When kidnappers kidnap the wrong girl (Nederlands)

Chapter 40

POV Alexis

"She keeps on running, running, running, from this crazy life. She keeps on running, running, running, never sees the light..." ik zong blij mee op de muziek terwijl ik in een galop over een zandpad crosste. "Over 50 meter linksaf slaan." Klonk het door mijn oortjes. Het leven met een telefoon is zo veel beter. Als je aan mij zou vragen zou je je telefoon missen zou ik nee zeggen, maar nu ik hem terug heb, goddaamn missed it! "Kut, afslag!" ik trok Spartan om en ging schuin door de bocht het pad in. Hij bokte uit irritatie. "Sorry, sorry, Ik lette niet op." Ik klopte op zijn hals en reed door. Hoe dichter bij ik kwam, hoe onaangenamer ik me voelde. Ik zag een bordje waarop Montepulciano was aangegeven. "Poeh, here goes nothing..." ik reed terug naar een rustige stap en keek op m'n tellie. The Survivors groep tikte ik als eerst aan.

Beatriz: 'Ey, maar Lulu waar zitten jullie dan?'

Lulu: 'Ja in zo'n gebouw ergens, naast een toren, ik heb squad 2 bij me.'

Anna: 'ik denk dat ik legit weet waar dat is

Raven: 'Lol, ik zit in de toren

Lulu: 'Oeh Raaf, kom naar beneden!'

Alexis:' pikken, k ben in ongeveer 10 minuten bij jullie denk ik

Anna: 'aight'

Beatriz: 'ik stuur je wel ff de locatie door, we blijven hier nog ff chillen totdat Valerio contact opneemt

Ik keek even raar op van mijn telefoon. Valerio? Euhm. Oke.

Alexis:'okeee?'

Beatriz:'jaa hij kan miss wat vervoer regelen ofzo, k vertel t wel als je hier bent!

Alexis:'Okaaaaayyy byee'

Ik keek ook nog even naar de andere groepen en beantwoordde wat berichten. Ik was ook al begonnen met Snapchats af te spelen. Was opzich best geinig om te zien, ook nog gewoon berichten van diezelfde dag dat ik mee werd genomen. Heftig. Ik hoorde een motor aankomen en stopte mijn telefoon weg. Ik ging even in de berm stappen en wachtte totdat de rookmachine voorbij raasde. Toen de jongen om de motor voorbij reed keek hij me aandachtig aan. Oh shit, zou hij me herkennen. Oh shit, oh shit, oh shit.... Hij reed gauw door en ik ademde uit. "We're fiiiineee." Hoop ik. Na een rit van een uur of 5 was ik er, Montepulciano. De locatie was een groot warenhuis aan de rand van de stad. Gelukkig. Ik ging achterom en, ja ik klopte maar gewoon op de deur. Een grote garagedeur rolde open waardoor ik en Spartan een lichte hartverzakking kregen. Een blije Beatriz kwam naar buiten gelopen. "Hoewel ik het niet graag toegeef, maar ik ben verdomme blij om te zien dat je niet gesquasd bent!" zei ze lachend terwijl ze me een knuffel gaf. "Kom, snel naar binnen ik heb een plek voor Spar." Ik stapte naar binnen en keer rond. Het was een druk bezette ruimte met allerlei troep en in een hoek, die was afgezet met een kar en een ladder, Spartan's slaapplekkie voor nu. Genius. "Het is niet veel, maar het is iets." Zei ze blij. Nadat dat was afgehandeld liepen we een aantal trappen op en een gang door. "De rest weet nog niet dat je leeft dus het wordt quite an entrance!" zei Beatriz geniepig. Ze deed een deur open, die op een kleine verhoging stond. "Jongens, ik heb een verrassing!" "Niet nog meer van Valerio's pasta hoop ik." Zei Nathalie zuchtend. Beatriz trok een wenkbrauw omhoog en stapte aan de kant. Ik stapte de hal in. "No way!" sprak Nathalie ongeloofwaardig. Alle meiden stonden op en ik werd overdonderd met applaus en gejuich. Iedereen was aan het klappen en ik liep de trap af. Ik omhelsde meerdere meiden en schudde hier en daar wat handjes toen Anna de welbekende camera in m'n gezicht duwde. Ik schrok ervan en keek Anna raar aan. "En nu maakt ik het verhaal af ok!" zei ze blij. Ik lachte en liep richting mijn squad. "Damn, dat heb je snel gedaan. Je bent vast moe!" zei Lulu simpelweg en ze trok me in een knuffel. "Yupp, en Spar ook. Maar ik wil eerst jullie plan horen." Ik keek de meiden aan en we gingen bij een van de meerdere vuurtjes zie gemaakt waren zitten.

