When kidnappers kidnap the wrong girl (Nederlands)

Chapter 21 (Revisited)

POV Alexis

Het bos raasde  om me heen. Ik rende zo hard als mijn benen me konden dragen. Ik rende over de graslanden, door bossen en over heuvels. Terug naar huis. Mijn thuis.  Maar ze haalden me in. Ze pakten me vast en namen me mee... Terug... terug naar het  duistere gat. En honderden zielen schreeuwden uit. In pijn. Alleen in de duisternis.

Ik schrok wakker van mijn droom, wakker van de deur die openging, wakker van de zaklamp in m'n gezicht en wakker van de hand op mijn mond. Voordat ik het wist werd ik onze kamer uit gesleurd. Ik hoorde geschreeuw. Nog compleet slaapdronken snapte ik niet wat er aan de hand was. Ik was nog zo angstig en onder de indruk van mijn droom dat het even duurde tot ik weer controle had over mijn ledematen. Ik beet in de hand op mijn mond, sloeg de zaklamp weg en vocht mezelf vrij. Ik voelde iets hard neer komen op mijn rug. "Jij houdt wel van hard, he X?" Een duistere stem. Alonzo. Ik probeerde op te staan en telde drie mannen + Alonzo. Allemaal hielden ze stokken vast. "Payback X. Je bent misschien wel het favorietje van Silvano en bent goede vriendjes met Zack en Valerio, maar ik snap wel wat jij doet," Zei hij boos. "What de fack gast! Ben je wel goed daarboven!" schreeuwde ik uit. "Jongens, pak haar!" hoorde ik zijn stem. Ik maakte me klaar, klaar voor de klappen. Ik blockte er twee en twee kwamen er neer op mijn schouder en maag. Ik duwde een jongen met zijn hoofd tegen de muur en maaide er een onderuit. Weer twee klappen. Ik ving ze op met mijn rug. Dit kon ik niet lang volhouden. Weer een klap, ik zakte op de grond. De kamer van mijn squad was op slot gedaan en ik hoorde ze in paniek schreeuwen. Alonzo scheurde het T-shirt van mijn lichaam en gooide zichzelf bovenop me. Ik schreeuwde. Toen sprongen de lichten aan. Zack, Valerio, Rens en nog twee begeleiders kwamen aan gerend. "Wat de fuck ben je aan het doen gast!" schreeuwde Zack woedend uit. Hij sloeg Alonzo vol in zijn gezicht en de rest van de begeleiders haalden de overige jongens weg. "Ik reken later nog wel met jullie af!" schreeuwde hij de rest na. "Ga je melden bij Silvano," spuwde hij tegen Alonzo. En Alonzo strompelde weg. Zack keek me aan. Ik zat met mijn rug tegen de muur, met mijn hoofd in m'n handen. Ik trilde en ik kon mijn adem niet beheersen. De enige die hier nu nog stonden waren Rens, Valerio en Zack. "Gaat het?" Hij wist volgens mij niet goed wat hij moest zeggen want, boy, is dat niet overduidelijk? Ik keek hem met glazige ogen aan. "Wat is dit nou weer voor vraag?" zei ik half huilend en half kwaad. Ik mag niet huilen, ik mag deze mensen geen emotie tonen en ik mag me zeker niet zwak opstellen. Al wilde ik zo graag even loslaten... Even alles kwijt... "Hij had dit nooit mogen doen Lex, echt niet. Hij zal zwaar gestraft worden," Zei hij terwijl hij me omhoog trok en me een knuffel gaf. Mij armen hingen slap langs mijn lichaam. Ik ademde twee keer diep in en uit en trok mezelf los. "Dit is gewoon een normale dinsdag avond voor mij," reageerde ik bot. Zack keek me bezorgd aan en Valerio fluisterde iets naar Rens, wiens gezicht ernstig stond. Ik keek ze nors aan en liep toen weer naar de deur van mijn kamer. Ik keek terug naar Zack met een 'Doe-deze-fucking-deur-open' gezicht en wachtte tot hij de hint snapte. Ik werd opgewacht door mijn meiden. Ze schelde de jongens uit en knalde de deur dicht. Alhoewel ze wisten dat zij specifiek niks fout hadden gedaan waren ze woedend, en morgen zouden we wraak nemen.

