In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

8 • Strange behavior of Ginny

Ik loop samen met Cedric door de gangen en dan begint mijn maag hevig te rommelen. Cedric kijkt dan op zijn horloge. "Verdomd, ze zijn waarschijnlijk allemaal al in de Great Hall om te eten. Kom ik denk dat we nog wel op tijd zijn."

We lopen nu op een wat sneller tempo, en dan horen we al snel het geroezemoes in de Great Hall van iedereen die lekker aan het eten is. We lopen naar binnen en we zien dat een paar mensen opkijken naar ons die veel later binnen komen lopen. Ginny is daar een van en ze zwaait blij als ze mij ziet. Ik glimlach, zeg gedag tegen Cedric en loop dan blij naar haar toe. 

"Ik ben zo blij dat je er weer bent Ashley!" Zegt Ginny vrolijk terwijl ik naast haar kom zitten en haar een zijwaartse knuffel geef. "Ik heb je echt gemist!"

"Gemist? Je hebt me 5 keer per dag bezocht." Reageer ik.

"Ja maar ik zat alsnog met elke les alleen, en in de common room was ik ook altijd alleen."

"Dus je vind het erger dat je alleen zit, dan dat ik ziek in de hospital wing lig?" Zeg ik sarcastisch. Ik heb dat sarcastisch zijn echt van Fred en George geleerd.

"Nou... wacht nee dat bedoel ik niet! Ik bedoel-" Zeg Ginny snel die helemaal rood wordt. 

"Grapje grapje, ik heb jou ook gemist." Zeg ik nu gemeend. Ik zie nu pas dat Ginny samen was gaan zitten met Colin Creevey. Aangezien ik nog maar 1 les heb gevolgd, en dat ook mijn enige tijd met mede Gryffindors was, had ik nog niet met Colin gesproken. Ik heb de rest van het avondeten gezellig met Colin gepraat om hem beter te leren kennen.

Na een tijdje merk ik dat Ginny zich eigenlijk helemaal niet mengt met het gesprek, uberhaupt is ze niet echt aanwezig tijdens ons gesprek. Ze staart maar een beetje voor zich uit. 

"Hey Gin, waar zit je aan te denken, zit je iets dwars ofzo?" Vraag ik nieuwsgierig. 

Ze schrikt op uit haar gedachtes maar kijkt me nog steeds een beetje glazig aan. Ik herhaal mijn vraag nog een keer. Ze reageerd snel "Oh nee, hoezo?"

"Gewoon, je gedraagd je afgezonderd. Je hoorde net niet eens wat ik vroeg." 

"Oh sorry, ik heb het gewoon heel erg druk." Zeg Ginny gehaast. Ik haal een wenkbrauw op.

"Druk? We hebben een week les en je hebt het nu al druk?" Ik kijk haar vragend haar. Er is duidelijk iets geheimzinnigs aan de hand hier. Dan verdwijnt uit het niets het dessert en iedereen begint langzaam op te staan. Colin zegt gedag tegen de ons, en hij rent dan achter Harry aan. Ik keer me dan naar Ginny terug. "Dus wat is er aan de hand?"

Ze komt dichter naar mij toe zodat niet iedereen het hoort en ik spits mijn oren. "Oke weet je nog toen we naar Diagon Alley gingen? Nou toen ik thuis kwam zat er iets tussen mijn spullen wat ik niet gekocht had..."

Ik ben gelijk nieuwsigierig en dan Ginny vervolgd. "Het was een-"

"Wat zijn jullie hier aan het smoezelen?" Zegt iemand. Ik kijk opzij en zie opeens Fred zijn hoofd 5 centimeter van me verwijderd, hij had zijn hoofd tussen ons in gewurmt om mee te praten. Ginny schrikt zich kapot en wordt gelijk boos. 

"George! Je hoort je niet te mengen tijdens dit soort momenten!" Zegt ze woest. 

George die wat verderop stond kijkt verbaasd op wanneer zijn naam geroepen wordt. "Wat heb ik nou weer gedaan?"

"Sorry George, er is niks!" Veronderschuldigt Ginny zich snel en ze keert zich dan weer terug naar Fred. Fred en ik grijnzen naar elkaar en we schieten dan in de lach. Ginny kan dit niet waarderen en ze pakt snel haar tas die ze nog bij haar had en loopt dan weg. 

Ik kom al snel bij van het lachen en besef me dan dat Ginny niet heeft verteld wat er aan de hand is. Nu is het mijn beurt om boos naar Fred te zijn. "Waar deed je dat nou weer voor? Ginny had me bijna een belangrijk iets verteld, jij sukkel!" 

Ik pak het eerste de beste harde voorwerpt dat ik zie en sla Fred ermee. Ik kan mijn pokerface echter niet lang volhouden en ik schiet al snel in de lach. Fred moet nog harder lachen. Als we na een tijdje op adem komen kijk ik naar wat ik eigenlijk gepakt heb. Ik zie dat het een klein zwart boekje is met op de achterkant 'Tom Marvolo Riddle'. Ik blader door het boekje heen maar ik zie dat alle pagina's leeg zijn.

Ik trek een wenkbrauw op uit verbazing. Fred heeft door dat ik niet meer aan het meelachen ben en is ook nieuwsgierig naar wat ik vast heb. Hij pakt het van me af en bladert er doorheen. "Mijn zusje is echt gestoord dat ze dit boekje bij zich heeft."

Op dat moment rent Ginny terug de nu bijna verlaten Great Hall in. Ik merk dat ze heel gespannen is en ze komt gelijk naar ons toe. 

"Is er iets?" Vraagt Fred.

"Nee.. ik bedoel ja misschien. Ik vroeg me af of jullie misschien een klein zwa-". Ginny haar gezicht verstrakt als ze Fred met het boekje in zijn hand ziet. Kalmer dan ik dacht hervat Ginny haar zin. "Fred? Zou ik misschien dat boekje terug mogen hebben?"

"En waarom wil mijn zusje dit boekje zo graag terug hebben?" Antwoord Fred plagend.

"Gaat je niks aan." Snauwt Ginny, die niet langer rustig kan blijven. Ze grijpt naar het boek, maar Fred is snel en haalt het boekje snel weg. Maar Ginny is sneller en weet alsnog het boekje te bemachtigen. Als ze hem heeft loopt ze snel weer terug. 

"Dat was... raar." Zegt Fred met een groot vraagteken op zijn hoofd. Ik snap er zelf anders niet heel veel meer van. Was dit wat Ginny had gevonden, of is dit weer iets heel anders? Het was anders veel belangrijker voor haar dan een normale notitieboekje. En er stond niet eens iets in geschreven. Hier is iets meer aan de hand.