When kidnappers kidnap the wrong girl (Nederlands)

Chapter 24 (Revisited)

POV Alexis

Buk, uppercut, buk, rechtse hoek. De man viel neer, die zal nog wel effe lekker slapen. Ik wreef over mijn pijnlijke handen en bewoog ze heen en weer. Eventjes ademde ik diep in en uit en pakte mijn rust weer. We zaten er echt goed in vandaag. Mijn zogenaamde 'kill-count' stond al op 24. Wat betekende dat ik al 24 tegenstanders had verslagen. Het betekende niet per se dat je je tegenstanders ook echt het licht uit de schedel had geslagen, maar als ze zich overgaven ging de 'kill-count' ook al omhoog. Ik raapte mijn zwaard op en voordat ik het doorhad voelde ik een scherpe pijn in mijn bovenbeen. Ik vloekte luid en zakte op een knie. Een klein schriel ventje, verdomme snel, had met 2 kleine messen sneden toegebracht aan mijn bovenbeen. Ik keek van mijn been, naar de guy, terug naar m'n been en weer naar de guy. Ik ademde diep in. "Boi," en uit.  Hij grijnsde vuil en ging weer voor een aanval. Hoewel ik een klein zwaard hanteerde was het oprecht lastig om te anticiperen op zijn bewegingen. Het was heel anders vechten dan iemand meet eenzelfde wapen. Op het nippertje blockte ik al zijn aanvallen en gaf hem een hoge trap tegen zijn hoofd, hij wankelde achteruit maar herstelde zich net zo snel. Ik voelde bloed langs mijn been vloeien en raakte afgeleid. Hij maakte een sliding en bracht nog meer schade toe aan de al diepe snee, waardoor ik erdoorheen zakte. Hij gooide het mes in de lucht en ving het behendig weer op. "En jij bent dus deze 'legendarische' Project X?" zijn stem vol minachting. De opmerking irriteerde me. Voordat ik mijn zwaard kon pakken, of op kon staan trok hij me aan mijn haar naar achter. Hij gooide zijn mes nog een keer omhoog en zette het aan mijn hals. Een schok ging door me heen. "Voor hem maakt het niet uit, een dooie hoer meer of minder. Hij vind wel weer een ander, en daarna weer en daarna weer een. Je bent niks," fluisterde hij duister en ik voelde het mes door mijn huid drukken. De realisatie dat mijn handen vrij waren drong nu pas tot me door. Ik sloeg met mijn linkerhand het mes weg en ik dook naar benden om het andere mes te ontwijken. Ik rolde door, pakte in mijn rol mijn zwaard van de grond en draaide me al opstaand om. De man was al weer achter me aan gesprongen en in het opstaan dreef ik mijn zwaard door de zijkant van zijn lichaam. Hij zakte in elkaar. "Ik ben nog niet dood," en trok mijn zwaard terug. Mijn been voelde alsof het in de fik stond, mijn hals was lichtelijk beschadigd en mijn hoofd in het algemeen voelde niet goed. Ik keek om me heen en ademde weer diep in en uit. Doorgaan Lex, komaan je bent nog niet klaar, moedigde ik mezelf aan. De adrenaline gierde door mijn lijf. Ik zag dat een man een meisje van een andere rang op de grond had gewerkt. Hij stond rechtop en bulderde luid. Ik draaide mijn eigen zwaard een paar keer rond in mijn hand en begin met rennen. Ik sprong op zijn rug en trok hem op de grond. Hij herpakte zichzelf snel en haalde uit met zijn zwaard. Twee tikken, ik dook ronddraaiend naar beneden en verwondde de man zodanig op zijn bovenbeen dat hij bleef liggen. Hij schreeuwde en vloekte in een andere taal. Het meisje keek me bang aan. "Kom op meid, nog even volhouden," ik trok haar omhoog. 

