Otobüsteki Yakışıklı

×...Çocuk Düştü Mü?...×

Bölüm ithafi: ozanın parodi sahibidjsbdznbd

SEVGILILER GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN ❤❤ ÇOK SEVIYOM KIZ BEN SIZI DNDBZJD (ALT TARAFI TÜM GÜN OKULDA BAK BİRİ ŞUNU YAZMİS GIBI SNNDJZND)

Sevgililer günü hediyesi olsun bu da ❤❤ sap kardeşlerim üzgünüm ama bölümde Ozan ve Lara biraz fazla ponçik olcak eheh

Ayrıca mini minnak bir isteğim var eheheh.  Buraya yada yorumlara değişen şeyleri yazacaksınız. Mesela Lara daha ağır başlıydı, Ozan eskiden daha iyiydi gibi. Yada işte önceden betimlemen fazlaydi sonra batirdin gibi. (saygı çerçevesi olayi burdada geçerli.)

Bölümün bazı kısımlarında ağladığım doğrudur.

Ozan'dan...

Kafamı Lara'nın yattığı yoğun bakımın camına yasladım. Gözlerimi kapatıp derin derin nefesler almaya çalıştım. Sonra gözlerimi açıp Çirkin'ime baktım. Uyanması gerekti. Görecek,yaşayacak çok şeyimiz vardı.

Kafamı camdan çekip boş boş, gözlerim dolu şekilde bakmaya başladım. Küçükken düştüğünde bile ağlamayan Ozan'a ne olmuştu?

Aşık olmuştu.

Omzumdan kenara ittirildiğimde yanıma baktım. Lara'nın abisi gözünü Lara'ya dikmiş ifadesizce bakıyordu. "Bir kaç ay önce ' ölsem ne yaparsın?' diye sormuştu." yutkundum. Tam da Lara'dan beklenecek bir soruydu. "Ölsen üzülürüm demiştim, ama sadece üzünülmüyormuş." sona doğru sesi kısıldığında nasıl hissettiğimi bilmiyordum.

Yıkılmış?

Bok gibi?

Bu tarafa doğru gelen doktoru gören herkes sorular sormaya başlamıştı. Kimseye cevap vermeden odaya giricekken kolundan tutup bana bakmasını sağladım. "Neyi var?" bıkkınca nefes verdi. "İyiye gidiyor"

"Çocuk düştü mü?" herkes neden burda olduğu bilinmeyen Deniz'e döndü. "Lara hanım hamile değildi ki?" tekrar Deniz'e baktık. Omzunu silkip duvara yaslandı. "Hamile Değilmiş en azından."
Kafamı olumsuz anlamda sallayıp tekrar doktora döndüm. "İçeri girebilir miyiz?"

"5-10 dakikalık yormamak şartıyla evet." kafamı olumlu anlamda sallayıp Lara'nın abisine döndüm. Gözlerini devirdi. "Önce sen gir" dedi "ben sigara içmeye çıkıyorum."

Dayanabilir miyim?

Odadan doktor çıktığında bana döndü. Lara'nın abisi sırtıma iki kere vurup gitmişti. "Siz mi?" ensemi kaşıyarak etrafa bakındım. Annesine ve babasına döndüm. "Siz gi..." lafımı kestiler. "Hayır. Sen Lara'nın sevdiğisin. Senin girmen daha doğru olur."

××××××××

Oturduğum sandalyede kıpırdanıp derin bir nefes aldım. Lara'nın elini iki elimin içine alırken ellerimin titredigini farkettim.

"Hadi güzelim, kalk. Hem bak yarın sevgililer günü. Abidik gubidik şeyler için başımın etini ye. Söz veriyorum çıtım çıkmayacak. Ama kalkman lazım,kalkıp sarılman lazım. Bu sefer sakinleşmek için benim,senin boynuna ihtiyacım var." kafamı kaldırıp kalp atışlarını gösteren alete baktım.

"Şu salak cihaza bağlı olman sinirlerimi bozuyor." yavaşça inip kalkan göğsünü izledim. "O gece... Yani dün akşam, doğum günümde. Birlikte olmadan önce 'kalbim her zaman senin için çarpıcak' demiştin. Biraz bencillik ama, benim kalbim durmadan senin kalbine bir şey olmasın çirkin. O zaman dayanamam."

Soğuk elini dudaklarıma bastırdım. "O zaman söyleyemedim ama, benim kalbim de her zaman senin için çarpıcak güzelim." göz yaşlarım eline akarken silmesini dilerdim.

×××××××

"Uyandı ve durumu beklediğimizden iyi şuan. Normal odaya alıcaz" herkes birbirlerine sarılırken bende gülüyordum.

Uyandı.

Uyandı.

UYANDI LAN!

Lara'dan....

