Otobüsteki Yakışıklı

×...Hayır. Abin diye bir şey yapmadım...×

Iyi okumalar...

Hala Ozan ile bir şeyler konuşan abimin yanına gittim ve ellerini Ozan'ın yakasından çektim. Ozan'a bakınca itiraz etmiyordu bir şeye abim ise beni öldürmek ister gibi bakıyordu.

Yutkunarak abime baktım tekrardan.

Kızıcak...

"Bana şu çocuğu mu savunuyorsun Lara?"

Savunuyordum ki. Sadece kavga çıkmasın diye uğraşıyordum bu kadar. "Hayır savunm.."

"Savunuyorsun Lara! Yazdığı mesajlara karşı bana onu mu koruyorsun!" derin derin nefes aldım ve içimdeki nedensiz bıkkınlık ve siniri atmaya çalıştım. Pek başarılı olduğu söylenemez ama yapıyorum işte.

Vakit kayıplığı falan.

"Abi,savunm..."

"Savunuyorsun! Sonra bana 'abi peşimde bir çocuk var de..."

Sinirlerimin son noktası sanırım buydu.

"Savunmuyorum! Kavga etmeyin diye uğraşıyorum!" sonra sinirle güldüm ve abimin omzuna yumruk attım. "Merak etme abi! Kendi işlerime seni bulaştırmam! Bana bakıcılık yapmak zorunda değilsin!"

Annemler bizi nasıl duymuyor?

Abime kötü kötü bakıp Ozan'a döndüm. "Sana ne demeli! Abimin kızacağını bile bile saçma salak şakalar yapıyorsun!" ikisinede sırayla bakıp elimdeki çikolatayı Ozan'ın kardeşine uzattım ve odadan çıktım.

Abim beni dinlememiş, benim kıçımı toplamaktan sıkıldığını belirtmişti. Oysaki ben demiyordum ona 'abi peşimde bir çocuk var'. Zaten abi değil mi? Koruması lazım ama onun bu kıskançlıkları fazla.

Kutsal mekanım olan mutfağa gidip sandalyeye oturdum. Bir kaç saniye sonrada yukardakilerin aşağıya inmeye başladıklarını duydum. Ayak sesleri geliyordu.

Ozan mutfağa girince bir kaç saniye baktıktan sonra başka şeyler ile uğraşmaya devam ettim.

Malesef ki telefonum odada kalmıştı ve bu, sıkıntı tarafından beni derinden etkiliyordu.

"Lara?" tek kaşımı kaldırıp 'ne var?' der gibi baktım. Bir kaç adım da yanıma gelip önümde duran sürahiden su koydu. Kaşım havada kalmaktan yorulduğu için geri indirdim. "Yazdıklarım için fala.." tırnaklarıma baktım.

"Sorun değil. Bende abim adına özür dilerim" bakışlarımı yenmekten minnacık kalmış tırnaklarımdan çektim ve tepkisini ölçmek için Ozan'a baktım. "Karşılık verebilirdim ama..." gözlerimi devirip lafını kestim.

Ama biri benim lafımı keserse onu keserim.

"Eveeet evet biliyorum, çok güçlüsün sadece senden büyük olduğu için karşılık vermedin falan filan." suyu bir dikişte içtikten sonra yavaşça masaya koydu. "Hayır. Abin diye bir şey yapmadım."

Saygı çerçevesinde olan her yoruma açığım

Iyi akşamlar.