When kidnappers kidnap the wrong girl (Nederlands)

Chapter 32

POV Alexis

"Wat de flying fuck was dat?!" in mijn opwelling werd er een emmer weggetrapt en was er geen muur veilig voor mijn vuisten. "Lex doe rustig, jezus!" begon Beatriz. "Gurl, je doet jezelf pijn, stop, " reageerde Raven daarna. "Ja, je maakt me bang," beaamde Lulu daarna nogmaals. De verontwaardiging over mijn reactie was overduidelijk. Terwijl ik diep ademende draaide ik me om naar de meiden. Verbaasde blikken kwamen me tegemoet. Ik was boos. Zo boos op mezelf, dat ik in paniek was geraakt. "Ik raakte in paniek," begon ik. "Oh Lex," Anna kwam naar me toe en trok me in een knuffel. "Dat is hartstikke logisch," ze omhelsde me en kneep zacht in mijn schouders. "Dit is ook niet normaal, niks van wat we hier moeten doen is normaal!" reageerde Beatriz daarna die achter Anna aankwam voor een omhelzing. De rest van de meiden kwamen al gauw dichterbij om de groepsknuffel groter te maken. Er hoefde verder ook geen woorden gesproken te worden. Iedereen wist het. Niemand vond het raar of zag het als een teken van zwakte. De reactie, mijn reactie, was compleet terecht. "De volgende keer als we die eikel in de arena tegenkomen, duiken we er met z'n alle bovenop," iedereen trok zich terug uit de knuffel en keek naar de meid die de woorden had gesproken. Malia keek vastberaden naar de groep. Ik lachte door mijn tranen heen. "En zo is het maar net!" reageerde Anna moedig. "Oh jongens, wat zijn jullie toch fijne mensen," sprak ik lachend. "Weet je wat ook fijn is?" begon Beatriz. We keken haar verbaasd aan. "Douchen en andere kleding aan doen!" 

"Ik heb trouwens nog een pakketje afgeleverd en Anna volgens mij ook," zei Malia in de hoop dat ze me wat zou opvrolijken. Dat was codetaal voor het plaatsen van een bom. Je kon maar nooit voorzichtig genoeg zijn... We waren wat aan het ronddwalen om na te praten over het gevecht en de meekomende ellende. Uiteindelijk waren we bij de stal aangekomen. "Wat goed! Dat is serieus echt goed nieuws. Dan hoeven we er nog maar 5," reageerde ik luchtiger dan een uur geleden. Ik stond bij Spartan in zijn stal en was hem aan het poetsen. Het werkte  kalmerend. Het hielp me thuis ook altijd als er vervelende of intense dingen aan de hand waren. Paarden stralen een bepaald soort rust uit waar ik mezelf altijd door kon laten kalmeren. Alsof ze tegen me fluisterde, 'Hee, het komt wel goed. Rustig aan'. De meiden waren wat door aan het praten over de pakketjes. Ik dwaalde af in mijn herinneringen. Herinneringen van groen gras en zon. "We kunnen er vandaag misschien nog 2 doen, die in de linkerkant van de lobby en in de rechterkant van de rechtergangen. Alle begeleiders zijn afgeleid door het grote gevecht en Silvano zit sowieso nog tot diep in de nacht op het balkon met zijn gasten," ik registreerde Beatriz stem als een klap. "Lulu en ik kunnen misschien die aan de linkerzijde van de begeleiders afdeling plaatsen?" reageerde Raven moedig. Ik keek haar verwonderd aan. "Je weet dat er dan grote kans is dat je," ik stopte mijn zin en keek ze doordringend aan. "Drastischere maatregelen moet nemen om ergens binnen te komen?" zei ik terwijl ik een wenkbrauw optrok. "Ja, dat weten we. Maar dat is de prijs om hier weg te komen. Daarnaast lig jij nog in 3 stukken na het gevecht en Anna en Beatriz hebben laatst nog teveel ruzie gemaakt met de begeleiders, " sprak Raven lachend. Ik knikte. "Fair point, weet je wat we eigenlijk ook moeten doen," ik sloeg op de stalrand om mijn punt duidelijk te maken. De meiden keken geschrokken naar mijn ineens blije hoofd. Ik was hier al heel lang over aan het nadenken. Iedereen keek me aan met een 'wattefack bedoel je en gaan we er dood aan?' gezicht. "Inbreken in Silvano's kantoor, dat moet sowieso als we het pakket willen afleveren," sprak ik terwijl ik mijn schouders ophaalden. De meiden knikten instemmend. "Maar dan, ongezien en onopvallend, al het geld wat wij verdiend hebben, allemaal overschrijven op eigen rekeningen," ik wiebelde met mijn wenkbrauwen en grijnsde. Al gauw viel het kwartje bij iedereen. "Holy shit," bracht Anna uit. "Lex, je bent een fucking genie!" reageerde Anna. "Dat is echt een heel dom idee!" sprak Malia fluisterend. Ik keek haar even moeilijk aan. "We doen het," reageerde ze daarna. En ik grijnsde weer. "Dan hoeven we ons ook zeker geen zorgen te maken over hoe we hier uiteindelijk weg gaan komen. Als er dadelijk een paar miljoen op de bank staat," zei Raven daarna. "Oke, ik ben bij, wanneer gaan we dat doen?" reageerde Lulu serieus. Ik keek de meiden een voor een aan. "Hebben jullie nu iets te doen?"