"Dus, long story short. Valerio heeft misschien wat goederen vliegtuigen waarin wij mee kunnen, ook voor Spartan." Beatriz knikte. "Yes, hij heeft 't best goed geregeld. Allen moet da perd van jou in een apart vliegtuig en wordt meteen in Nederland gedropt." Ze keek me aan met een 'aldezemoeitenondeju' gezicht. "Oh, maar da's alleen maar mooi!" zei ik blij. Nooit gedacht dat ik zoveel inspanning zou leveren voor een paard... "Ik bel dadelijk mijn ouders wel om te vragen of ze Spartan dan opvangen en om te vertellen dat ik leef." "Heb je dat nog niet gedaan?" vroeg Raven verwonderd. "Ik.. euhmm... Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen." Zei ik glimlachend. Raven keek me raar aan. "How bout, Hoi ik ben jullie gekidnapte dochter en ik leef nog!" zei ze met een 'duh' toon. Ik rolde mijn ogen en keek naar het vuur. "Ik doe het morgen ochtend oke?" Beatriz tilde een wenkbrauw omhoog en Anna keek me aan met een 'areyoufackingkiddingme' gezicht. "Ik ga slapen, want ik verdien m'n rust. Jullie bitches zien maar wat ge doet met uw leven." Ik blies ze een handkusje toe en liep weg. Ik kreeg hier en dan wat weltruste's en liep naar een plek aan de rand. We sliepen op de 2e verdieping en er zaten zeg maar geen muren om deze verdieping heen. Heel raar, maar ik heb t zo niet gemaakt lol. Ik ging met mijn benen over de rand heen hangen en keek naar de sterren. Anna kwam naast me zitten en keek even bedenkelijk. "Ik weet waarover je aan het nadenken bent." Zei ze plots. "Ik weet zelf nog niet eens waar ik over nadenk." Zei ik zuchtend. "We hebben meer kans als we in kleine groepen gaan. Minder opvallend, sneller het land uit." Zei ze simpel. "Oke, daar was ik inderdaad over aan het nadenken." Ik keek even naar beneden. "We vinden het allemaal een beter idee. Iedereen. Maar het is niet zo dat je zegt, yo nu gaan we uit elkaar." "Nee klopt. Maar als dat eenmaal gebeurd, dan zorgen wij dat we 'm naaien." Het was even stil. "Ik ga bij 't vuur liggen want die rand is echt creepy!" zei ze lachend terwijl ze weg liep. "Anna!" ze draaide zich om terwijl ik langs de rand ging liggen. "Living on the edge!" Ze schudde haar hoofd en liep weg. Ik keek weer naar de sterren. Can't wait to be home again.

He he, da was 'm weer. Als jullie vragen hebben, feel free to ask. Over het boek, personages, me myself and I. Enn als jullie niks te doen hebben kan je altijd nog het boek Chaos lezen wat ik samen met @D_Applepie schrijf. Het is wel engels maar he. Educatie.

Nou dat was mijn lulverhaal weer.

~Applepie est outttt