Surrender

Chapter 15

Chapter 15

"Don't be tensed."

Nilingon ko siya. He was smiling and staring deeply at me. Ramdam ko na kanina niya pa ako tinititigan.

Pinaglaruan niya ang kamay ko at 'di nagtagal ay hinalikan ito. Ngumuso ako at naramdaman ang matinding pag-iinit ng pisngi.

Hinigit niya ako dahilan na kahit kaunting espasyo ay mahihiya nang magpakita.

"You look stunningly ravishing, binibini." Bulong niya sa akin.

Kinagat ko ang ibabang labi nang maramdaman ang pagtaas-baba ng kanyang kamay sa kaliwa kong braso.

"You're here."

Dumapo ang aking mga mata sa lalaking pababa ng hagdan. Agad nakuha ng kanyang mahabang buhok na lagpas balikat ang aking atensyon. Seryoso ang kanyang mukha ngunit nang makalapit siya sa amin ay nagbago iyon.

Sabay kaming tumayo ni Phoenix.

"Phoenix Elizer Dela Vega." Mahina siyang humalakhak at niyakap si Phoenix. "She's damn gorgeous, P."

Tinapik ni Phoenix ang balikat ng pinsan. Tumingin siya sa akin.

Humugot ako ng hininga at nginitian si Sebastian.

"Sebastian Dawson Dela Vega. " Inilahad niya ang kamay. "Millicent Cortejos, it's a pleasure to finally meet you."

Kinuha ko ito. Malapad at sakop na sakop ng kanyang kamay ang akin.

"Ehem."

Napabitaw ako dahil sa tikhim ni Phoenix. Umangat ang tingin ko sa kanya at nakitang seryoso na ang kanyang mukha.

Humalakhak si Sebastian. "Jealous ass."

"Shut up, Dawson." Hinigit ako ni Phoenix at tumungo kami sa kitchen.

Kanina ko pa pinagmamasdan ang kabuuan ng bahay at hindi man lang ako nililisan ng paghanga. Sobrang laki at ganda nito.

"I'm hungry." Aniya.

Tinignan ko siya, nakaigting ang kanyang panga. Wala pa sa kusina si Sebastian at hindi ko alam kung bakit. Umayos ako ng upo at hinarap siya.

"Phoenix..."

"You're blushing, binibini." Iniwas niya ang tingin. "I... don't like to see you blushing because of other guys."

Imbes na mainis sa inaasta niya ay hindi ko napigilan ang pagkalat ng saya sa aking dibdib.

"N-nagseselos ka?" I didn't stop the smile forming on my lips.

He shifted his eyes on me. Ibubuka niya pa lamang ang bibig nang biglang may tumili mula sa entrance ng kusina.

"Phoenix! You're really here!"

Tumayo ako nang makilala ang pamilyar na boses. Nanlaki ang aking mga mata nang mapagtanto kung sino ang dumating. Lalapit sana ako sa babae ngunit naunahan niya ako at mabilis na yumakap kay Phoenix.

"Monica..." Sambit ni Phoenix.

Nagtama ang mga mata naming dalawa. Ngumiti ako ngunit alam kong pilit ang lumarawang iyon sa labi ko.

Kumalas ang babae at bago pa lumipat ang tingin niya sa akin ay dumapo nang muli ang tingin ko sa entrance ng kusina dahil sa mga pamilyar na boses.

"Phoe-Millie?"

Hindi na itinuloy ng isa pang babae ang pagtawag kay Phoenix at dali-daling lumapit sa akin. Niyakap niya ako at ang isa pa ay ganoon din ang naging reaksyon nang mapagtanto kung sino ako.