When kidnappers kidnap the wrong girl (Nederlands)

Chapter 23 (Revisited)

POV Alexis

Ik bukte, maakte een draai en sloeg mijn tegenstander neer. Een kreet gevolgd door een vloek verlieten mijn mond. Ik hijgde en ademende diep in en uit. Oké, het gaat goed. Volgende. Een andere man was alweer voor me komen staan. Hij ging meteen voor de aanval. Ik blockte twee van zijn slagen en merkte al snel dat dit geen zwaar gevecht ging worden. Zijn voetenwerk was helemaal verkeerd waardoor hij uit balans raakte. Als of het niet erger kon deed hij zijn handen boven zijn hoofd om vol uithalen. Ik haalde simpelweg zijn voet onderuit en hij viel met een klap op zijn rug. Ik grijnsde. "Genade?" Ik keek hem bitchy aan. Hij keek vies terug en deed zijn handen omhoog. Tevreden keek ik rond. "Yo Triz geef me een voetje!" schreeuwde ik naar Beatriz die even aan het uitpuffen was en de tegenstander achter haar niet had gezien. Ik sprintte op haar af, zette mijn voet op haar handen en vloog met behulp van Triz' power hoog door de lucht en sloeg de man neer. Beatriz zuchtte uitgelaten. "Die was wel heel vet," We lachten even. "Hij is toch niet dood eh? Want anders heb je een probleem met Silvano..." ze keek ernstig. "Oh ja, het is een no-kill gevecht. Was ik alweer vergeten..." zei ik met een 'I don't even care' gezicht. We keken rond. Het gevecht was veel minder erg dan vorige keer. De tegenstanders waren minder goed, veel gaven zich meteen over zodra ze ontwapend waren. Sommige tegenstanders hadden een groen bandje om, wat betekende dat ze terug konden keren via een van de gangen. Tenminste dat is waar het op leek. "Kunnen wij ook niet zo'n groen bandje krijgen," vroeg ik geïrriteerd aan Beatriz. Ze lachte. "Als dat toch is zou kunnen, poh," "Ah joh, we zijn zo klaar. Even de rest afmaken." Ik knipoogde en begon weer met rennen richting het gevecht. Onderweg beukte ik iemand omver. Another day in paradise!

We waren met z'n alle best wel goed bezig. Nog niemand was ook maar een keer ontwapend en al zeker niet op de grond gewerkt. Ik joinde Anna in een gevecht omdat ze twee tegenstanders had. Beetje oneerlijk. Voordat ik het doorhad stonden er vijf mannen om ons heen. "Rug aan rug!" schreeuwde ik. "Gotcha!" We vochten behendig en zodanig dat we elkaar niet in de weg zaten. Helaas lette ik even niet op en mijn zwaard vloog uit m'n hand. Feck. "Heb ik nou de enige echte X ontwapend?" "Ach ja, ik moet jullie ook een kans geven hè," . Ik schopte tegen de hand van de man waardoor zijn wapen weg vloog en trapte hem in zijn torso naar achteren. De andere vent probeerde op me in te hakken met een bijl. Ik ontweek, haalde uit en raakte hem in zijn gezicht. Daarna schopte ik hem in zijn maag en draaide de andere kant op en trapte achteruit tegen zijn gezicht. Ik ademde diep in en uit. Achter me was Anna nog steeds bezig, ik zette aan, slide onder de benen van een man door en trok hem onderuit. Ik schopte het wapen weg, pakte mijn eigen zwaard op en hielp Anna toen met het ontwapenen van de rest. Zo gezegd zo gedaan. "Lekker bezig Lex!" complimenteerde ze me. "You know me!" zei ik met een knipoog en ik vertrok in een andere richting.

