In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

35. *\Sirius Black was here/*

Ik ren weg en sla de hoek om. Dan voel ik pas de pijn, pijn van verdriet.

Het voelt zo niet goed om tegen hem te schreeuwen maar ik kan echt niet van hem houden. Dan neemt de pijn met de seconde toe.

Ik zak door mijn knieën en dan voel ik precies dezelfde pijn die ik vorig jaar vaak genoeg heb moeten voelen.

Ik zie weer allemaal beelden voorbij flitsen maar nu allemaal aparte dingen, mijn huis, mijn familie, mijn vrienden, mijn favoriete spullen en dan vuur, messen, een wand, en dan een groene flits.

Mijn ogen schieten open en ik voel een arm om me heen. Ik kijk op en dan zie ik Cedric gehurkt naast me staan.

Ik ga tegen de muur aan zitten en Cedric gaat recht tegenover mij zitten en vraagt "Had je weer zo een aanval."

Ik knik en kom op adem van de pijn die nu aan het zakken is. Cedric zegt "Je moet naar de ziekenzaal."

"Nee!" Zeg ik iets de snel en hij vraagt "Waarom niet?" "Omdat ik me zometeen alweer beter voel, en ik daar 2 dagen moet liggen. En ik wil niet nog meer lessen missen. Ik moet nog steeds toetsen inhalen van de weken dat ik afwezig was."

"Oke, maar ik loop wel met je mee naar jouw common room." Ik knik en hij helpt me overeind en vraagt "Waar ging het dit keer over?"

Hij weet al hoe mijn aanvallen er een beetje aan toe gaan en ik zeg "Ik zag jullie, papa en jij, en ons huis, mijn vrienden en al mijn meest dierbare spullen en toen allemaal vuur en een wand en toen zag ik een groene flits."

Cedric kijkt me ernstig aan en ik sla mijn ogen neer en als ik de gangen herken die in de buurt zijn van het portret van de dikke dame zeg ik "Het laatste stukje red me wel."

"Nee, ik ga mee tot je er bent. Ik laat jou niet alleen de laatste gangen nemen." "Oke." ik klink wat geërgerd en hij zegt gelijk "Sorry dat ik zo bazig ben, ik wil je gewoon niet weer zo veel pijn zien lijden en dan ben je echt helemaal alleen." "Ik begrijp je wel." We geven elkaar een knuffel als teken dat het goed is.

We gaan de hoek om en dan staat er een hele menigte bij het portret. Ik haast me er heen en Cedric volgt me.

De eerste mensen die ik tegenkom en ken zijn Harry en Hermione en de rest en ik ga naar ze toe en zeg nog snel tegen Cedric "Ik red me wel, ga jij maar."

Hij knikt en loopt weg als Percy bazig naar voren loopt en maar herhaalt "Laat me erdoor! Ik ben Head Boy!"

Ik laat hem langs en vraag dan gelijk "Wat is er aan de hand?" Hermione zegt "Wij weten het niet. Ik weet alleen dat niemand naar binnen kan." "Zo ver was ik ook al gekomen" Zeg ik met een lach.

Dan komt Ginny en zegt "De dikke dame! Ze is weg!" ik kijk haar met grote ogen aan en zeg gelijk "Maar dat kan niet! Ze hoort daar te blijven."

"Ik weet het, maar er zitten ook allemaal scheuren in haar schilderij. Ik denk dat ze weg gejaagd is." Ik verwerk alles even en dan komt Dumbledore er aan.

Ze hebben een heel gesprek waar ik niks van snap. Dan gaat opeens de hele groep naar rechts en ik kijk de rest aan en we denken dat we maar mee lopen.

Dan komen we aan bij een portret met een nijlpaard en opeens komt de dikke dame boven de nijlpaard uit met een verschrikkelijk kapsel.

Ze schreeuwt dan "Hij was hier! In het kasteel! In de common room!" "Wie?" Vraagt Dumbledore kalm. "SIRIUS BLACK!"

Iedereen begint te mompelen en schreeuwen en allemaal andere dingen. Dan schreeuwt Dumbledore over iedereen heen "Iedereen naar de grote zaal! Leraren doorzoek het kasteel!"

Iedereen gaat naar zijn slaapzaal en kleed zich snel om in hun pyjama's.

We moeten allemaal over een kwartier in de grote zaal zijn en iedereen is in de stress.

Ik loop naar beneden en dan schiet mij iets te binnen en zeg ik tegen Ginny "Het word nu net een soort reuzen slaapfeest." Ze begint te lachen

Iedereen loopt de grote zaal in en de tafels zijn veranderd naar allemaal slaapzakken.