We liepen door de gangen richting Silvano's kantoor. "Oke, Raven Lulu, succes met de bom plaatsen in de begeleiders kant, we'll be praying for you." Zei ik terwijl ik ze bemoedigend aankeek. "Malia jij gaat bij de hoek op wacht staan, Anna jij zorgt dat de camera-in-de-gaten-houd-meneer afgeleid is en Triz jij gaat met mij mee naar binnen. Alleen ik ga via de schacht en jij via de deur. Iedereen duidelijk?" iedereen knikte. "Als er iemand aankomt, hebben we dan niet een codewoord nodig ofzo?" zei Malia aarzelend. "Oh da's eigenlijk best een goed idee..." zei Anna lachend. "Euhm oke, misschien euhm... ananas?" zei ik grijnzend. "Valt dat niet te veel op? Uit het niets ineens ANANAS!" zei Raven droog. "Oke da's waar." "Waarom niet gewoon kutzooi ofzo? Ik bedoel, iedereen loopt hier constant te schelden" zei Lulu. "Nee, da's eigenlijk alleen Lex." Zei Malia plagend. Ik sloeg d'r tegen haar arm aan. "Waarom niet gewoon X?" zei ik denkend. "Het is niet echt super opvallend, en anders lijkt het gewoon of als je niest." Zei Beatriz blij. Ik face-palmde en kijk haar aan met een 'areyoufuckinserious?' gezicht. "Oke, we komen toch op niks beters, en Silvano zal niet super lang weg blijven, dus ananas is het codewoord." Zei ik glimlachend. "Oke leggoo!" zei Malia. "We zien jullie in de kamer om 15.47 terug oke?" Iedereen knikte en ging haar eigen weg. Ik hoop zo dat dit lukt. "Oke Triz, hier rechtdoor en dan rechts de trap op, dan ben je er. Ik zie je over ongeveer 5 minuten." Ze knikte en liep de gang in. Ik kroop de schacht in en ging op pad naar Silvano's krocht. Ik duwde de tralies van de ingang af en sprong Silvano's kantoor in. Ik opende de deur van binnenuit en Triz kwam binnenlopen. "Long time no see, lol" zei ze grijnzend. Ik gaf haar een klein lachje en liep toen naar de zijn computer toe. "Weet je wat nou echt heel jammer zou zijn..." zei ik kreunend. "Wat?" "Als er een wachtwoord op Silvano z'n computer staat." Beatriz keek me met open mond aan. Hier hadden we niet over nagedacht. Ik startte de pc op terwijl Triz door wat formulieren heen keek. "Yes! Triz geen wachtwoord!" riep ik blij. "Super! Nu effe snel zijn, we hebben nog 6 mintuen!" zei ze waarschuwend. Ik was haastig bezig met alle geldzaken te regelen toen Triz ineens naar adem hapte. "Wat?" zei ik een beetje geïrriteerd, aangezien het een hele klus was, die bankzaken. "Ze...Ze..." Jeez, Triz spit it out!" "Ze gaan ons overplaatsen naar Dubai!"

Wat. De holy hell. Ik stond op en liep naar Triz die een paar formulieren in haar handen had. "Wanneer?" vroeg ik peinzend. "12 April..." Ik liep terug naar de computer. Geld transfer naar datum 12-04-2017. Yas. Klik. Transfer gemaakt. Geschiedenis gewist. Hoppa! "Lex wat gaan we nu doen?" Triz hing moedeloos tegen de kast aan. "Bruh, ontsnappen duh. We moeten het hier nog een paar maanden volhouden, tot 12 april, tijdens die overplaatsing blazen we de boel op en naaien we 'm d'r uit." Zei ik grijnzend. Ze keek me zwak lachend aan. "Oke" Ik glimlachte even. "ANANAS!" Triz en ik keken tegelijkertijd op. Je hoorde op de gang voetstappen. "Die ananas was in 30 seconden gesneden!" Malia held. "Snel Triz, Schacht in we hebben een halve minuut go!" we kropen de schacht in en kropen snel terug door de nauwe gangen. In de meiden doucheruimte sprongen we eruit. "Shit man, dat was close." Zei Triz zuchtend. "Kom, snel de rest checken of ze oke zijn!" zei ik terwijl ik de deur uit sprinten. "En het idee vertellen..." zei Triz erachteraan.

Oke, ik heb echt een upload probleem. Wederom sorry dat het zooooo fk lang duurde, deze keer was 't wel heel erg.... Soorruuuu! Veel plezier met de nieuwe chapsel!

~ApplePie out!