Ook al stond heel de arena vol met mensen, was het rustig. Mijn meiden waren flink goed bezig met echt vechten terwijl de andere rangen er meer als aanhangsels bij waren gepleurd. Ik ontwapende nog een tegenstander. "Oké! Ik geef me over!" gilde hij bijna. Ik grinnikte, watje. "Lex, zullen we dat ding doen wat we hadden bedacht?" hoorde ik Malia roepen van een paar meter afstand. "Ja, doen we!" riep ik grijnzend terug. Ik zag uit mijn ooghoek dat een tegenstander me wilde neer slaan in mijn rug. Ik bewoog mijn arm boven mijn hoofd naar achter zodat ik geen appelmoes-Alexis zou worden en blockte zijn slag. Ik schudde mijn hoofd. "Heeft jouw papa je nooit geleerd om niemand in de rug aan te vallen?" zei ik terwijl ik de jongeman simpelweg ontwapende en op de grond werkte. "Misschien moet jij het me leren," zei hij grijnzend vanaf de grond. Ik trok een wenkbrauw op. Spontaan kotsen van die opmerking. De jongen, hij leek niet ouder dan 18, deed zijn handen in de lucht en liep naar de gang. Ik draaide me terug naar Malia die nu ook weer vrij was. "Ready?" vroeg ik glimlachend. "Yepp!" riep ze enthousiast. We stonden twee meter uit elkaar en sprintte naar de 'buitenring' van het gevecht. Toen we precies 15 stappen hadden gezet, maakte we een radslag, 3 flik-flakken en rondden af met een achterwaartse salto. Het publiek begon luid te applaudisseren. "Hell yhea!" riep ik enthousiast terwijl ik Malia een high five gaf. "Ik had eigenlijk gedacht dat een no-kill gevecht veel moeilijk zou zijn," zei Malia opgelucht. "Jaa ik weet ook niet maar misschien...-" ik werd onderbroken door een harde bel, toeter, ding... Een geluid in ieder geval. "Het eerste deel van deze arena battle is geëindigd. We gaan dadelijk door met het tweede deel, waar het gevecht weer een kill-battle is. U kunt zich nog inschrijven...-"  Wat the fuck. Ik zag Triz me niet begrijpend aan kijken. "Rang 1 bij elkaar!" schreeuwde ik door de arena. Van alle hoeken kwamen ze aangerend. Ik riep Spartan, die ook legit naar me toe kwam gedraafd. Net 'n hond lol. "Lex wat is dit?" "Wat moeten we doen?" "Moeten we nou nog een keer?" Iedereen ratelden door elkaar. "EY! Even centraal. Ik heb geen idee wat dit is, maar volgens mij is het de bedoeling dat we nou nog langer doorgaan, maar dat het nu wel een kill gevecht wordt..." zei ik ernstig. "Dat meen je niet!" riep Lulu uit. "Jeezz en ik dacht dat dit nog een rustig gevecht ging worden ook!" zei Beatriz nijdig. "Ik ga effe antwoorden halen, ik ben zo terug." Ik stak m'n zwaard in het zand, zonder ben ik toch echt sneller, en sprintte richting ons hek. Ik maakte een sliding tot stilstand en riep moedeloos de ruimte in. "Zack!" Geen antwoord.  "ZACK!" Weer niks. "Verdomme..." mompelde ik in mezelf. "Yo what's up Lex?" Rens. Niet Zack, maar goed zat. "Wat is dit, wat moeten we doen, waarom moeten wij hier blijven en what the fuck?" begon ik met mijn tsunami aan vragen. "Rustig, het is gewoon nog een gevecht, Silvano vond dat jullie er nog wel een konden gebruiken..." Zei hij schuldig. Ik lachte sarcastisch. "Nog wel konden gebruiken," Ik snoof minachtend. "Dat slaat helemaal nergens op," "Ik moet gaan succes," Met deze woorden snelde hij weg. "Nee, verdomme, Rens! Wat moeten we verwachten? Rens! Kom hier!" geen antwoord. Fuck. Plotseling begon de presentator weer te lullen. Oh shit. Beatriz draaide om en keek me vragend aan. Ik wees naar de hekken waar weer tegenstanders uit kwamen gelopen. Ik zag haar diep adem halen. Ik gebaarde naar d'r dat ze m'n zwaard mee moest nemen, en ik begon te sprintten. "We gaan voor de aanval!" schreeuwde ik naar de rest. De meiden waren ook al begonnen met rennen. Ongeveer halverwege kwamen we elkaar tegen, Triz gooide m'n zwaard en ik ving het behendig op. Voordat ik het wist hoorde ik staal tegen elkaar aan slaan, geschreeuw en pijnkreten. Here we go again.

Wooeepp, another chapp! Comment, vote en kijk ook even naar het boek van @D_Applepie   en mij!

AppplepieSquad outtt-

Revisted, ish. Nog niet echt satisfied..