When kidnappers kidnap the wrong girl (Nederlands)

Chapter 1 (Revisited)

POV Alexis

"Lex verdomme nu komen we weer te laat..." zuchtte Luna geïrriteerd. Uh ja, mijn broer kwam niet van de badkamer af met z'n reet. "Ik kom er aan!" riep ik terug. Oke en misschien was ik toch een beetje laat opgestaan... Ik propte de laatste boeken in m'n tas en sprintte de trap af. Unfortunately, sloeg karma toe en struikelde ik over de touwtjes van mijn rugzak. De trap af. All the way down... Gelukkig, ik Alexis de atleet, rolde door en stond al snel weer op de vloer als of er niks aan de hand was. "Zullen we?" vroeg ik met een niemand-heeft-dat-gezien-en-hou-je-mond gezicht. Luna rolde haar ogen. "Nu al?" zei ze spottend. Ik stak m'n tong uit. "Maar ik zie er wel goed uit". Nogmaals rolde Luna met haar ogen en we liepen samen al lachend het huis uit. "Houdoe!" riep ik nog door het huis heen. Niet dat ze daar iets van zouden horen, maar ik kon het altijd proberen. Ons huis was namelijk redelijk huge. Pappie en mammie zijn rijk. Dus dan krijg je dat. Gelukkig ben ik door menig mens verteld dat ik geen spoiled brat ben geworden. Gelukkig.

"Heb jij het wiskunde huiswerk af? En mag ik het anders overschrijven?" Ik keek Luna met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Jonge, wa denk jij? Dat ik huiswerk ga maken? Fockoff." Luna begon hard te lachen. "Ohja, jij doet nooit iets voor school he." Ik schudde spijtig m'n hoofd. "Dat is de reden waarom ik je haat." Ze keek me nep boos aan. "En ik ook van jou Luun." En zo begonnen we onze helse fietstocht naar de plek waar we allemaal het minst graag willen zijn om half 9 s'ochtends. Ik kende Luna al erg lang. Onze ouders waren goede vrienden dus we zijn samen praktisch opgegroeid. Na ongeveer 10 minuten kwamen we bij een rotonde waar we rechtsaf sloegen. Aan de zijkant tegen een lantaarnpaal geleund stond een rode krullenbol. "Pff Lex kon je je bed weer niet uitkomen?" vroeg ze ironisch. "Zoiets. Ik had even ruzie met onze trap." Luna grinnikte en het roodharige meisje keek me aan met een gezicht van 'wil ik het weten?' "Dus hoe is het met het leven Scar? Nog spannende dingen gebeurd?" Luna keek Scarlett hoopvol aan. "Nou.. Nee. Ik miauwde gisteren naar m'n kat en ze miauwde terug." De droogheid waarmee Scarlett het verhaal bracht liet Luna en mij hardop lachen. Dit veranderde al snel in een slappe lach bui. "Ahaa, juist!" zei ik zo geïntrigeerd mogelijk. Scarlett en ik hadden elkaar leren kennen op werk. We werkte allebei bij een restaurant in de afwas, en nu in de bediening. We konden in perfecte harmonie samen werken en er ging bijna nooit iets fout. Nouja, een spontane lachbui misschien... We fietsten onze gebruikelijke weg naar school, ontweken hier en daar wat paaltjes en rijdende auto's. Fietsen is best moeilijk voor ons...  Ongeveer halverwege onze fietstocht, toen we ons laatste kruispunt moesten oversteken, doemde er ineens een grote zwarte auto van links op. Met een rotvaart, en ik bedoel echt ongeloofeloos hard, knalde de auto het kruispunt op. Voor de onbekwame in het verkeer onder ons: wij hadden voorrang. De auto reed ons bijna aan. Nah wait, let me rephrase that: hij reed Luna en Scarlett niet aan, maar mijn stuur vloog naar rechts en omdat de auto net zo snel als dat het er was ook weer zo snel verdween, maakte ik een mooi snoekduik voorover. Heerlijk asfalt happen op de vroege ochtend. Logischerwijs gebruikte ik mijn geweldige land-skills weer en kwam niet al te hard op de grond terecht. Nu al een kutdag gewoon. De klap dreunde door mijn hoofd en liep door naar het topje van m'n tenen. Kreunend kwam ik overeind. "Godverdomme kan die mongool niet uitkijken!" Luna hielp me geschrokken overeind terwijl Scarlett de auto nakeek. "Shit Lex! Gaat het?" Ik checkte of er geen botten ergens uitstaken en kwam erachter dat ik heel veel geluk heb gehad. "Heeft een van jullie het kenteken onthouden?" Vroeg ik terwijl ik wat viezigheid van m'n broek afklopte. "Volgens mij had het niet eens een kenteken." Zei Scarlett. Ik zuchtte diep. Nep huilend liep ik naar mijn fiets, yup daar was niet veel van over, het hele stuur was verbogen naar rechts: conclusie onfietsbaar! "Je kan wel bij mij achterop Lex, anders komen we nooit op school aan." bood Scarlett aan. "Ik zou het nog niet eens erg vinden ook niet." mompelde ik binnensmonds. 

Toen we uiteindelijk bij school aankwamen waren we een flink half uur te laat. "Ach ja ons eerst vak was toch wiskunde dus niemand vindt het erg om dat te missen" fluisterde Luna met een knipoog. "Ik ben het helemaal met je eens Luun". We meldden ons bij de balie en kregen een notatie. De vrouw achter de balie richtte zich tot Scar en mij. "Dit is de derde keer dat jullie te laat zijn gekomen, jullie mogen je om 16:00 melden om na te komen". Top. Kan deze dag nog  erger. "Yo is goed" zei ik zo ongeïnteresseerd mogelijk. De vrouw schonk me een kwade blik. "Dusss wij nemen Lex maar even mee naar wiskunde." glimlachte Luna naar de vrouw.