Yanaklarımı şişirdim. Vay be hastaneyede mi düşecektim ben? İçeri balon ile giren Duygu'ya baktım. Arkasından Aras'ta geliyordu. Gülümseyerek elimi balonlara uzattım. Fakat geri çekti. "Git sana sevgilin alsın. Bunlar benim." gözlerimi kısıp Duygu'ya baktım.

Sahi, Ozan nerde lan?

Bu Ozan olamaz.

Elinde tuttuğu papatyaları Duygu'yu kenara itip bana uzattı. "Bunları veriyorum ama bir  şu yatağa anca çocuk doğurmak için yatarsın. Yoksa ölüm olayı olursa bunları yediririm." gülerek çiçekleri kokladım. "Bok kokuyor! Papatya kokusu sevmem ben. Görüntüsü güzel olsada."  içeri giren annemle de dahil herkes gülerken bende onlarla güldüm. "Teşekkür ederim." gülümseyerek göz kırptı.

Çiçekleri göğsüme bastırırken gelen diğer çiçeklerden ayrı koyuyordum. Ben bunları solunca e kitapların arasına koyardım. Etraftan geçmiş olsun nidaları yükselirken herkese saolun demeye çalışıyordum.

Abimin sandalyeye çıkıp el salladığını görünce bayağı güldüm. "Geçmiş olsun lan salak!" salak demesini aldırmadan güldüm.

Elinde tepsi olan doktor girince abim göt korkusuyla yere düşünce daha fazla gülmeye başladım.

Odada; annem,babam,Ozan, Duygu, Aras falan vardı.  Önüme konan yemeklere öcüymüş gibi bakmaya başladım. Annem yanıma geldi. "Yemek yemen lazım." omuz silktim. Ben bunları asla yemezdim. Annem Ozan'a bakıp haince güldüğündr gözlerimi kıstım.

Kim bilir aklından neler geçiyordu?

Kulağıma eğildi. "Yemezsen Ozan'a çocukluk anılarını anlatırım." gözlerim fal taşı gibi açılırken annem tek kaşını kaldırdı. Ağlama nidaları çıkarırken Ozan burnumu sıkınca ağzımı açmak zorunda kalmıştım.

"Sok ağzına anne." odadan yine gülme sesleri gelince abim arkasına yaslandı. "Bak yemezsen bu kadar çocuğun olur!" gözlerim ister istemez Ozan'a giderken çapkın bakışlar atıyordu bana ve yemeğime.

Hala yememek için direniyordum. "Ozan oğlum bu pasaklı küçükken, leğenin içine su koymuş havuz niyetine. Deniz olsun diye içine tuz dökmüş." Ozan'dan kahkaha sesi gelince suratımı asıp yemeğimi yemeye başladım. Ozan elini burnumdan çekmiş, annem zırvalamıyordu. Odadaki tek ses abimden gelen horlama sesleriydi.

Aynen abi sen horlamazsın.

××××××××

Bir gün daha burda olduğumu öğrenince ki o iğrenç duygu? Annemler hastane kokmamak için gittiklerinde peşlerinden bize göz kırpıp giden Duygu ve Aras olmuştu.

Ozan yanıma sandalye çekerken ben onu izliyordum. Elimi eliyle birleştirdi. "Bundan sonra nereye gidersen bende olucam yanında." gülümseyip öpücük attım. "Sevgiler gününü hastanede geçiriyoruz." yanağımdan makas alıp göz kırptı.

Yatakta kenara kaydım ve elimle kalan boş alanı işaret ettim. "Gelsene?" etrafa kısa bir bakış atıp yanıma uzandı. Belimden tutup sarılınca kafam omzuna çarptı ve ister istemez ağzımdan bağırma çıktı. beni kendinden uzaklaştırıp yüzümü inceledi. "Biraz canım acıdı o kadar." kafasını olumlu anlamda salladı ve gülümsedi.

Kafamı göğsüne yasladım. "Benim de canım çok acıdı çirkin. Fırsat buldukça seni seviyorum dediğim insanın yoğun bakımda olması, öpmeye doyamadığım, hatta kendimden bile sakındığım sevgilimin yoğun bakımda olması canımı fazla acıttı." 

"Çikolata." saçlarımla oyanayan elleri bir kaç saniye durdu. "Ne?" derin nefes aldım.

"Çikolatalarımı istiyorum." derin nefes veren Ozan kolunu geriye atıp çikolata kutusunu eline aldı ve bana verdi.

Sırtımı yasladım ve ikiserli üçerli tıkıştırdım. Ozan'a ikram etsemde istemeyerek hunharca yememi izlemeyi tercih etmişti. "Bonco yo todo cok gozol" gülerek burnumu sıktı. "Bu iğrenç hallerini bile seviyorum çirkin."

Saygı çerçevesinde olan her yoruma açığım.

S.g.k.o. djdhxjdbd

❤ iyi zamanlar ❤