In love with the wrong |Harry Potter| |fanfiction| |dutch|

50. *\Back by st. Mungo's/*

De eerste week van de vakantie was echt verschrikkelijk. Niemand zei wat tegen mij over papa en als ik niks van hem hoor krijgt niemand wat van mij te horen. De hele week heb ik me teruggetrokken en tegen niemand gepraat.

Ik zit in het hoge gras naar de lucht te staren. Ik maak allemaal figuren van de wolken maar overal komt iets uit wat met papa te maken heeft. 

Dan hoor ik iets naast me en ik kijk niet op en dan zegt degene "Ashley, wij moeten je wat vertellen." Ik hoor de lage stem van Arthur en ik kijk weg van hem. 

Hij gaat verder en zegt "We hadden het je veel eerder moeten vertellen maar we konden je het gewoon niet aandoen. Maar als we nu zien hoe je je nu al gedraagt denken we dat het handiger is als we het wel vertellen." 

Ik negeer hem nog steeds. Hij zucht en zegt "Je vader ligt al het hele jaar in st Holisto." Hij is stil en nu gaat alles door mijn hoofd heen. 

Hij was niet op zakenreis tijdens de kerst. Hij is niet in orde. Hij is al het hele jaar ziek en vertelde me niks. "Ik denk dat ik je maar even alleen laat." 

Hij staat op en zijn voetstappen worden steeds zachter. Ik bedenk me nu dat hij me gewoon achter laat met duizenden vragen. Ik kijk om en zie hem nog net het huis in lopen. Ik begin boos op hem te worden, hoe kan hij.... Hoe kan de hele familie! Waarschijnlijk wist iedereen het al, zelfs Harry wist het!

Ik hoor Molly en Arthur te keer gaan in huis. Waarschijnlijk gaat het om mij. Ik vind het zijn verdiende loon, maar eigenlijk moest ik dat doen, en dan tegen iedereen. Ik snap hun logica gewoon totaal niet. Ik ga dan weer liggen in het gras en kijk weer naar de lucht. Er gaat zoveel door me heen.

Ik sta na een tijdje op en loop naar het huis. Ik ga naar binnen en iedereen zit boos of voor zich uit starend op de bank en als ze mij zien zit iedereen recht en Molly vraagt "Gaat alles goed meisje?" 

Ik geef haar een kille blik en ze schrikt er blijkbaar heel erg van. Ik zeg dan boos "Ik wil naar papa." 

"Ja ja, dat begrijp ik. Maar...." "Maar wat?" Zeg ik boos." "Niks, we gaan morgen." "Nee ik wil nu! Ik heb het recht om hem te zien! Het is mijn vader!" Schreeuw ik door het huis is. 

Fred en George rennen naar beneden en vragen "Wat is er aan de hand?" Ze staan klaar in de aanval en ik kijk ze kil aan. Ze diensen achteruit als ze mij zien en zeggen "Laat maar, niks gezegd." En ze zijn weg. 

Ik keer me weer naar Molly en Arthur en Arthur zegt "Ik ga wel met haar mee. Molly zorg jij maar voor de rest." "Ja hoor, ga jij maar weer." Zegt ze lichtelijk aangebrand maar Arthur negeert haar en zegt "Kom we gaan." Ik knik.

We staan in de hal van st. Mungo's en wachten tot we eindelijk naar papa kunnen. 

Na een tijdje komt er een heler naar ons en zegt dat we haar moeten volgen. Arthur en ik volgen haar zwijgend en dan gaat ze een kamer in en daar ligt papa. 

Ik ren naar hem toe en ga gelijk naast papa zitten en pak zijn hand vast. Hij draait zijn hoofd langzaam naar me toe en schrikt als hij mij ziet. Hij zegt schor "Wat doe je hier." 

"Jou bezoeken natuurlijk! Ik moet er voor jou zijn." "Maar je hoort mij niet zo te zien. Ik moet er voor jou zijn." "Nee papa, we moet er voor elkaar zijn." We staren elkaar aan en ik voel tranen op komen. 