We waren al weer even bezig toen ik vanaf de andere kant van de arena geschreeuw hoorde. Het kwam boven de rest uit, curious as I was sprintte ik een stukje dichterbij. Ik was echt kapot moe en dankzij de klappen tegen mijn hoofd en het bloedverlies door mijn been ging het snel achteruit. Ik voelde me nog wel helder en scherp dus dat is in ieder geval iets. Maar goed, het geschreeuw leek Russisch. Ik was een beetje aan het toekijken terwijl ik tegelijkertijd een tegenstander eenvoudig ontwapende. Zijn zwaard suisde door de lucht en ik ving het simpel op. Oh damn. Dat was wel heel cool! Hij stak beschermend zijn handen voor zich, ik gooide het zwaard weg en keek weer naar het geschreeuw. Niet veel later zag ik een jongeman, hij leek niet heel oud, over de rand heen springen met een zwaard in zijn hand. Een ouder uitziende man was naar hem aan het schreeuwen, ook was Silvano, die erlangs stond, aan het schreeuwen. Wanne slome, effe in een arena vol psychopaten springen. Hij liever dan ik. Ik vocht mezelf toch maar door de massa heen terwijl ik de jongen in de gaten hield. Iedereen had een soort van Romeinse outfit aan en hij stond als enige in een t-shirt en broek. Hij wilde echt dood. "Yo Lex!" ik draaide om en zeg Beatriz nog net een tegenstanders tegen de vlakte aan werken. Ze kwam naar me toe gelopen. "You good?" ik knikte als reactie. "Wat is pretty-boy daar aan het doen?" ze wees naar de jongen die zich nu ook in het gevecht had gemixt. We stonden een beetje raar te kijken toen veel van de tegenstanders naar hem keerde en niet meer met de meiden bezig waren. Mijn wenkbrauwen schoten verbaasd de lucht in. "Uh, de fuck. Ik weet niet wat dit is, maar ik ben blij met de pauze," ik zuchtte terwijl ik m'n zwaard in het zand stak. Ik floot op mijn vingers om Spartan te roepen. Ik had het een paar keer geoefend met hem en hij leek het te snappen. Ik riep nog een paar keer zijn naam en hij kwam sloom aangelopen. "Het gaat effe niet zo lekker meer, we gingen wel sterk maar pfoe," Beatriz strikte haar veters en veegde wat zweet van haar voorhoofd. "Ja man, ik ging net echt eventjes bijna dood met die snelle mongool," "Ja wow, ik zag het. Schrok me rot," Ik lachte even en keek nog eens naar m'n been. Beatriz wilde wat zeggen toen achter me ineens iemand begon te schreeuwen. "Alexis!" dat was de stem van Zack, ik draaide me om en keek omhoog waar hij over de rand geleund stond. "Die jongen, haal hem uit de arena! Breng hem naar de rechtse poort!" hij was aan het hijgen. "Hmmmhh, laat me er even over denken..." zei ik grijnzend. "Verdomme Lex, als je nu niet doet wat ik zeg dan mag je de hele week in kamer 13 slapen!" zei hij dreigend. Euhm, nee dat wilde ik niet, dat was namelijk een martel kamer. "Meh..." ik keek hem speels aan. Wat was er zo speciaal aan een idioot die een arena in springt, eigen schuld toch? "LEX! Hij gaat eraan, jij gaat eraan!" Nu was ie echt boos. "Jaah jaah, ik ga al! Jeez, gaan we dreigen?!" ik rolde mijn ogen en pakte m'n zwaard op. Ik draaide me om en zag dat Spartan naar me toe was gekomen. Ik sprong soepel op zijn rug en pakte de teugels vast. Hij draaide een paar keer steigerend om en stond te stampen. "Ga maar, ik kom eraan," Beatriz begon met sprinten en ik reed haar voorbij naar de andere kant. 

