PEŞİMDE ZOMBİ VAR (TAMAMLANDI )

ÇIKIŞ YOLU

Nasıl yani ? '' Lanet olsun !''

Tuzağa düşmüştüm.''Ben tüm zombileri buraya çekecektim oda bundan istifade buradan kaçıp gidecekti.''Taşlar şimdi yerine oturmuştu fakat her şey için artık çok geçti. Gözlerimin önünde beni saniyeler içinde parçalayacak yüzlerce aç zombi vardı.Göz bebeklerim bir yandan büyürken ölüm için bana ayrılan zamanın dolduğunu hissediyordum...

Marketin ortasında öylece kala kalmıştım.Hareket etmek istiyordum fakat kıpırdayamıyordum.Bir şey buna engel oluyordu sanki..Kilitlenmiştim adeta.Yapacak hiç bir şey kalmamıştı.Kendimi serbest bıraktım.Üzerime gelen zombilerin yansıması hala göz bebeklerimde kalan, donuk, koyu mavi gözlerimi kapattım.Daha önce hiç böyle hissetmemiştim.Garip..Sıkılı kalan dişlerim gevşemişti.Kanlar yavaş yavaş çekiliyordu iliklerimden.Tıpkı merdivenlerde olduğu gibi hayatım gözlerimin önünden geçiyordu.Kendimi yere doğru bırakırken dokuz yaşında anneme verdiğim söz gelmişti aklıma ;

''Anne beni bırakıp gider misin ?

''Hayır ,seni bırakmam.Asla seni bırakmam Jack !Büyüyünce sende beni bırakma olur mu ?Her ne olursa olsun..''

Ben onaylamak için kafamı salladığımda sıcacık elleri ile saçlarımı okşamıştı. Sanki hala ellerinin izi saçlarımdaydı.

''Özür dilerim anne ! ''

Sanki o anı tekrar yaşamıştım. Ve kendime bir güven gelmişti. Anneme verdiğim bu sözü tutmalıydım. Üstelik  Amelia vardı..Kendime gelmiştim. Karanlığın ortasında bile içinizde umut alevini ateşleyecek bir kıvılcım vardır. Ben bu kıvılcımı yakalamıştım. Zombiler ile aramda santimler kala koşmaya başladım.Ama nereye gidebilirdim ki ?O sırada dikkatimi '' WC ''yazısı çekti.Büyük bir hızla marketin sonuna doğru koşmaya başladım.Sona geldiğimde sol köşeden döndüm ve kendimi lavaboya kilitledim.Kapının arkasına yaslandım.Fakat zombiler tüm güçleriyle kapıya dayanmışlardı bile..

Burası pek de güvenli sayılmazdı.Ucuz tahtadan yapılmış bu kapı onlarca zombiye dayanamazdı.Ve nihayetinde kendi kendimi yine kapana kıstırmayı başarmıştım.Kapıya dayanmış zombilerin acı veren vuruşlarını sırtımda hissediyordum.Buradan çıkmanın yolunu ararken bir yandan da kırılmak üzere olan kapının kilidine bakıyordum.Ama lanet olası yerde klozetlerden ve kapılardan başka bir şey yoktu.Kapının kırılmasına ise dakikalar kalmıştı..

O sırada karşımda duran havalandırma dikkatimi çekti.''Tabi ya ,oradan kaçabilirdim.''Dayandığım kapıdan çekilip havalandırmanın yanına koştum.Havalandırmanın ızgarasını tüm gücümle kendime doğru çekmeye başladım.Her saniye benim için önemliydi.

''Hadi , hadi !''

içimden bu sözcükleri geçirirken kırılmış olan kapıya doğru baktım.Onlarca zombi içeri dalmıştı.Son bir taraf kalmıştı ,lanet olası vida bir türlü düşmüyordu.Ve en sonunda ; son vidanın da çıkıp düşmesi ile ızgara elimde kaldı.Kendime doğru çektiğimden olsa gerek bende sarsıntı ile geriye düştüm.Beni midelerine indirmek isteyen zombiler ise tam arkamdaydılar.Saniyeler içinde toparlandım ve havalandırmanın içine daldım.Geriye doğru baktığımda zombiler ağızlarını açmış iğrenç suratları ile bana bakıyorlardı.Beni parçalamak için havalandırmanın ucundan vuran zombilerin sesi ürkütücü geliyordu..

Dar , tozlu havalandırmada ilerlerken karşıma ayrılan iki taraf çıktı.Sağdan mı , soldan mı ilerlemeliydim?Neden her zaman başımı belaya sokuyordum ?Neden sürekli seçim yapmak zorunda kalıyordum ?Bunları düşünmeyi bir kenara itip nereden gideceğime karar vermeliydim.Yukarıya çıkacağını umduğum sol taraftan girdim ve ilerlemeye başladım.Sürünerek gittiğim bu yer öksürmeme neden oluyordu.Eğimi biraz daha artan havalandırmada ilerlemek gittikçe dahada zorlaşıyordu.