Tame The Bad Boy

Epilogue

***
Thankyou so much for reading this story of mine! Especially to those readers who patiently waited for updates. After this, I have two new stories. Para sa fans ng Heartless: The Wicked Liar, guys may book four tayo! And also of course we'll also have Love On Fire na wawasak ulit sa puso niyo. Hahaha. This will be the last chapter guys and I hope and hope that you will like. Been on this for a couple of days, haha.

But seriously, thank you po sa inyo! This story will be self published soon so standby for the details! :) you can interact with me in my social media accs na nasa profile ko. Lovelots! xx

Napabuntong hininga na lang ako sabay kusot sa mga mata ko when finally I am already done editing my layout. This is the last project na gagawin ko rito sa States and after this, uuwi na ako sa Pilipinas and probably will stay there for good.

Nag unat ako then darted my eyes on the boxed set of books na dadalhin ko sa pag uwi ko. A knot started setting in the pit of my stomach that I just chose to ignore.

Wala akong dahilan para matakot na umuwi. Actually dapat nga excited ako. Anim na taon na ako na nandito at kahit isang beses hindi na ako nakapagbakasyon sa Pilipinas. I've been occupied with so many stuffs back then. Pag aaral, pagpa part time job, at pagbubuntis. Na kapag ngayon nga iniisip ko hindi ako makapaniwala na nakayanan ko.

It was a long winding road for me. If it wasn't for Katie, sa auntie niya na pinagtrabahuhan ko that time at mga maunawain kong professors, I could've not made it.

"Mommy!" Kean came rushing towards me. Napangiti na lang ako as I welcomed him with open arms.

"Daddy is downstairs at hinihintay ka. Shall we go to him?" he asked with his curious rounded eyes that reminded me of someone a long time ago. They have the same brown eyes that seems to pierce every inch of your body.

"Of course. Did he bring his car?" I asked back and kissed his chubby cheeks

He nodded excitedly at hinatak na ako. Kung hindi ko lang naagapan ang sarili ko nalaglag pa ang mga gamit ko na nasa desk sa sahig.

Paglabas ng opisina ko nagpaalam na kami sa mga kasamahan ko and as usual natagalan kami dahil hindi pwedeng hindi magpapaalam si Kean sa lahat. Everyone here is fond of him dahil napaka friendly niya. Unlike he's father who's a snub.

"Have you bought our tickets? I'm excited to see grandma and the others" sabi ni Kean habang naglalakad na kami papunta sa elevator.

Natigilan ako dahil hindi ko alam ang isasagot. Walang alam ang pamilya ko sa Pilipinas na may anak na ako. Kung paanong naitago ko sa kanila ang tungkol dito ay hindi ko na maalala. Basta ang alam ko, nung mga panahon na lumalaki na ang tyan ko binabawasan ko na ang pakikipag video call sa kanila at nagdadahilan na lang ako na busy sa school para makaiwas sa kanila. Nung graduation ko nun, hindi ko rin sila pinayagan na lumipad dito kahit na nga ba mapilit si mommy. I just promised her back then na magsesend ako ng mga pictures na ginawa ko naman talaga.

Paglabas ng elevator natanaw ko na agad si Sean. He smiled upon seeing us at sinalubong kami. He ruffled Kean's hair at hinalikan naman ako sa pisngi.

"Hindi ko ata nakita ang kotse mo sa labas?" tanong niya sa'kin as we walked hand in hand palabas ng building. Si Kean naman nakahawak sa kabila niyang kamay.

Napansin ko yung mga tao sa paligid namin na nakatingin sa'min na pare parehong nakangiti. Of course as usual they're thinking that we are a perfect picture of a happy happy family.

I snorted at Sean "Nag commute kami kanina kasi di ba sabi mo susunduin mo kami?" paalala ko sa kanya. Sasagot na sana siya pero natigilan siya nang makasalubong namin yung anak ng boss ko na type niya.