~Volgende ochtend~

We maakte ons wederom klaar in de badkamer ruimte. Daar was iedereen druk bezig met make-up, omkleden, douchen. Je weet wel, normale ochtend routines. Ik zocht een ander shirt wat ik ergens had rond laten slingeren en liep in mijn sport-bh door de ruimte. Wat niet vreemd was aangezien iedereen zich hier ook omkleedden en douchten. Nee preutsheid is hier echt geen ding. Ik had mijn shirt gevonden toen een meisje mee aantikte. "X, je rug..." stamelde ze met open mond. Ik draaide om naar de spiegel en zag dat mijn rug, ribben, buik, eigenlijk alles helemaal blauw was. Meerdere strepen en vlekken kleurden mijn lichaam. Daarom doet het ook zo tering veel zeer. "Godverdomme wa kut, daar wordt Silvano niet blij van," Zei ik zuchtend terwijl ik m'n shirt met heel veel moeite aan trok. Beatriz begon te lachen en Anna schudde glimlachend haar hoofd. "Doet het veel pijn?" vroeg Malia. "Valt mee," loog ik. "Het enige wat echt gekrenkt is, is mijn eer, ik had mezelf moeten verdedigen." Anna en Beatriz keken me bezorgd aan. Ik zag dat ze iets wilden zeggen, maar ze hielden hun mond. Ik rechtte mijn rug zo goed als ik kon en liep naar de ontbijtzaal. "Wacht, ik gooi Spar nog even los, ik zie jullie zo," ik wuifde de meiden weg en nam de andere gang. Daar aangekomen zocht ik steun bij de muur. Christus, ik kan zo echt niet vechten. "Hulp nodig?" Ik keek omhoog naar Zack. "Nee," ik keek hem nors aan. "Je ziet er anders niet zo goed uit," "En bedankt, nog meer leuke opmerkingen voor vandaag?" Hij keek me grijnzend aan terwijl ik de gang weer doorliep. "Oke, je bent dadelijk wel bij het ontbijt toch?" ik knikte als antwoord en floot naar Spartan ongeveer 20 meter verderop. Zack snapte mijn vijandige houding en liep een andere kant op. "Hai Spar, hoe gaat het jongen?" Ik aaide hem over zijn hoofd en nam hem mee naar de arena. Hij draafde vrolijk rond terwijl ik het hek dichtdeed. Volgend obstakel. Naar de zaal komen.

 In de zaal aangekomen keek iedereen me aan. Dit soort afronselingen werden verspreid als een lopend vuurtje. Op dit moment wist waarschijnlijk heel het gat al wat er was gebeurd. Ik keek duister en nors de zaal rond, gooide mijn kin in de lucht en ik liep naar onze vaste plaats. Ik ging zitten en begon met eten. "Geen Alonzo aan de ontbijt tafel eh," zei Raven terwijl ze me aantikte. Ik keek en inderdaad, geen Alonzo. Volgens mij werd het verhaal van vannacht verteld want Zack praatte met een aantal jongens en wees naar mij. "Ik hoop dat ze 'm hebben afgeknald," zei Beatriz vijandig. "Ik hoop eigenlijk dat ze hem gewoon ergens hebben opgesloten ofzo," reageerde Lulu. "Ik hoop dat hij in de arena is vanmiddag," Zei ik starend naar de plek. De squad keek me aan. "Zou je hem vermoorden?" vroeg Malia.

"Ja."

Oeh daaamn. Shit is going downn! Even de spanning opvoeren ;) Sorruu voor de late updatesss! Trying to fix it... Comment, Vote en kijk ook even naar het boek van @D_Applepie en mij!

Stay awesomee!

Revisiteedd!