Otobüsteki Yakışıklı

×...Salaksın Sen...×

Usdndbddjdddjdndcdjdbdrjddjdn

Bu yukardakiler niye var bilmiyom dndncjdnxjdnx öhömm acıklı bir bölümle daha karşınızdayım!

Sövmeyin bu bölümde bana .ehehehehe

Iyi okumalar 💃💃

Lara'dan...

Çok uzun süredir görmediğim salona ilk defa bu kadar ağlamış bir şekilde giriyordum.

Küçükken dizimi yaralar eve ağlayarak gelirdim ama bu acı diz acısından çok daha farklıydı. Daha keskin. Küçük bir yarabandı ile geçmezdi bu acı.

Öpünce geçerdi, öpen kişi Ozan'sa.

Sen salaksın. Çocuğu terk eden sensin ve şimdi gelmiş bunlari mı diyosun? Dediğim gibi, sen tam bir salaksın.

Annem kalkıp dokunsa ağlayacak olan bana kederli bir bakış atıp sarıldı. Bir şey düşünmeden bende sarıldım ve annemkn omzunda eski zamanlar da olduğu gibi ağlamaya başladım.

"Anne,canım çok acıyor." ağzımdan çıkan haykırışlar da annemi üzüyordu. Biliyordum.

Anneydi o nasıl kıyabilirdi kızının ağlamasına? Belki se hala omzunda ağlayan küçük kızıydım. Salıncaktan düşüp dizini, kolunu sıyıran kızı olarak görüyordu.

Fakat karşısında kendisi gibi küçük bir çocuğu düşürüp, sevdiği adamı bırakmış, kalbi paramparça olmuş kızı duruyordu.

"Biliyorum bebeğim. Biliyorum."

××××××××

Ne kadar o halde ağlayarak kaldık gerçekten bir fikrim yok fakat ayrıldıktan sonra gözlerimi sildim.

"Anne. Nolur. Teyzemin yanına gidiyim. Ne olur teyzemin yanına gidiyim." Annem saçlarımla oynamaya başladı.

"Git. 1-2 aya gelirsin." yutkundum. "Anne ben temelli gitmek istiyorum." annemin kaşları çatıldı. "Salak saçma konuşma kızım. Ozan var burda." Ozan'ın ismini duymamla yüreğime fil oturdu. "Anne ben Ozan'ı terk ettim." annemin ağzı bilmem kaç karış açılırken boğazımdaki düğümü yok etmek için yutkundum. ""Bir şey mi yaptı?" ellerimi aninda iki yana salladim. "Aksine. Evlenme teklifi etti." annemin yüzünde bir kaç saniyelik gülümseme oluşsa da sonrasında o gülüş kayboldu.

"Okulumu ordan bir yere yaptırırım. Üniversite de orda olur. Siz de istediğiniz de gelirsiniz. Olmaz mı?"

Annem koltuğa otururken çok ciddi görünüyordu

"Aranız da ne oldu bilmiyorum tatlım ama gidemezsin. Arkanda koskocaman topluluk bırakacaksın.  Duygu, Ozan, Aras, baban, abin, ben, Melisa bir çok arkadaşların. Hepsi senin arkanda kalıcak ve üzülecekler. Beş ay sonra yiğenin doğucak. Sadece Ozan -ki Ozan en fazla üzülenlerden biri olucak- yüzünden gidemezsin."

Annemin karşı koltuğuna oturdum. "Anne nolur. Dayanamam ben bu acıya." annem uzanıp ellerimi tuttuğun da kafamı öne eğip sessizce ağlamaya devam ettim. "Ozan ile bunun üstünden gelebilirsin." anında kafamı olumsuz anlamda salladım

Ozan beni daha kötü yapardı.

"Anne nolur." annem bıkkınca nefesini verdi. "Tamam. Git. Bir kaç ay sonra Ozan'ı özleyip yine geleceksin. Malımı biliyorum ben. "

Gelmiyecektim. Gerekirse hafızamı kaybedecektim fakat gelmeyecektim.

Ozan'dan...

Evde ki sessizliği dinledim. Lara tahminen banyodadır ya da aşağı koltukta sessizce ağlıyordur.

Ağlıyor olması yüreğimi burkarken umarım ağlamıyordur umuduyla hızlıca alt kata koştum.

Ikiserli üçerlk indiğim merdivenler bitince salona girdim ve etrafa bakındım.

Yoktu.

Bir saniye?

Koltukta ağlayan çirkinimi göremeyince yutkundum. "Lara!" koltuğun altı dahil her yere baktım fakat yoktu. Sinirler ellerimi saçlarımdan geçirdim ve tekrar odaya koştum.

Odadaki banyoya giricekken komidindeki telefon ve notu gördüm.

Hayır hayır hayır hayır. Olmaz!

Hasiktir!

Hızla notu alıp titreyen ellerimle okumaya başladım.

Başkasını sev ama benim kadar sevme. O bana özel olsun.

Komidindeki eşyalar yere dökülürken gözüm dönmüştü. Saçlarımı çekiyor önüme geleni dağıtıyordum.

Nasıl lan nasıl! Her haliyle sevdiğimi daha kaç kere söyleyebilirdim?

Çirkinim gitmiş miydi yani? O beni bırakamazdı ki. Sensiz yaşayamam diyordu neden gidiyor? Onu geçtim ondan başkasını sevebileceğimi nasıl düşünürdü.

Ben sadece onun için yanıyorum,yanıcam.

Saygı çerçevesinde olan her yoruma açığım.

Kısa olmuş gibi yorumlara cevap verilmeyecektir.

Iyi zamanlar 💃💃❤❤❤❤❤