In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

43. *\School begins/*

Ik word wakker en het eerste waar ik aan denk is dat ik gewoon verkering heb met Draco!

Ik stap vrolijk uit bed. Vandaag komt ook iedereen nog eens terug van de vakantie en morgen begint school weer.

Dat is op zich wel leuk is maar ik zit zo tegen een paar lessen op.

Ik kleed me dan aan en aai Timber over haar rug heen als ze langs mijn voeten loopt. Dan til ik haar op en ga naar de common room.

Ik zie Grey voor het raam staan en ik doe het raam open met een simpele zwaai met mijn wand en Grey vliegt naar mij toe.

Ze steekt haar poot uit en dan zie ik dat ze een briefje heeft. Ik pak hem van haar aan en aai haar lekker lang.

Ik merk dat ik veel te weinig tijd met haar doorbreng dus ik denk dat ik wat meer aandacht aan haar wil besteden.

Dan vliegt ze het raam weer uit en ik doe hem snel dicht want het begint aardig koud te worden.

Ik open dan mijn brief en ik zie gelijk dat die van papa is. Ik open hem en hij schrijft

Hey lieverd,

Het spijt me heel erg dat ik je niet kon zien met kerst maar ik hoop dat mijn cadeautjes het goed hebben gemaakt.

Het poesje staat eigenlijk voor mij zodat ik altijd een beetje bij je ben. Ik mis je echt heel erg en ik kon het echt niet uitstaan toen ik hoorde dat ik weg moest voor mijn werk en dat ik jullie niet kon zien.

Ik ga er alles aan doen dat ik de hele zomervakantie bij jullie ben, zelfs als ik daar mijn baan voor moet opgeven. Ik mis je gewoon heel erg veel maar ik hoop wel dat je een gelukkig en leuk leven lijdt op Hogwarts.

Van deze tijd moet je genieten en niet aan mij denken. Heb je al nieuwe vrienden gemaakt? Ik zal er graag alles van willen horen maar ik denk dat ik beter kan wachten  tot de zomervakantie.

Ik hou van je

Papa.

Ik weet niet waarom maar de tranen springen gewoon in mijn ogen.

Dan hoor ik iemand heel voorzichtig de trap aflopen en als ik me omdraai zie ik dat het Hermione is.

Ze komt gelijk naar me toe en slaat een arm om me heen. "Wat is er Ashley." "Ik weet het zelf niet eens. Papa heeft me een brief gestuurd en opeens moet ik huilen. Misschien omdat ik hem gewoon mis, of dat ik hem al zoveel niet heb vertelt van Kamal en nu ook met Draco. Ik mis hem gewoon."

"Ik mis mijn ouders ook." We zitten een tijdje in elkaars armen naar het vuur te staren en ze zegt "Je gaat toch anders gewoon weer volgend jaar met kerst weer naar huis?"

"Dat is dus het probleem denk ik, ik vond kerst zo gezellig op Hogwarts. Misschien wel leuker dan thuis. Er hangt hier gewoon zo een gezellige sfeer en zo rustig als er maar heel weinig mensen zijn."

"Ik begrijp je. Maar we zullen wel zien." "Ja." Dan haalt Hermione mijn tranen weg en zegt dan "Zullen we Ginny wakker maken en naar het ontbijt gaan?" Ik knik instemmend en dan lopen we samen naar Ginny.

We komen de Grote Zaal binnen en ze zijn al de kleine bomen aan het opruimen. We gaan aan de tafel zitten en beginnen al met eten.

Omdat we de enige zijn vertel ik ook Hermione wat er gister allemaal was gebeurt en ze slaakt een gilletje en zegt "Echt waar! Hebben jullie verkering!"

"Sssht!" Ik draai me om en zie dan net op dat moment de tweeling de grote zaal in lopen. "En nu stil, zij mogen het echt niet weten. Ik heb zelfs liever dat Harry het weet dan zij. Harry kan ik tenminste en nog op vertrouwen dat het bij ons blijft. De tweeling verteld het door de hele school."

