Otobüsteki Yakışıklı

×..Sen Kilo Veriyorsun...×

KONUSACAK KONUM VAR. (Suan ruhum kavgacı gömmem lazim birilerini bunları yazdiktan sonra wattydeki *bazı* kitapları gomebiliriim tsk dmfnksfbkz)

Bacılarım. PARODI SAHIBI BACILARIM

ERKEK DE VAR GRCI

YAVRULARIM

AKTIF OLUN

ALLAH RIZASI İÇİN AKTIF OLUN AKSI TAKTIRDE

K A P A N I R.

TEŞEKKÜRLER.

Anor-Mal ve Dileğini Fısılda kitabıma Allah rızası için bakın da evlatlık kalmasınlar.

Dinlediginiz için tşk ben gidiyorum bölüm geliyor.

Biirde isterseeniiiz BU SATIRA sorularınızı yazın çok soru olursa bir sonraki bölüm onlari cevaplarım.

*××××××××

Midemin bulanmasıyla hazırda beklettiğim leğenin içine içimdekileri bıraktım.

Her zaman midem bulanıyordu ve sancım vardı.

Doktor ise sadece daha önce düşük yaptığım için zor bir hamilelik geçireceğimi söylemişti.

Doğru dürüst yemek yiyemiyor,yesemde çıkartıyorum. Ayağa dahi kalkmakta zorlandığım oluyordu.

Şimdi diyeceksiniz -demediler- Ozan bu süreçte ne yapıyor.

Garibim bana bir şey olur diye işe de gitmiyor.

Yıllık izne çıktı. Bir süre yanımda olucak. Umarım.

İşin boktan tarafı da Duygu'lar düğün hazırlığı yapıyordu ve ben bu kalkamaz halde nasıl gideceğimi.bilemiyordum.

"İyi misin?" göz ucumla Ozan'a baktım. "Aynı." ona karşı döndüm ve dip dibe birbirimize bakmaya başladık. Elini yanağıma koyup okşamaya başladı. "Sen uyusana." gözleri dudaklarıma kayarken gülümsedi.

"Sen uyu asıl. Ben gidip kahvaltı hazırlar getiririm." yanımdan kalkıp giderken gidişini izledim.

Sonra kapıya sırtımı dönüp büyük cama baktım. Duvar yerine cam vardı.

Ulan acaba Ece ve Ateş ne alemde?

Gerçi ne bok yaparlarsa yapsınlar umrumda değil. (umursadi)

"Hadi doğrul da bir şeyler ye." tekrar kapıya doğru döndüm ve zorla yatakta doğrulup Ozan'a bakmaya devam ettim. Karşıma oturup birbirine değen dizlerimizin üstüne tepsiyi bıraktı.

"Hangisiyle başlamak istersin?" tepsiye göz gezdirdim. "Yemesem?"

"Sus. Yemen lazım." gözlerimin dolduğunu hissedince dudağımı ısırdım. "Ozan yemem bir şey farketmiyor. Yine kusuyorum."ellerimle yüzümü kapayıp ağlamaya başladım.

Bu yiyememe olayı beni deli ediyordu. Açım ama yesem de farketmiyor. "Şş tamam ağlama. Ama yemen lazım ilaçlarını içmen için. İlaçlarını da içersen iyileşirsin." burnumu çekip tekrar tepsiye baktım. "Sen bir daha çocuk istersin." sesli gülme sesi gelince gülümsedim. "Bu biraz büyüsün bir kardeş güzel olur."

Gözlerimi devirip üzerinde nutella olan ekmeği elime aldım. Bir kaç lokmada bitirip meyve suyumdan son yudumlarımı aldım.

"Elalem hamileyken kilo alır sen kilo veriyorsun." güldüm. "Kanamaların hala varmı?" gözlerimi kapayıp kafamı olumlu anlamda salladım. Ben bunu çocuğu her an düşürebilirim algılarken doktor çocuk yerine yerleşiyor demişti.

"Sancı?"

"Var." tepsiyi komidine bırakıp yanıma uzandı. "Bu sıkıntılarına değecek. Dünyanın en iyi annesi olucaksın."

Dünyanın en iyileri annelerdir zaten.

"Ve sende harika bir baba." kafamı omzuna koyup gözlerimi kapadım. "Sence gözleri ne renk olucak?"

"Siyah bence." ikimizde gülmeye başladık. "Mavi,yeşil ya da yeşil gibi mavi." saçlarıma öpücük kondurup kokumu kendine çekti. "İsim düşündün mü?"

Derin nefes alıp gülümsedim. "Erkek olursa Çağanak istiyorum." evlendiğimizden beri önceki ailesinden veya Çocukluğundan bahsetmemişti.

Oysa ki Çağanak ismi ona çok yakışıyordu. "Lara..."

"Niye? Hayır güzel isim ve... Ve si yok ışte. Sana da yakışıyor anlamına bile uyumlusun ya. Hem benimle bu konuları niye konuşmuyorsun?" derin nefes aldığını hissettiğmde gözlerimi kapadım. (keşke bende kapasamm uykum var ulan ya jsbdksn)

"Anlatacak bir sey yok. Deniz zaten sana anlatmış ya."

"Olsun. Senin ağzından dinlemek istiyorum."

"Bak tam hatırlamıyorum. Kısa kısa gözlerimin önüne geliyor. Eskiden kabus da görürdüm." bir kaç saniye durdu ve anlatmaya devam etti. "Deniz'le anlaşamazdık. Yani sürekli iter kakardı -ki bence hala öyle- aile içi tartışmalar olurdu. Durumları da pek iyi değildi ve aile üyelerinden birini vermeye karar vermişler.

Deniz verilmek için fazla büyükmüş ama ben küçük olduğumdan beni vermek sorun olmazmış." bitirdiğinde derin nefes aldı. "Peki kabuslar?"

"8/9 yaşlarımda göruyordum. Sonra da gördüm ama genelde o yaşlarda oluyordu. Okan ve Oya'ya fazlasıyla bağlıydım. Gerçi o zamanlar Oya yoktu. Okan'la aram oldukça iyiydi ve kabuslarımda beni geri alıp o ailemle görüştürmüyorlardı ben de evdeki şiddete maruz kalıp büyüyordum." durup tekrar derin nefes aldı. Bense oldukça meraklı ve şaşkınca dinliyordum. "Ve bu şiddetleri görüp,yaşayıp aynısını kendi aileme uyguluyordum. Rüyalarımın geneli böyleydi yani."

Kafamı kaldırıp Ozan'ın dudaklarına öpücük kondurdum. "Sen kendi ailene,yeni ailene bunları yapmazsın. Şu zamana kadar ne kadar dayanılmaz olursam olayıp şiddet uygulamadın. Uygulamazsın ve uygulayamazsın zate..."

"Şiddet sadece el kaldırmak değildir ki. Sana bağırdım mı? Evet bağırdım. Bu da bir şiddet ve ben bunu sana uygulamış oldum." gözlerim dolu dolu Ozan'ı inceledim.

Dünyanın en iyi eşine sahip olabilirim.

"Unuttum ben onları. Bende kendime bağırabiliyorum. Ben de sana bağırabiliyorum. Sen de unut." kokumu tekrar içine çekip gülümsedi.

"Seni seviyorum be Çirkin."

SAYGİ ÇERÇEVESİNDE OLAN HER YORUMA AÇIĞIM.

YETER ULAN ELIM KOPTU

NEYSE IYI ZAMANLAR 💫❤

YO RUM ATMAYI UNUTMAYİN ❤