Tame The Bad Boy

Chapter 30: Luke

Betray

Wala kaming imikan dalawa. Nakatingin lang siya sa labas habang ako diretso lang ang tingin sa kalsada and occasionally napapangiti kapag naaalala yung nag aalala niyang itsura nang makita ako.

Sa totoo lang, hindi ko nga inaasahan na siya ang makakakita sa'kin. I was kind of expecting na isa sa mga kaibigan ko lalo na si Paul ang makakakita sa'kin considering yung haba ng pinagsamahan namin. And this isn't the first time that I actually ran away from them without a word.

So it's quite a shock when she found me. Nung una nga ang akala ko nagha hallucinate lang ako since maghapon ko siyang iniisip. But when I shook my head and look at her again I know she's for real.

"Sa susunod na aalis ka sana naman magpapaalam ka" she said tonelessly without looking at me.

"I'm sorry. For putting your job on the line" I answered. Marahas siyang huminga at humarap sa'kin with her arms crossed on her chest

"Are you for real, Luke? Hindi naman yung trabaho ko ang concern ko! I was worried about your safety! Hindi mo alam kung gaano kami nag alala sa'yo. Your friends went looking everywhere for you simula kaninang uwian! Tapos sinabi ni Paul na nagpunta ka raw doon sa isang lugar pero hindi ka niya inabutan!" she said almost screaming.

I felt myself went rigid upon hearing the last line. Inihinto ko ang sasakyan sa gilid at hinawakan siya sa magkabilang balikat. No.. Please no..

"Sinabi ba niya sa'yo kung saan ang lugar na yun?!" I asked. Na pinagsisihan ko dahil alam kong natatakot siya sa biglaang paglakas ng boses ko. Her eyes widened and she swallowed deeply.

I let out an exasperated sigh and slowly let go of her.

"Wag ka mag alala hindi nila sinabi sa'kin. Mara told me na sekreto niyo lang yun. And I respect it" she said slowly while looking intently at me.

Napailing ako at nasapo ang noo ko "I'm sorry sa pagtataas ko ng boses. I was just lost right there" I said apologetically at her and touched her hand. I felt her stiffen at that pero hinayaan niya lang ako.

"Magmaneho ka na ulit, Luke. Gumagabi na. Swerte ka at tumawag ang mommy mo kanina at sinabi niya na hindi siya uuwi"

***

Wala pa man kami sa gate natatanaw ko na si Paul at Chaser who's pacing back and forth. Then our eyes met. Binuksan nila yung gate nung makalapit na kami so I parked the car on its usual space.

"Ano nga pala yung sasabihin mo sa kanila?" Anna asked while unfastening her seatbelt. Hindi ko siya sinagot. Nagmadali na lang ako na bumaba para pagbuksan siya ng pintuan pero naunahan na ako ni Chaser na umalalay sa kanya sa pagbaba.

I fixed my gaze on them. Kitang kita sa mga mata ng kaibigan ko kung gaano niya kagusto si Anna. There's no denying it. Bulag lang ang hindi makakakita nun. Which reminded me of my plan tonight.

Am I ready for the consequences? Handa na ba akong talikuran ang lahat dahil siguradong oras na sabihin ko ang pagmamahal ko kay Anna, I will lose him. And probably maging ang pagkakaibigan namin ni Paul at Mara ay maapektuhan din.

But love is a gamble. And at this point handa na akong sumugal. Hindi ako sigurado kung ano ang magiging damdamin ni Anna. I'm not sure if she will love me back that much pero ramdam ko na kahit paano may halaga ako sa kanya.

I can't live a life anymore where I have to watch the two of them happy habang ako miserable. I may sound like a villain pero yun ang totoo.

"Where. The. Fuck. Have. You. Been?!" naputol ang pag iisip ko nang maramdaman ko na may tumama sa ulo ko na matigas na bagay. It was Mara and from this view I can see how furious she is. There are tears stung her eyes at masama ang tingin niya sa'kin. On her side is my twin sister who's just looking at me blankly.