Hermione knikt en maakt een gebaar dat ze haar mond op slot doet en de sluitel weg gooit.

Ik glimlach en dan komt de tweeling naast ons zitten en zegt "Prettige laatste dag dat we met zo weinig zijn."

"Zelf verzonnen?" "Zelf verzonnen?! We zouden niet eens durven. George heeft het gedaan." Zegt Fred snel en George schud afkeurend zijn hoofd en zegt "Ik zou niet durven als oudste van de 2."

"Jij? De oudste? Waarom zeggen ze dan altijd mijn naam als eerste?" "Omdat je anders altijd op de 2de plek komt." Fred en George beginnen een speels gevecht en ik kijk vermakend toe.

Dan komt Professor Dumbledore binnen en moet lachen als hij de tweeling over de grond ziet rollen en zegt er gewoon niks van. Volgens mij is deze man veel de lief met de kerstvakantie.

We maakte gebruik van onze laatste dag dat we alleen waren en hebben de hele common room en alle slaapzalen versiert, en overhoop gehaald.

We moesten het gewoon doen en zaten aan het eind van de dag geslaagd aan de gryffindor tafel die terug is gezet, net als de andere 3 afdelingstafels en de professortafel.

We praten met alle Weasley's en Harry en Hermione over hoe de andere zouden reageren en ik kijk elke keer met een schuine blik naar Draco.

Elke keer als zijn ogen de mijne vinden voel ik wat opborrelen in mijn maag van vrolijkheid. Of misschien wel verliefdheid, ik weet het niet.

Dan komen alle professoren binnen en gaan op hun plek zitten. Ik ben eigenlijk best wel benieuwd hoe dit gaat. Vorig jaar was ik juist degene die door de deur liep.

Cedric en ik waren een beetje laat dus meer dan de helft zat er al. Ik vraag me echt af hoe het voor de eerste is die binnen komen en dan opeens ons allemaal zien.

Ik heb dan een heel boeiend gesprek met Fred, George en wonder boven wonder Ron over mestbommen als de deuren open gaan.

Ik draai me gelijk om en mijn geluk kan niet op als ik Kamal zie aanlopen. Ik heb hem zo gemist. Hij voelde als een soort 5de grote broer.

Ja ja ik weet het, 5 is misschien een beetje veel, maar ik heb Cedric, Fred, George, Charlie en dan nu ook Kamal.

Ik ben ook expres aan de buitenkant gaan zitten zodat Kamal naast mij kwam zitten, en hij deed dat ook.

Ik knuffelde hem en hij knuffelde terug. Hij zei "Ik heb je wel gemist hoor kleine, al je verhalen." Ik moet lachen en zeg "Nou, ja dat kan."

Nu is het zijn beurt om te lachen en zo brengen we de avond door. alleen maar lachen.

Het eten is voorbij en we lopen naar common room als iemand op mijn rug tikt.

Het is Draco en hij sleurt me mee de menigte uit en dan gaan we en verlaten lokaal in.

hij zegt "Wat is dat met jou? We hebben net een dag wat en dan ga je gelijk met een ander?" "Wat bedoel je?" "Dat met die Progan." "Je bedoelt Kamal." "Ja zal wel."

"Kijk dat jij misschien geen vrienden hebt die weg zijn gegaan naar huis betekend niet dat ik dat ook niet heb. Kamal voelt toevallig gewoon als een grote broer voor mij! Ik heb hem gemist net zoals ik Cedric zal missen als hij 2 weken weg is. Ik heb niks met Kamal en dat zal ik ook nooit krijgen. hij is toevallig een vriend. Als ik zo zit te lachen met Fred dan boeit het je toch ook niks."

"nee." Zegt Draco zacht ik zeg boos "Waarom houd jij mij altijd in gaten? Waarom kan ik niet doen wat ik wil? Ik wil een vrije relatie dat ik niet altijd achtervolgt worden door jou en als ik ook maar een ding fout doe in jouw ogen dat ik dan gelijk gestraft word. Want als dat wel zo is dan is het binnen de kortste keren uit." Ik draai me boos om en loop terug naar de common room.