In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

98. *\Arthur Weasley/*

Ik word wakker midden in de nacht. Ik kijk om me heen en zie dat Ginny nog aan het slapen is. Ik weet dat ik nu al niet meer de slaap kan gaan vatten dus ik sta heel stil op en ga naar de keuken.

Ik loop de verlaten keuken in en maak een kop thee voor mezelf, denkend aan wat er gisteravond was gebeurd. Ik drink mijn thee langzaam op en dan staat Sirius opeens in de deuropening. We kijken naar elkaar en dan naar onszelf en ik zie dat ik in een hele gênante pyjama voor hem zit en ik kijk dan weer op.

"Kan je niet slapen?"

"Jij ook niet zo te zien?"

We zuchten beide en ik zeg "Ik weet niet wat het is, maar de laatste tijd slaap ik heel slecht. Elke keer word ik midden in de nacht wakker, en dan ben ik ook gelijk klaarwakker en kan ik niet meer in slaap komen."

Ik kijk Sirius aan en hij zegt "Het is gewoon een moeilijke tijd voor ons allemaal. Nu Voldemort op vrije voeten loopt, en wij de enige zijn die dat geloven moeten we daar goed gebruik van maken. We moeten voorzichtig zijn en niet een groot doelwit zijn voor Voldemort, dat we hem de kans geven om ons te vermoorden zonder dat wij de kans hebben om het ministerie te overtuigen."

Sirius trekt een moeilijk gezicht en zegt "Was dat duidelijk?" We schieten in de lach en ik zeg vrolijk "Ik begrijp je. We moeten gewoon allemaal oppassen, voor Voldemort."

Sirius knikt en ik zucht diep. Waarom is het leven altijd zo moeilijk?

"Dat moet je niet aan mij vragen." Ik kijk verbaasd op en Sirius lacht.

"Ik zie dat in mijn hoofd! Hoe-hoe weet je dat?" Hierdoor begint Sirius nog harder te lachen en hij zegt "Je was niet in jezelf aan het praten, je zei het gewoon hardop."

Ik voel al mijn bloed naar mijn wangen gaan en ik kijk beschamend weg. "Sorry, maar dit is wel de vraag die elke keer weer boven komt drijven. Harry die elke keer in de problemen komt, Voldemort die terug is, Arthur die aangevallen word..... het is gewoon zo veel!"

Ik leun naar achteren en drink de laatste slok van mijn thee op. Sirius is nu eindelijk gaan zitten en zegt "Zit je ergens mee?" Ik kijk snel op zeg "Zit ík ergens mee? Dat vraag je aan mij! Tuurlijk zit ik ergens mee!! Alles wat ik net opsomde!"

"Sssht, straks maak je mijn moeder nog wakker, maar Ashey, waar zit je het meest mee!"

Ik zucht diep, waar zit ik het meest mee? Dat is een makkelijke vraag, maar wel een hele heftige.

"Dat Cedric er niet meer is....."

Ik kijk hem verdrietig aan en Sirius staat op en gaat naast mij zitten.

"Cedrics dood was een groot verlies voor ons allemaal, en we hebben het er allemaal moeilijk mee." Hij slaat zijn arm om mij heen en ik zeg "Maar iedereen leek er zo makkelijk overheen te komen."

"Omdat het niet een familielid is van hun. Jij bent opgegroeid met, en ook door hem. Hij was er altijd voor jou en de andere weten daar niks van. Voor hun was het gewoon de broer van Ashley, en verder niks meer. Als ik dood zou gaan zou jij het er ook veel minder moeilijk mee hebben dan Remus of Harry, omdat jij minder dicht bij mij staat dan zij."

"Ik zal jou wel missen hoor." Sirius lacht en zegt "Zo ver is het nou ook weer niet. Ik mag hopen dat ik nog jaren te leven heb, in ieder geval een keer als een vrije man."

"Dat hoop ik ook voor je, waarom zullen wij daar niet achterna gaan? Ik vind het zo zielig voor je."

"Ashley, je kan niks doen.... Ze geloven ons niet, niet 3 kinderen van 15 en eentje van 14. Je moet het gewoon accepteren, ik moet al blij zijn dat ik überhaupt niet opgesloten zit, of nog erger, dat ik de Kus heb gekregen."