Tame The Bad Boy

Chapter 39: Anna

Bad Boy's Comeback

Maghapon akong hindi naka focus sa mga subjects ko dahil kada magrerecite na lang ako, everyone is throwing me malicious grins even our teachers dahil sa ginawa ni Chaser kanina. Ugh! It almost feels so comical! Paano bang ang buhay kong tahimik humantong sa ganito? When I was still in Winslet, I didn't get any attention this much. People there barely looked at me cause in the first place sino ba naman ako di ba para bigyan nila ng atensyon. I am a nobody. Pero ngayon buong school ata kilala ako.

Tinignan ko si Luke at kanina ko pa ipinagtataka yung panaka nakang pagtawa niya. Hindi ko gusto to eh. Para bang may naiisip siyang kalokohan. Pang asar kasi talaga ang mukha niya.

"Why?" sabi niya habang nagsusulat na ipinagtataka ko. May kausap ba siya?

"Bakit kanina mo pa ako tinitignan, Anna Bernice Torres?" paglilinaw niya na parang nang aasar talaga. Huminto siya pagsusulat at tinignan ako na nakangisi

I rolled my eyes "Napapansin ko lang kasi na kanina ka pa napapangiti na parang baliw dyan o baka may kalokohan ka nang iniisip. Either way, malalagot ka talaga sa'kin kapag may ginawa kang di maganda" pagbabanta ko sa kanya dahil nakaka bother na talaga siya eh.

Natawa naman siya "Masama ba na ngumiti ako mag isa, ha? Anyway, hindi pala tayo sabay pumasok bukas"

Nagulat ako sa sinabi niyang yun. Ano naman kaya ang rason niya para hindi kami magsabay? Hindi naman siya mukhang galit. May ginawa ba ako na hindi niya nagustuhan?

"Luke —"

"Don't worry. Wala naman akong kagaguhan na gagawin kung yun ang naiisip mo. Baka nga mauna pa ako sa'yo dito. May kailangan lang akong daanan kasi na napaka aga so I can't risk na pati ikaw ma late if ever na magtagal ako dun sa pupuntahan ko" pagputol niya sa sasabihin ko. Actually parang na offend nga siya cause he's seem hurt.

"Hindi naman yan ang iniisip ko. I'm just wondering kung bakit out of the blue biglang hindi na tayo sabay. Iniisip ko na baka kasi may nagawa ako na hindi mo nagustuhan" nahihiyang sabi ko pero yun naman kasi ang totoo

He shook his head "Nothing you do now will disappoint me, Anna. May kailangan lang talaga akong asikasuhin" he said

***

Nung mag bell na which is a signal na uwian na, I've decided na lapitan si Chaser for a small talk dahil hindi ko pa siya napapasalamatan sa mga ginawa niya kanina. I was just quiet back then at nakatingin lang sa kanya habang inaabsorb yung mga sinasabi niya. Pero sa totoo lang na touch ako sa ginawa niya. Ito ata ang first time na may taong naka appreciate sa'kin aside from my sibs. Wala pang taong nag effort sa'kin ng ganito.  This is the first time that someone handed me a bouquet of flowers, saying that I am beautiful. This is the first time na may nagpahayag ng pagmamahal sa'kin. This is the first time that someone wants to be with me despite of who I am..

"Can you wait for me outside? Kakausapin ko lang si Chaser" sabi ko kay Luke. He just nodded and wordlessly walked away. When Mara saw me na papalapit sa kanila may ibinulong siya kay Chaser na hindi naman nagtagal napatingin sa'kin. When our eyes met napayuk kaagad ako dahil pakiramdam ko namumula ako.

"Sa labas na kami!" alam kong sinadya talaga ni Mara na iparinig sa'kin yun because when I looked up palabas na sila ni Paul hanggang sa totally kami na lang dalawa ni Chaser.

"Uhm..." shit ngayon pa talaga hindi nag function ang utak ko! Samantalang kanina ang sipag sipag niyang mag isip nung nagq quiz ako sa Physics!

"What is it, Anna?" he asked smiling, waiting for me to say a word. Huminga muna ako ng ilang beses to compose myself. Nung sure na akong makakapagsalita na ako, lumapit pa ako ng kaunti sa kanya.