Otobüsteki Yakışıklı

×...Başka Neyi işaret Edebilir Ki Zaten?...×

DURUN! Hemen linç etmeyin! Ölmek için çok limanlıyım snfbsnndx

Okul var diye bir de usendigim için yazamadım ❤

Parodileri takip etmeyi unutmayın❤

Iyi okumalar

Lara'dan...

"Lara benim arabamla eve gelir." Ozan omzumdan tutup kendine çekince kafamı ona yasladım. "Nah senle eve gelir! Lara, benim arabama!" abimin eliyle işaret ettiği tarafa bakınca arabayı gördüm.

Başka neyi işaret edebilir ki zaten?

Abim de olan küçük emrah bakışlarımı Ozan'a çevirdim. "Gitmezsem ölürüm." gülerek anlıma usulca öpücük kondurdu. "Sonra görüşürüz o zaman?" gülerek kafamı olumlu anlamda salladım. "Bir zahmet."

Sonra o çok sevdiğim kollarının arasından çıkıp abime ilerledim.

Ailecek abimin arabaya bindik. Camdan Ozan'a el salladığımda o da aynı şekilde el sallmıştı. Önüme dönüp arabada geçen konuyu dinlemeye başladım. "Üç buçuk aylık anne. Ve kız" abimin bıkkın çıkan sesine gülümsedim. "E ama oğluşum düğün yapmadık?" abim aynaları kontrol edip anneme cevap verdi. "Anne düğünü yapmaya üşendik. Biz de gidip evlendik ailesi falan biliyor. Anlı şanlı düğüne gerek duymadık." Annem suratını asıp arkasına yaslandı. "Tamam."

Abim,aynadan anneme bakıp gülümsedi. "Ben elbise almıştım?" abim omzunu silkip beni takmadığını belli etti.

Çok ta bir yerim!

Asırlardır oynamıyormuşum gibi telefonumu çıkartıp oynamaya başladım.

×××××

"Kız kalkıp iş yapsana? Anca ye zaten!" evde annemle birlikte kalmıştım.

İşkence yapıyordu bana!

Ozan'la konuşurken temizlik yapmakta neyin nesi? Önümdeki kurabiyeyi ağzıma tıkıştırıp Ozan'la mesajlaşmaya devam ettim.

Kime: Ozan'ıM
Annem bana ışkence yapıyor! Kaçır beni evlenelim.

Ağzımdaki kurabiyeleri çiğnerken mesaj gelmesini bekliyordum. Gelince açıp okudum.

Kimden: Ozan'ıM
Benimle evlenir misin?

Gözlerim sonuna kadar açılmış ekrana bakarken omzuma yediğim terlikle Ozan'la evlilik hayallerinden kurtulmuştum.

12 çocuk yapacaktık,villa da yaşayacaktık ve her gece her gece başka bir eğlence... (çildiriyorum zjfnxjfnznxzk)

Pek masum hayallerim olduğunu söyleyemeyeceğim.

"Git çamaşırları topla!" elimi isyanla koltuğa vurdum. "Bıktım sizden! Ozan'la evlencem ben! Kaçıracak o beni!" annem çayını içtikten sonra bardağı tepsiye bıraktı. "Biz de sana bayılıyorduk. Evde kalcan Ozan'da olmasa. O da evlensin bir zahmet!" gözlerimi devirip çayımdan bir yudum aldım. "Kız siz yattınız mı?" içtiğim çay boğazımda kalırken annemin kaşları havaya kalkmıştı.

Kızın artık eskisi kadar masum değil anne.

"Anne ya!" omuz silkti. "Ay kız ne olacak? Anneye ayıp mı olur?" gözlerimj devirip güldüm. "Bak abin niye salak? Tecrübesizdik biz babanla o yüzden salak oldu." hunharca gülmeye başladım. Abime diycem bunu.

"Neyse ben aldım cevabımı. Git şimdi çamaşırları topla." gülerek arkama yasladım. "Ben sözelciyim anne, toplayamam." annem ayağında kalan son terliği gösterdi. "Bende sayısalcıyım, çarparım" ellerimi teslim olur gibi kaldırdım. "Büyüksün başkan!"

"Kalkıp o çamaşırları topluyor musun yoksa şortlarını Ozan'ın eline mi veriyim?"

"Anne ayıp değil mi ama? Bu yaşta tehdit etmek?" annem ayağındaki terliği hastaneden yeni çıkmam şerefine kafama daha insaflı atarken elimle yüzümü korudum. "Sus kız! Sen bana yaşlı mı diyorsun? Valla abine Ozan'la seviştiğinizi söylerim." gözlerimi kocaman açtım.

"Anne! Kimseden duymak istemiyorum bu olayı!" annem yanımdaki terlikleri işaret edince ayak ucuna attım ve gelen 2 mesajı gülerek açtım.

Kimden: Ozan'ıM
Kalbine mi indi?
Lan cevap versene

Cevap vericekken üst üste gelen sert terliklerle ağzımdan bagirisma koptu. "Sen Ozan'la niye seviştin!" bu kadın az önce tecrübeli olmanız iyi demedimi?

"Kalk şimdi çamaşırları topla!" oflayarak kalktım. Oturma odasının köşesinde olan çamaşırlığa yöneldim. (hani şu demirden olan şey)

Cam kenarındaydı ve Ozan'ın binayı rahatça görebiliyordum.

Kime: Ozan'ıM
Yaşıyorum ama işim var. Çamaşır toplayacağım. Seni seviyorum.

Ekranı kitleyip arka cebime koydum ve çamaşırları toplamaya başladım.

Ta kii

O kızıl beyini görene kadar.

Cama yapıştığımda annemden homurtular yükselmeye başlamıştı. Ozan'ların binaya girince cebimden telefonu çıkartıp Ozan'ı aradım.

2. Çalışta açtığında rahatça nefes verdim. "Efendim güzelim?" konuşacakken kapı çaldı.

"OZAN, ECE GELDI KAPIYI AÇMA!" Ozan'dan gülme sesi dışında merdivenden inmesine dair sesler gelince dudağımı yemeye başladım. "Sakin ol."

"OLAMAM SAKIN FALAN!" tekrar güldü. Kapıyı açınca derin nefesler alarak dinlemeye başladım.

"Ozan?" eben.

"Ne?" yürü be koçum!

"Konuşabilir miyiz?" dilini söktüğümde konuşamazsın!

"Hayır" işte may boyfirend

"Lütfen" lotfon

"Özet geç" olmadı bu sanki?

"Kerem peşimi bırakmıyor." napak?

"Banane?" heh oldu

"Ona sevgili olduğumuzu soylermisin?" ben seni yolarım. Yelloz!

Kapı kapanma sesi gelince Ozan'ın kapıyı kapattığını anlamıştım.

"Güzelim?" rahatladım be! "Efendim?"

"Ona inanmadın değil mi?" telefonu omzum ve kulağım arasına sıkıştırıp toplamaya devam ettim. "Tabikidr inanmadım sevgilim." gulumsedigibi yanımda gibi hissedince gülümsedim. "İşte bu yuzden seviyorum ya seni. Limanını hiç bırakmıyorsun."

Saygı çerçevesinde olan her yoruma açığım.

Iyi zamanlar ❤❤❤