De jongen was omsingeld. Ik reed door de massa heen en sprong van Spartan's rug af. Ik rolde door en sloeg iemand om. "Jij, volg me, nu!" commandeerde ik de jongen. "En wie denk jij dat je bent?" zei hij nogal spottend. "Je redding idioot!" ik sloeg nog een man neer. "Kom mee nu!" schreeuwde ik nu zwaar geïrriteerd. Hij keek me onverschillig aan. Mijn meiden waren nu ook bezig met de tegenstanders weg lokken. "Weet je wel wie ik ben...-" "Het kan me geen reet schelen wie jij bent of wat er met je gebeurd als je in deze arena blijft, maar als je nu verdomme niet meekomt dan..-" een harde klap op mijn schouder. Ik schreeuwde het uit van de pijn en zakte op een knie. De jongen maaide de tegenstander onderuit. Het bloed gutste over mijn schouders, hals naar mijn buik ook voelde ik het over mijn rug stromen. Ik hapte naar adem en kwam moeizaam overeind. De vlekken dansten voor mijn ogen. Ik floot op m'n vingers. "Ren naar die rechter ingang!" wenkte ik naar de jongen. "Kom met me mee! Je kan zo niet door vechten!" Ik snoof. "Als jij denkt dat ik een keuze heb, heb je niet goed opgelet." Ik wuifde hem weg en Spartan was weer bij me aangekomen, met moeite en alles onderbloedend kroop ik op zijn rug. De jongen begon met rennen. Ik galoppeerde achter hem aan en sloeg de tegenstanders die hem onderuit wilden halen neer. Mijn reflexen vervaagde en ik had moeite met blijven zitten. Hij had de uitgang bereikt en werd binnengehaald door Zack, die mij geschokt aan keek. Alles ging nu in slowmotion. Ik hoorde mijn zware ademhaling, mijn hoofd gonsde en mijn hart klopte snel. Spartan hinnikte terwijl hij steigerde naar een tegenstander. Moeizaam klampte ik me vast. Hij galoppeerde weg, naar de uitgang. Steeds langzamer, alles ging langzaam. Ik voelde hoe ik van zijn rug af gleed en hard in het zand terecht kwam. Meerdere meiden kwamen mijn kant op gerend, ze schreeuwden. Malia was de eerste die voorbij rende. Daarna Lulu. "Lex! Sta op! We moeten rennen! KOM OP!" Ik krabbelde overeind en begon met rennen. Anna en Beatriz haalde me in en ondersteunde me terwijl we terug renden. Ik keek achterom en we werden nog achtervolgd door een tegenstander. En hij kwam gevaarlijk dichtbij. Blijkbaar was het dus zo dat het hek open was gegaan, en als we het binnen twee minuten haalden om binnen te zijn was het gevecht afgelopen. We sprintten, zo ver dat we het nog konden. Malia, Lulu en Raven waren al binnen. Ze riepen, moedigden ons aan en stonden angstvallig te kijken. "Anna, Triz ren vooruit, ik kom eraan!" Zij waren ook moe en uitgeput, zo maakte we allemaal veel meer kans om het te halen. Daarbovenop wisten zij niet dat de man die achter ons aan was gerend, nu nog geen twee meter achter ons rende. Ik trok mijn zwaard uit de schede en draaide me om. De man schrok van de plotselinge wending en dook naar beneden. Mijn klap miste en hij stond nu tussen mij en de weg naar het hek. Nog een minuut. Mijn schouder deed onwijs veel pijn maar ik moest. Ik moest hem nog uit de weg werken. Hij haalde uit en ik dook achterover, het zwaard schaafde mijn wang. Nog een diepe snee erbij. Ik lanceerde een tsunami aan klappen en stroef maar behendig probeerde ik hem op de grond te krijgen. Ik was nu zo dichtbij het hek. Komaan, ga neer! In een laatste poging dook ik naar de grond en rolde om. De man sprong naar links en in mijn rol haalde ik uit naar zijn been. Hij zakte op de grond en schreeuwde. Het deed me niks, ik moest rennen er was te veel tijd voorbij gegaan. Ik moest rennen, maar mijn ledematen waren op. Ik zag meerdere meiden in de opening staan, schreeuwend dat ik door moest rennen, schreeuwend dat ik er bijna was. Bijna, zo dichtbij, en toen viel ik. 

Helloo my fellow Wattpad-ers. @D_Applepie  en ik zijn begonnen met een nieuw boek, Chaos. We zullen beide het boek uploaden, omdat het kan juist ja. Euhmmmm kijk maar effe of je het leuk lijkt, zou ons erg blij maken eeeeeennnn tja, Comment en vote!

~ApplePie outtt

Reeevisiteeedd