Otobüsteki Yakışıklı

×...Sıçtım Cafer'ciğim Bez Getirirmisin?...×

Bölüm yayınlanma tarihi: 7 Ekim Cuma saat: 13: 10

Multimedia: Lara

Keyifli okumalar.

Otobüs durağında sadece bir kişi var o'da bana bakıyor. E hali ilede bende ona

Gülümsediğinde içimdeki o dürtü gülmemi söyledi ama ben sadece;

"Ne gülüyorsun lan?" evet bunu dedim.

Otobüs durağındaki o yakışıklı çocuğa bunu dedim.

Harika! İçimdeki kamyoncu kız yeniden kendini belli etti.

Lara'dan

Benim laflarımdan sonra bir kaç saniye bakıştık. Tek kaşını kaldırıp ciddileşti. "Sana güldüğümü nerden çıkardın?" bu sefer ben tek kaşımı kaldırdım.

Benimle inatlaşmamalıydı.

Arkama baktığımda tek gördüğüm bir kaç ev ve yere patır patır vuran yağmur damlalarıydı gülerek ona döndüm ve ilerledim.

Yağmurda aramızda çok mesafe varken konuşmak istemiyorum.

Durağa biraz daha ilerledim ve onun karşısında durdum. O durağın korunulan -yani ıslanmıyor- ben ise korunulmayan -yani ıslanılan- yerindeydim.

Yanına geçmek istemiyordum, zaten tam karşısında olduğumdan bir adım daha gidersem dip dibe bedenlerimiz birbirine yapışabilirdi.

Ve benim bedenim bunu istemiyordu.

Yağmuruda sevdiğimden problem yapmıyordum.

"Bana gülmüyorsan, evlere mi gülüyorsun?" güldü, ve bu oldukça sinirimi bozdu.

Sonra kaşlarını çatarak ıslanmaya devam eden beni farketti.

Yani ıslanırken

Kolumdan tuttuğu gibi bedenini bedenime yapıştırdı.

Kaşlarımı çattım

Na pıyo lan bu!

"Islanıyorsun gerizek.." biraz uzaktan çalan son ses korna ile kendime gelip onu ittim ve kornanın sahibi arabaya baktım.

Abim

Sıçtım Cafer'cim bez getirirmisin?

Arabadan cool cool inerek sinirle yanımıza geldi.

Beni kolumdan tutup yanına attı. Evet attı. "Sen kimsin lan?!" çocuk neye uğradığını şaşırmıştı. "Ben Ozan" abim gözlerini devirdi sonra bana baktı.

"Sen. Neden. Elin.herifiyle.dip dibesin. Lan?!" sertçe yutkundum.

Abim fazlası ile kıskançtı ve üstelik sinir hastasıydı yani galiba. Çünkü her zaman sinirli.
Bir süre daha baktıktan sonra arabaya ilerlemeye başladı

Harika!

Ozan denen çocuğa baktım. Boş boş bana bakıyordu.

Onu boşvererek abimin yanına koşmaya başladım ama o çoktan arabasına binmişti. Siyah cama vurmaya başladım.

Camı açtığında kirpiğime gelen yağmur damlasıyla gözlerimi kırpıştırdım. "Eve mi gidiyorsun?" elimi kaşlarıma koydum ve gözlerimi korudum. "Hayır. Ama sen direk eve gidiyorsun ve ben gelene kadar ölümü bekliyorsun" gülümsedim

"Beni de eve bıraksanaaa" camı kapatıp gaza bastı ve booom oldu. Sağ ayağımı yere vurdum ve arkamı döndüm.

O çocuk -yani Ozan- hala oradaydı. Sinirle yanına ilerlemeye başladım. Durağın camına yaslanmış ellerini de göğsünde birleştirmişti. Derin bir nefes alarak kulaklıklarımı tekrar taktım.

Otobüs nihayet geldiğinde elimi kaldırıp durdum.

Ama Ozan'da kaldırdı.

Yeniden bakıştık sonrasında ise önden o olmak üzere otobüse bindik.

Bakiyeniz yetersiz

Sessizce küfür ettim. "Kart basabilecek varmı?" kimse beni umursamadı.

Son çare olarak inmeye yeltendim. "Ben basarım!" omzumun üzerinden diyene baktım.

Ozan

Harika!

Gülümseyerek bana baktı ve kartı bastı sonra arkaya doğru ilerledi . ayakta sadece biz vardık diğerleri oturmuştu.

Cebimden çıkardığım parayı Ozan'a uzattım. Bir süre elimdeki para ile bakıştı sonra bana baktı. "Gerek yok. Her ne kadar abinden az daha dayak yicek olsamda akşama abinden yiyeceğin dayağa say" ben sinirden 9 köşe olmuşken o keyifle önüne döndü. "Sende kaşınıyorsun ama!" bana hiç bakmadan 'tabi canım' der gibi kafasını salladı.

Sinirle bende önüme döndüm. Ani fren ile Ozan'ın üzerime düşmesi ve burunlarımın çarpmasına karşı zorla kendime gelip onu üstümden ittim.

"Harbiden kaşınıyorsun sen!" otobüstekilere döndüm. "Patlamış mısır da istiyor musunuz bari?!" Ozan üstünü silkeledikten sonra direğe tutundu sonra benim elimide  alıp önümdeki direğe koydu. "Salak! Düşüncen şimdi!" burnumdan sinirle solurken (solurken ne ya? Ilk defa kullanıyorum shdhxh) önüme döndüm.

Önümüzde oturan iki sevgili inmeleri için bize baktı. Tabi onlarin dibinde dikildiğimiz için. O biraz kaydı ben biraz onun tarafına kaydım. Sevgili olarak görünen ama belkide sevgili olmayan kişiler indikten sonra cam kenarına geçip oturdum Ozan da yanıma oturdu.

Bakmadım,hissettim.

Kafamı cama yasladım ve dışarıya bakmaya başladım. Kafam cama vurunca oflayarak kafamı camdan çektim.

Saygı çerçevesinde olan her yoruma açığım

İyi günler. ❤