Ook allemaal leerlingen van de andere afdelingen komen de grote zaal in. Iedereen zoekt zijn plekje en Ginny en ik gaan samen met Fred en George en Harry, Hermione en Ron liggen.

We liggen allemaal en dan komt er een hele grote groep aanlopen. Het zijn de Slytherins. Dan merk ik pas dat ook zij pyjama's aan hebben en ze allemaal hele kinderachtige pyjama's aan.

Een paar mensen in de zaal beginnen te lachen en wij ook allemaal. Fred begint te fluiten en Draco geeft een vervloekende blik onze richting op maar als zijn ogen de mijne vinden stopt hij gelijk en kijkt gebroken.

Ik wend mijn blik af en Harry vraagt "Wat is er met hem?" "Ik heb geen idee." Zeg ik maar. Ik weet dat zij de 2 grootste vijanden op deze school zijn dus ik houd me voor me. Dan gaan ze in een hoekje in de grote zaal liggen en iedereen is ze alweer vergeten.

Ik draai me dan om en kijk naar het betoverde plafond. Ik hoor al een paar mensen naast me snurken maar ik trek me er niks van aan.

Er zijn ook nog genoeg mensen die aan het fluisteren zijn met elkaar. Ik blijf maar naar het plafond staren en dan pas voel ik me echt tot rust komen.

Alle problemen die er zijn geweest met mijn aanvallen, met draco en van alles.

Dan pas besef ik me wat ik ben. Ik ben degene die samen met Harry, Voldemort moet verslaan. Hij kan het niet alleen en Voldemort wil mij net zo graag als hem.

Dit komt als een klap aan bij mij en er stroomt zonder dat ik het wil een enkele traan over mijn wang heen. Voldemort wilt mij hebben, en misschien Sirius Black ook.

Dan voel ik een warme hand op de mijne en kijk ik opzij. Ik zie dat het Fred is, hij had ik nou nooit verwacht.

Ginny, ja zeker, George, had ik ook verwacht maar Fred?? Hij kijkt me medelevend aan en ik weet dat hij niet mag praten want er zijn genoeg leraren die aan het patrouilleren zijn.

Ik knik en hij knikt ook. Dan laat hij me los en ik staar weer naar het plafond. Ik voel me al een stuk veiliger. Ik heb namelijk genoeg vrienden die achter me staan.

Ik kan de slaap maar niet vatten en ik zit maar te draaien en dan besluit ik om maar weer naar het plafond te staren.

Ik hoor voetstappen en Filch en Dumbledore zijn in gesprek, Ze staan een meter van me vandaan, precies bij de slaapzak van Harry.

Dan komt Snape ook nog en zegt hij na een tijde "Moeten we het hem vertellen?" Dan zegt Dumbledore "Nee, laat hem slapen. In zijn dromen treed hij een hele nieuwe wereld, dat helemaal van jezelf is. Laat hem zwemmen in de diepste oceanen en glijden over de hoogste bergen."

Het is een tijdje stil en dan zegt Snape "Ik houd wel de wacht Albus. Gaan jullie maar slapen." "Dat is heel attent van je Severus."

Ik hoor de gelijkmatige voetstappen van Dumbledore steeds verderweg gaan en dan is het stil, althans dat dacht ik. Dan loopt iemand recht achter me langs.

Ik zie dan dat Snape voorbij loopt en dan ziet hij dat ik nog wakker ben. Hij staat gelijk stil en kijkt me. Niet zijn gewoonlijke kille blik, maar iets van respect.....

Als hij merkt dat ik hem zie schud hij zijn hoofd en heeft hij zijn gewone kille blik weer maar alsnog doet hij zijn vinger voor zijn mond als teken dat ik stil moet zijn.

Ik knik en dan maakt hij een gebaar van slapen en wijst naar mij. Ik knik langzaam en dan loopt hij weg.

Ik keur dan nog een blik naar het plafond en val dan in een droomloze slaap.

=•=•=•=•=•=•=•=•=•=•=•=

Oke ik ben er achter gekomen dat mijn verhaallijn niet echt meer klopt met het boek (Ik ben alleen een quidditch wedstrijd vergeten maar dat maakt niet) Daarom zal ik hierna de quidditch wedstrijd Gryffidnor-Hufflepuff doen. En daarna weer een lekker lang hoofdstuk! Ik hoop dat je het leuk vind!!!

Ik wil ook even aandacht hebben aan een ander ding. Alan Rickman, een van de meest beste acteurs van heel de harry potter serie is precies een jaar geleden overleden. Dat moest ik ff melden. Nog een fijne dag! XD