Dan gaat de deur weer open en daar zie ik Cedric staan. De tranen worden weer overspoeld door woede ik vraag zo rustig mogelijk "Wist jij dit van papa? Wist jij dit!" 

"Ja, maar begrijp me niet verkeerd." "Jullie hebben het allemaal voor me verzwegen! Een jaar lang!" 

Ik laat papa's hand los en sta boos op. "Jullie hebben gelogen!" Er komt een Heler binnen en zegt "Even wat rustiger aan. Hij is bijna beter, je kan hem niet gelijk weer ziek maken." 

Ze verlaat de kamer en ik zeg "En jullie zeggen ook niet even dat hij bijna beter is." "Lieverd, alsjeblieft. We wilde dit je nooit aandoen." 

"Nee? Dan hadden jullie het maar moeten zeggen! Dit kan niet!" Ik begin weer te schreeuwen en Cedric zegt "Sssht, straks worden we nog weg gestuurd." "Nee! het boeit me allemaal niks meer! Ik wil alles weten!" 

De deur gaat weer open en een Heler komt boos binnen en zegt "Jullie moeten nu onmiddellijk weg. Jullie verstoren zijn rust." Ik kijk Cedric kil aan en ga snel langs de Heler naar buiten.

Ik ren boos de hal in en Arthur staat op en zegt "Hoe was he..... Oke ik zie het al. Zullen we maar gaan?" 

"Ja graag." Ik snauw boos naar hem en dan pak ik zijn arm vast en verdwijnselen we naar the burrow. Ik ga gelijk weer naar buiten en ga de schuur in. 

Ik heb heel erg de neiging om alles kapot te maken maar ik houd me in. Dan gaat de deur open en Arthur zegt "Je mag het kapot maken, allemaal." Ik kijk hem leeg aan en hij zegt "Ik laat je wel even met rust." Dan doet hij de deur dicht en laat me alleen.

Ik pak een voorwerp en bestudeer het. Ik wil het bijna weer terug leggen maar dan komt alles weer boven van wat ze mij hebben verzwegen ik gooi alles door de hele schuur heen. 

Wanneer niks meer op de oude plek is loop ik naar buiten en gooi de deur met een harde klap dicht. Dan pak ik een bal die ik in mijn zak had gedaan en ga er tegen de muur mee gooien.

 De bal stuiter mooi terug en ik gooi zo hard als ik kan. Ik voel dat ik bekeken word maar ik negeer het. Dan komt Grey aanvliegen en gaat bovenop de muur zitten. 

Eerst negeer ik haar maar dan zie ik de brief in haar klauwen en ik haal de brief eraf en aai haar. Ik glijd tegen de muur en open de brief.

Lieve Ashley,

Het spijt me zo erg dat wij het allemaal hebben verzwegen voor jou. Ik wilde gewoon niet dat jij je zorgen om mij ging maken en dat het slecht met jou zou gaan op school. 

Ik weet hoe snel je afgeleid kan zijn en dan zou het helemaal verkeerd gaan. Ik had het moeten zeggen ik weet het, maar ik kon het jou gewoon niet aangedaan. 

Ik had iedereen erin geïnformeerd en met kerst gewoon tegen je gelogen. Ik ben al bijna beter en deze vakantie kom ik kerngezond weer terug. Ik beloof het. 

ik wilde het voor je verzwijgen tot ik weer beter was maar toen ik hoorde hoe slecht je je voelde heb k een brief gestuurd dat ze het mochten vertellen. ik verwachte niet dat je gelijk zou komen maar dat gebeurde dus wel.

Het spijt me zo erg en ik hoop dat je weer een beetje vrolijk bent, je was namelijk zo boos vandaag. Ik wil je nooit boos hebben en ik hoop dat je mij kan vergeven.

liefs papa.

Ik lees het door en verfrommel het dan tot een prop en gooi het weg. Dan komt Timber aanrennen en gaat naast me liggen. 

Ik aai haar en doe mijn ogen dicht. Ik moet weer vrolijk zijn. Volgende maand is het quidditch world cup en over 3 weken ben ik jarig. Ik moet gewoon naar de leuke dingen kijken en naartoe leven en zorgen dat ik dan weer de oude ben.