When kidnappers kidnap the wrong girl (Nederlands)

Chapter 15 (Revisited)

POV Alexis

Trainen, vechten, strijden om bovenaan te blijven. Het was raar dat we zo intensief en met zoveel interesse in de arena ons best deden. Maar op dit moment hebben we gewoon geen keuze. Het is erbij lopen als een paradepaardje om te blijven leven. En doen als of we het overal mee eens zijn om niet afgevoerd te worden. Tijdens en om het arena gevecht heen had ik nog meer naam voor mezelf gemaakt. Vele investeerders hadden Silvano blijkbaar miljoenen gegeven om de show nog meer 'Wauw' te maken en nog meer miljoenen om mij te reserveren voor een solo avond. Wat niet goed ging aangezien ik de eerste beste vent die ik zag in de kamer neer had geslagen. Daar waren ze niet zo blij mee... Maar dat is een verhaal voor later. Beatriz en ik waren aan het sparren terwijl de rest aandachtig aan het kijken was. Na het laatste gevecht waarbij iedereen bijna om het leven kwam heb ik iedereen en mezelf nog meer gepushed om nog veel beter te worden. Het was zwaar, maar noodzakelijk. Meerdere rangen sloten zich vaak aan bij onze trainingen, hoe meer zielen hoe meer vreugde toch? Vele hadden zich bekeerd tot het idee van vechten tegen de begeleiders en het ooit ontsnappen uit deze levende hel. De deuren van de trainingszaal gingen open en  Beatriz keek op. "Niet afgeleid raken, sukkel!" zei ik terwijl ik haar tegen de grond tackelde. Ze zuchtte geïrriteerd en stond op. Ik lachte terwijl ik keek wie er binnen kwam gelopen. Een jongen rond de 20 jaar schatte ik, hij leek een beetje op Zack maar dan de schriele onzekere variant. "Hij loopt een beetje raar..." begon Malia. "Voor het toetje van vanavond wedden dat hij een mariquita is?" vroeg ik aan de rest. "Oh die staat King, sowieso niet, ze zijn hier al zo seksistisch laat staan dat zo'n jongen het overleefd!" bracht Anna uit. "Alexis, wat is een mariquita?" "Ohh, dat hij op jongens valt," Malia maakte een 'oh' uitdrukking met haar gezicht. Ze keek een beetje beschaamd. Ik keek hoe de jongen naar binnen liep, andere begeleiders van andere rangen maakte hem belachelijk. "Wauw.... Zelfs onder elkaar doen ze kut." Mompelde ik in mezelf. De jongen liep richting onze groep. Ik draaide me om naar iedereen en wuifde ze weg. "Goed getraind meiden," Er kwamen wat 'dankjes' en onzeker gemurmel uit de groep die al snel uit elkaar droop totdat we weer met z'n zessen bij elkaar stonden.  "Rang 1?" Ik draaide me om naar de jongen. Is hij een begeleider? Ik bekeek hem van top tot teen en fronste. "Ik word de mede-begeleider van Zack, om jullie nog meer onder controle te houden,"  Ik lachte, dat wordt nog leuk. "Dus je bent een begeleider?" Hij keek me raar aan. "Ja?" Ik lachte nu echt heel hard. "Man Beatriz spieren zijn nog groter dan die van jou en zij is een meid!" Beatriz keek schaapachtig van haar biceps naar die van de jongen. "Ja, ze heeft wel een punt. Hoe denk jij ooit met, nouja dat," Anna wees naar het totaal van de jongen, "dit," nu wees ze naar zichzelf, "in toom te houden?" Ze lachte liefelijk. Ik zag hoe andere begeleiders begonnen te joelen en mijn meiden begonnen mee te lachen. De jongen keek verslagen neer en beet op zijn kaken. Ik keek hem raar aan. Hij keek onzeker, had het zeker niet naar zijn zin, hij had ook al geen weerwoord. Er kwamen geen klappen, geen ijsbaden, geen isolatiecel. "Quieto!" sprak ik helder. De meiden waren binnen 0,2 seconden stil. De begeleiders gingen door.  "Waarom krijg ik het idee dat jij hier ook niet wil zijn?" "Omdat ik hier ook niet wil zijn." Hij keek een beetje om zich heen. "Waarom ga je dan niet gewoon weg, ik bedoel zo moeilijk is dat niet, lift naar boven en gaan," zei ik spottend. "Luister X, jij denkt misschien dat alleen jullie het hier zo slecht hebben, dat alleen jullie hier worden gemarteld. Ik word hier ook gevangen gehouden, net zoals de helft van de begeleiders!" barstte hij uit. Wait whaat? "Hoezo?" bracht Lulu verward uit. "Ik ben een van de zonen van Silvano, maar maffiafamilies werken niet echt zoals normale families. Omdat ik een andere geaardheid heb heeft mijn vader me hier laten opsluiten," Hij sprak bitter en zijn ogen stonden hard. "Als kinderen van grote maffiabazen niet voldoen worden ze hierin geflikkerd..." zijn stem was weer iets gedimd. Iedereen was nu stil. "Dus, jullie luisteren nu ook gewoon naar mij en dan hebben we geen problemen," hij zette een stap dichterbij. "Want ook ik heb gewoon de autoriteit om bewakers op jullie af te sturen voor straffen." Ik trok een wenkbrauw omhoog. "Bespaar me je loze dreigementen," Hij keek me geïrriteerd aan, waarschijnlijk omdat ik me niet geïntimideerd voelde. "Als jij de kans zou krijgen om hier weg te komen, zou je die dan pakken?" Ik keek hem doordringend aan. "Ja."

