In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

74. *\Cedric's death/*

Ik ga zitten op de tribunes bij Ginny, Hermione, Fred en George. Iedereen is vrolijk aan het praten maar ik kijk allemaal maar ongerust voor me uit. 

Dan zegt Ginny "Het komt allemaal goed, geloof mij." Ze legt haar hand op mijn arm en ik kijk haar wantrouwend aan en ze zegt nog een keer "Je gaat niet veranderen van je standpunt he." Ik knik langzaam en dan kijkt ze me zielig aan en ik zeg "Ik ga naar papa, hij moet het weten!" 

Ze kijkt me maar aan en dan wring ik me door de menigte op weg naar papa.

Papa is druk in gesprek met Arthur en dan zeg ik "Papa, ik moet je wat vertellen?" Hij kijkt me verbaasd aan en dan vertel ik het hele verhaal over mijn voorgevoelens en na het gesprek zegt hij "Waarom zeiden jullie dat niet meteen. Dan had ik extra beveiliging kunnen sturen." 

Hij probeert te doen alsof er niks aan de hand is, maar ik zie zijn angst in zijn ogen. Hij vertrouwt mij wel op mijn voorgevoel. Dan opeens schieten er rode vonken in de lucht en binnen no-time staat Fleur aan de kant. 

Ik zit nu zo erg te hopen dat Cedric daar had gezeten. Dan was hij maar een schandaal van de school, hij was er toch vanaf gegaan. Maar Cedric zit nog in het donkere, gevaarlijke doolhof.

Ik zit alweer bij de rest en dan komt Krum naar buiten. Hij ziet er helemaal niet goed uit en er gaan alleen maar negatieve dingen door mijn hoofd.

Het is al 20 minuten helemaal niks aan de hand en dan vliegen alle professoren en mensen van de begeleiding naar boven en ik ga gelijk naar papa. Ik vraag "Wat is er aan de hand?" 

"Ze gaan controleren of alles in orde." Papa is helemaal in shock en dan fluistert hij zodat alleen ik het kan horen "Ik heb geen eens fatsoenlijk afscheid kunnen nemen." 

Hij slikt en ik zeg dan, zonder dat ik het door heb "Het komt goed." Ik geloof de woorden zelf niet, ik weet dat het geen nut heeft maar hij kijkt me aan en zegt "Weet je hoeveel je wel niet op Cedric lijkt?" Ik haal mijn schouder op en ga weer terug naar de rest.

Precies op het moment dat ik ga zitten voel ik een verschrikkelijke pijnscheut door me heen gaan. Het lijkt wel alsof mijn hele hart in tweeën splijt en ik denk dat ik al weet wat er is gebeurd. 

Als ik me dat realiseer gil ik het uit en er komen gelijk mensen naar me toe. terwijl de mensen er zijn is de pijn al over maar ik moet natuurlijk naar voren komen, zodat ik in de gaten kan worden gehouden.

Ik zit op het bankje bij Fleur en ik kijk alleen maar voor me uit. Het kan niet waar zijn, hij kan gewoon niet..... het kan niet. 

Dan komen de mensen weer terug vliegen en iedereen zegt "Geen spoor, van niemand." En een andere zegt "De trofee is ook weg." Die woorden dringen zich tot me door alsof een drilboor zich door me heen wil wringen en ik mijn hart gaat sneller kloppen. 

Geen spoor van Cedric of Harry, geen trofee. Ik kan niet bedenken wat het wel te betekenen heeft maar ik weet in ieder geval het niet iets goeds is. Dumbledore is al aan het ijsberen en terwijl ik naar hem kijk lijkt het alsof mijn hoofd doormidden splijt.

Iemand probeert zich in mijn hoofd te nestelen en ik doe mijn uiterste best om het tegen te gaan maar het is te sterk. 

Hij dringt zich door mijn hoofd en mijn hele hoofd bonkt. Ik zie vaag allemaal mensen om me heen en dan hoor ik een fluisterende maar doodenge stem zeggen in mijn hoofd "Ik ben terug, ik zal wraak nemen op iedereen. En jij bent samen met Harry mijn doelwit. Je kan je vrijwillig aangeven of al je nabestaande zullen sterven, eentje is al de pineut." 

De stem houd op en de pijn is weg. De woorden dringen niet tot me door op de laatste na. 'Eentje is al de pineut.' Is die ene Cedric. Ik kan het maar niet geloven.