren bedekten een stuk van haar borsten, en haar helder blauwe ogen keken mij strak aan. 'Maar mag ik dan niet aan je zitten?' vroeg ik , en trok een pruillip.

Meteen schudde ze haar hoofd. 'Natuurlijk niet.'

'Luuk?'

'Dat mag hij wel Charlotte', zei hij kil.

Met grote ogen keek ze ons beide aan. 'Ik bepaal zelf wel wat –'

Ik gaf haar een rake klap op haar wang, waardoor ze de rest van haar woorden inslikte. Meteen drukte ik mijn lippen weer op de hare. Mijn tong duwde ik bij haar naar binnen, en ik kreunde zachtjes. Ik trok mijn lippen na een aantal seconde weer terug, en streelde kort haar wang. 'Jij hebt geluk dat ik er nu totaal geen behoefte aan heb.'

Met een fonkeling in haar ogen keek ze mij kil aan. Luuk liet zijn handdoek vallen, en wandelde terug naar het bed. 'Luuk... wat is dit?' vroeg ze op een beschuldigende manier.

Luuk negeerde haar, en drukte zijn lippen op de hare, waarna zijn handen naar haar borsten gingen. Het arme meisje begreep er helemaal niets meer van. Grijnzend klopte ik op Luuks rug , als teken dat ik weer ging. Ik beende zijn appartement uit, en niet veel later zat ik weer achter het stuur. Wat Luuk zei was nog zo'n slecht idee niet. Ik kon Sarah ontvoeren. Geen lastige Samuel meer, en ik kon haar neuken wanneer ik maar wilde. Met een brede grijns rondom mijn lippen scheurde ik naar huis.