De jongen had zich voorgesteld als Valerio. Hij was blijkbaar een broer van Zack, leuk weetje. En zij zijn dus beide zonen van Silvano. Alleen al het feit dat hij zijn beide zonen laat opsluiten in een gat onder de grond zegt al genoeg over wat voor man het is. Na ons gesprek met Valerio en het afmaken van de training moesten we ons melden bij het kantoor van Silvano. Ofja, we wilden het idee van de Behind the Scenes gaan voorstellen en hopen dat die idioot erin trapte. We stonden nu voor zijn bureau. "Wat kan ik voor jullie doen?" vroeg hij weer eens met zo'n smoel waarvan je denkt, daar kan zelfs chloor niks meer aan doen. "Wij hadden een goed idee voor de show," begon Lulu. "We wilden een camera tot beschikking krijgen om zo soort van achter de schermen te filmen," sprak Lulu met veel overtuiging. "Zo krijgen de klanten meer een soort band met ons," zei ik er nog achteraan met een fake-glimlach. "En dan uploaden we het filmpje naar Youtube zodat mensen ons kunnen zien." Zei Malia daarna nog. Silvano keek ons bedenkelijk aan. Hij leunde achterover in zijn stoel. "Ik vind het een goed idee," sprak hij enthousiast. "Maar de filmpjes worden nagekeken door jullie begeleider zodat er geen... onaangename dingen in voorkomen. En het uploaden naar Youtube wordt ook onder supervisie gedaan van jullie begeleider." Hij glimlachte. "Dit is ook gelijk jullie gunst voor het afgelopen gevecht." Hij keek weer naar de papieren op zijn bureau en wuifde ons weg met zijn hand. Wij werden door meerdere bewakers naar buiten geduwd. "Oke bedankt" riep Anna nog na. Ik schudde mijn hoofd, gekke vent dat het is. "Nou meiden, ik denk dat Project escape in werking is gezet!" glimlachte Raven blij.

Oehh ze weten al weer wat meerrr! Spannenddd! @D_ApplePie is atm op vakantie dus wordt er nu niks geupload naar het boek The Chosen Ones... Sorryyy!!

Revisiteeed