Otobüsteki Yakışıklı

×...Biraz Olsun Değerli...×

Merhaba arkadaşlar (niye yutuburların girişi gibi oldu?)

Uzun süredir bölüm gelmiyordu çünkü belirli bir düzenim yok. Her şey üst üste. Bir taraf sınavlarım,bir taraf sizler ,bir taraf kavga ettiğim babam, bir taraf sınavlarına iyi calis diyip başımı yiyen ailem, başka bir taraftan derslerimin ağır olması ve telefonumun hafta içi elimden alınması.

Bunun dışında dediğim gibi babamla minnak bir kavga ettim ve telefonumu alıyor ve bilgisayara oturamiyorum. Ruhsal üzüntü ve zorluklarda cabası. 3 kitabim var ve yetiştiremiyorum. 2 gün tatilim var (cumartesi, pazar) cumartesi sabahtan öğlene kadar kursum var kalan zaman yemek desen falan gerçekten vaktim çok az.

UMARIM KI ANLAYİSLA KARSILARSINIZ❤

Iyi okumalar.

Lara'dan

Salona gidince abimin yanına oturdum. Kıçını kaldırıp benden uzaklaştı sonra ben yaklaştım, o uzaklaştı. Koltuğun sonuma gelince gülümseyerek ona baktım ve koluna sarılıp kafamı omzuna koydum.

Derin derin nefes aldı.

"Abi sen üniversiteye ne zaman gidicen?" kafasını bana çevirip kötü kötü baktı. "Gidiyimde onla bunla fingirdeş dimi?" gözlerimi devirip kafamı abimin omzuna geri koydum.

Ne  kadar Kısmetimi Kapatan Bir Abi...

××××××

Sabah alarm yerine dürtükleme ile uyandığımda annemdir diye küfür etmedim. Yoksa piremses çizgimden çıkıp ana bacı kaportacı söverdim.
Homurdanarak gözlerimi açtım.

"Ne oldu abi sabah sabah?" hazırlanmış,saçını başını yapmış karşımda dikiliyordu.
"Kalk kahvaltıyı dışarda yiyelim" ağzımı kooskocaman açıp esneyince abim parmağını boğazıma sokup çekti. "Ağzını kapat lan" gözlerimi açılan perdeden içeri giren ışığa alışırken yatakta oturur vaziyete geçtim.

"Tamam çık giyiniyim, gideriz" yanağımdan makas alıp odadan çıkınca telefonumu alıp sonradan 'Evlatlık Armut' diye kaydettiğim Duygu'ya mesaj attım.

Kime: Evlatlık Armut

Ben abim ile kahvaltıyı dışarıda yiyeceğim dolayısıyla okula abim getirecek. Beni beklemeyin

Telefonumdan eğlenceli bir müzik açıp hazırlanmaya başladım.

Bordo rengi formamın üzerine beyaz bir kazak giyip yakalarını öne çıkardım, altıma siyah bir pantolon giydikten sonra saçımı zorla örüp ucunu küçük siyah lastikla topladım.

Toplarken koptu...

Siyah bir tane olduğu ve oda az önce koptuğu için elime gelen ilk lastikle bağladım, rimelimi de sürdükten sonra telefonumda çalan müziği kapatıp telefonu cebime attım.

Akşamdan hazırladığım çantayı sırtıma takıp odadan çıktım ve salonda oturan abimin karşısına dikildim.

"Hazırım" kafasını telefondan kaldırıp bana baktı. "Görebiliyorum" gözlerimi devirdikten sonra uzun ince parmaklarını tutup çekmeye başladım.

"Keşke gidelim demeseydim." 

×××××××

Ağzımdaki ekmeği bitirip abiminkinin aksine küçük ellerimi birleştirdim ve ciddiyetle abime baktım.

"Niye geldik?"

"Kahvaltı etmeye?"

"Neden kahvaltı teklifi sundun?"

"Tamam. Açıklıyorum. Ben yarın Melisa'nın yanına gidiyorum"  Melisa, abimin canından çok sevdiği sevgilisiydi ve abimin üniversite okuduğu şehirde oturuyordu. tek kaşımı kaldırıp devam etmesini belirttim.

Tek kaşımı kaldırıp. Evet!

"Ve senin doğum günün"

Ve benim doğum günüm.

Ve abim olmayacak?

Ellerimi çözüp yemek yemeğe devam ettim. "Tamam."

Doğum günümde yanımda olması gerekmez miydi? Abimdi sonuçta. Sevgilisi için benim doğum günümden oluyordu.

Kutlamayacağımız için bir sorun olmazdı ama işte yarın yanımda olsaydı belki kendimi biraz olsun değerli hissederdim. "Bana kızgın veya sinirlimisin?" abime bakmayıp yemeğime devam ettim "değilim."

"Hadi o zaman öp bakıyım abini" diyince ciddi kalamayarak hafifçe güldüm. "Ne zaman dönüceksin?"

"Bilmiyorum. Belki 1 yıl. Üniversite falan" 

Abimsiz bir yıl...

Gözlerim dolup dudaklarım büzülürken burnumu çektim ve abime baktım.

"O zaman bu akşamda bana masal anlatıp hayaletleri kovar mısın abi? Çünkü bir yıl boyunca hayaletler yanımda olacak da"

"Senin çelik kapı gibi abin var. Üstelik kapıyı anahtarla bile açamazlar. Ben oldukça hayaletler benim kardeşimin yanına gelmek değil ağzına adını bile alamazlar"

Saygı çerçevesinde olan her yoruma açığım

Iyi geceler...