Tame The Bad Boy

Chapter 4: Luke

Strawberry

As I shove back back my phone in my pocket, for one more time tinignan ko yung wallpaper ko.

And as I look at this, hindi ko mapigilan na maisip yung ex girlfriend kong si Brie. Though I dont want to talk about her anymore.

Love is for the weak. Love is for the weak. Love is for the weak If there is one indelible truth that I have learned in this life, is that there is no such thing as "love"

Dahil kung totoo ang pesteng yun, dapat buo ang pamilya namin ngayon. Sana hindi hinayaan ng Diyos na mamatay si daddy. Namatay na wala man lang akong alaala niya kung di yung mga pictures lang.

If there is really love, sana payapa ang mundo ngayon. There will be no crying. There will be no people commiting suicide dahil nasawi. There will be no bastards and bitches.

Everything is perfect.

Dad's death made a big impact on my living hell life. Noong bata pa ako hanggang ngayon, people used to call me names. Palagi nilang sinasabi na ulila ako. Walang tatay. They also love to make stories such, hindi naman daw talaga namatay ang tatay ko. Buhay daw yun at sumama lang sa ibang pamilya.

I know that's not true of course. Madalas namin bisitahin ang puntod ni daddy. Seventeen years ago naging balita rin daw yun. Alam kong hindi ko naman dapat isipin na big deal yun, but then I can't control myself from being angry.

And sometimes hindi ko mapigilan na magalit sa kanya. I know it's absurd na magalit sa taong patay na pero minsan sinisisi ko rin si daddy kung bakit ako ganito. Maybe if he's still alive hindi ko mararanasan ang pangungutya.

Tatlo kami magkakapatid pero ako lang ang nagkaganito. People love my twin sister dahil matalino siya. Ganun din si Kuya Clyde na gifted at ilang beses na accelerate sa klase nung elementary siya.

While me, eto sakit sa ulo. Throughout my highschool life ilang beses na akong nag transfer because they keep on kicking me out. Napag iwanan na nga ako ni Lily. First year college na siya samantalang ako magfo fourth year pa lang.

"Pass the dessert, baby" mom said cutting my thoughts. I almost dropped my fork kung hindi ko lang naalalayan ang sarili ko. She looked at me smiling and motioned me na iabot yung fruit salad na malapit lang sakin.

"Do you have a problem na gusto mo pag usapan?" mom looked at me with her usual encouraging eyes. Those eyes that I know is immuned to pain.

Simula magkaisip ako madalas kong makita si mommy na umiiyak. After all time has not healed her completely. That everytime I see her like that I wish na ako ang umiiyak instead na siya. Na ako ang nakakaramdam nung sakit. She has been through so much..

Umiling ako and just smiled "Nope, mom napagod lang po ako" pagsisinungaling ko. For the whole day wala naman akong ginawa. And if there is something I did that I excerted so much effort, yun ang pakikipag usap kay Shaira at pakikipag away doon sa Anna.

Damn that woman. Mabuti na lang at hindi siya inabutan ni mommy. Pagkaalis niya a few minutes later dumating na si mommy at kuya. Hindi naman magagalit si mommy pag nakita siya, what will make her mad is the reason for her being here.

Isa pa yun si Shaira. Shit, if ever na nadatnan kami ni mommy sa ganoong sitwasyon hindi ko mai imagine ang magiging reaksyon niya. Buong buhay ko hindi ko pa nakita magalit si mommy ng husto. Kahit nung ma kickout ako sa mga schools na pinapasukan ko. Noong una medyo nainis siya. But mom is not biased. Hindi niya ugali magconclude hangga't hindi pa niya alam ang buong kwento.

"No mom I'm really good" I said and put on a smile that I can muster dahil hindi niya ako inaalisan ng tingin.

Napakunot ang noo niya and seems not convinced. Nag iwas na lang ako ng tingin and have a mouthful of lasagna. Twain glanced at me sideways with a sly grin on her face. Hanggang ngayon hindi pa din siya makaget over sa mga nangyari kanina.