PEŞİMDE ZOMBİ VAR (TAMAMLANDI )

SAVUNMA

İnsanlar ellerini havaya kaldırarak ;

''Defol !''

diye bağırıp sloganlar atıyor üzerime gelerek benim ellerim ile motoru daha sıkı kavramama neden oluyordu.Arkama baktım kaçacak hiç bir yerim yoktu.Çaresizce beni tıpkı bir yem gibi o acımasız adamların önüne atmalarını bekleyecektim.

O kargaşa ve gürültü içerisindeki küçük Orron 'un dudaklarından dökülen sözcükler ,Orrron 'un babası ile konuşmasına kulak kabartmama neden oluyordu ;

''Baba onu tekrar kurtaramaz mısın ?''

''Bak evlat ,hastalıklı kişiyi öldürmeyi sadece bir kişi istiyordu fakat şimdi Onun dışarı atılmasını herkes istiyor.Eğer onu kurtarmaya çalışırsak bizi de onun gibi dışarı atarlar..''

Biraz sonra muhtemelen ölecektim ve ölmeden önce beni savunan bir kişi olması ve hatta beni kurtarmak isteyen kişi  çocuk bile olsa beni sevindirmişti.En azından bir çocuğun gözünde hep iyi olarak kalacaktım..

Bir kaç dakika sonra üzerime gelen büyük bir kalabalık beni tutmuş zombi ile benim bağlı olduğumuz ipi çözmeye dahi tenezzül etmeden ipi kopartıp ,beni kollarımdan tutarak motordan kaldırıp yaka paça dışarı atmak üzere ayaklarımı yerde sürükleyerek kapıya doğru götürüyorlardı.O sırada küçük Orron ;

''Bırakın onu !'' diye bağırdı ve elindeki orta büyüklükteki bir taşı ,benim sol kolumdan tutarak kapıda bekleyen o adamlara vermek üzere olan kıvırcık ,koyu kahve saçlı bir adamın kafasına attı.Taş benim kafamdan kıl payı sıyrılarak adamın tam alnının ortasına gelmiş ,aldığı darbeden dolayı adamın alnının doku bütünlüğü bozulmuş ,taşın oluşturduğu açıklıktan kanlar yüzüne doğru süzülüyordu.

O anda kafasına taş gelen adamın acı içindeki bağırışı hariç tüm bağırışlar kesilmiş beni tutan insanlar beni bir anda yere bırakmışlardı.Ben daha olayın şaşkınlığını yaşarken bir anda  yere kapaklandım.Büyük bir acı darbesi işlemiş olan yüzümü yerden kaldırdım ve toparlanmaya çalıştım.Bu sırada insanlar ise susmuş ne yapmak istediğini anlayamadıkları küçük Orron 'a bakıyordu.Buna karşılık öfkeli kasaba halkına  parlayan gözleri ile bakan küçük Orron ;

''O benim köpeğimi kurtardı.O iyi bir insan!''

diye bağırdı.İnce ve az çıkan sesindeki hafif öfke belli oluyordu.

Fakat insanlar Orron 'u dikkatte almamış hata onun küçük bedeninin üzerine yürümeye başlamışlardı.Bense bu sırada yere yüz üstü kapanmama bağlı olarak kanayan burnumu tutuyor kanamanın durması için baskı uyguluyordum.Öfkesi zerre kadar dahi dinmeyen kalabalığın büyük bir kısımı adeta beni linç etmek istermişcesine tekmelerini vücudumun çeşitli yerlerine geçiriyor özellikle ise böbreklerimin bulunduğu yan bölgelerime  vuruyorlardı.Aldığım darbelere dayanmaya çalışıyorken kasaba halkının geri kalanı küçük Orron 'a iyice yaklaşmışlardı.Bunun üzerine oğluna zarar gelmesini istemeyen Orron 'un babası;

''Reddesoa çetesi bizim kasabamızı daha önce kaç kez yağmalamadı mı !Ailelerimizi kaçırıp öldürmediler mi !Evlerimizi talan edip yiyeceklerimizi ellerimizden almadı mı !Biz hala neden onları dinliyoruz !Artık onlara karşı koyma vakti gelmedi mi !''

diye bağırdı avazı çıktığı kadar bağırarak.İkna edici bu cümlelerinin ardından tekrar sessizliğe bürünmüş olan insanlar bir anda ;

''Evet!'' diye bağırdı.

Hala adını bir türlü öğrenemediğim Orron 'un babası;

 ''Kasabanın giriş kapısını kapatın diye bağırdı.''