Otobüsteki Yakışıklı

×...Oyuncak Değil...×

YAŞIYORUM!
Sanirim.

Final daha erken olabilir.

Telefonum bozuktu yazamadım.

Bölüm şarkısı: Simge: Prens Ve Prenses
Multi: Lara Yeşer.

Lara'dan..

İnsanlar dağıldığında ikimiz de sandalyelerimize tekrar oturduk. Mutlu olmam gerekirken nedense sıkıntı vardı içimde, yanlış bir şey yapıyor gibi hissediyordum.

Ozan'a olan sevgim paha biçilmezdi ama hazır hissetmiyordum sanki. Dikkatimi benim aksime çok daha mutlu ve heyecanlı görünen Ozan'a verdim.

"Yani tabiki de sana bağlı. İstersen üniversite bittikten sonra evleniriz istersen istediğin zaman. Yarın de yarın evlenelim. Çalışacağım yer zaten belli. Sen ne dersin?"

Derin bir nefes alıp zoraki bir gülümseme takıldım. "Farketmez." sonrasında belki de buz gibi olan yemeğime döndüm ve yine de çatalımı ete batırdım.

İçimden midesizlik yapmak dahi gelmiyor.

"İyi misin güzelim?" kafamı kaldırıp tekrar Ozan'a baktım. "İyiyim." masada duran elimi aniden tuttuğunda refleks olarak geri çektim. "Neyin var Lara?" kaşlarını çatmış bana bakan Ozan'a suçluluk duygusuyla bakıyordum.

"Şey ben korkt..."

"Hayır sorun o değil. Neyin var?" tüm gücümü toplayıp bakışlarımı Ozan'ın gözlerine çıkardım.

Bir ifade anlaşılmıyordu. Sanki biraz endişe vardı.

Derin bir nefes alıp masa altından yüzüğümle oynamaya başladım. Suçluluk duygusu sebepsiz yere tüm vücudumu ele geçirdiğinde konuşmaya başladım.

"Evlilik oyuncak değil Ozan." tek kaşını havaya kaldırmış sinirle bakıyordu bana. "Oyuncak olduğunu iddia etmedim zaten."

İçimdeki vicdan azabı dalgalanırken güçlükle yutkundum. "Ozan oyuncak değil diyorum. Benim çocuğum olmayacak. Senin ise mükkemmel bir baba olman lazım. Senden harika bir baba olur Ozan."

"Çocuğumun senden olmasını isterim ben."

"FAKAT OLMAZ! Benden bir çocuğun olamaz." kendime hakim olamamış, sinirlerimi gün yüzüne çıkmıştı. "Ne istiyorsun Lara?" derin bir nefes alıp gülümsedim.

"Hiçbir şey sevgilim. Yemeğimizi yiyelim." masadaki sıktığı elinin üzerine elimi koydum. "Sen benim kusuruma bakma. Arada deliriyorum, biliyorsun." kafası karışmış gibiydi.

Bu gayet doğaldı.

"Biliyorum." gülümseyip yemeğe devam ettim.

×××××××××××

Sırtım duvarla buluşunca dudaklarımız arasında gülümsedim. Ozan'ın bir eli sırtım da, elbisemin fermuarındayken, diğer eli ile belimi turuyordu sıkıca.

Yukarı merdivenlere doğru ilerlemeye başladık. Merdivene geldiğimizde dudaklarını ayırdı ve bacağımın arkasından tutarak kucağına aldı. Sonra tekrar odaya ilerlemeye başladık.

××××××××××(burda yattıklarını dememe gerek yok heralde ya?)

Yavaşça Ozan'ın yanından kalkıp aşağı inmeye başladım. Gece banyo yapıp giyinmiştim.

Olduğundan daha sessizce alt kata indim ve sehpanın altından kalem ve kağıt aldım.

Midemin sıkışması normal mi hastane hanım?

Kağıdı bulduğum defterin üzerine koyup titreyen elimle kalemi tuttum.

Göz yaşlarım kağıdı ıslatırken yazdım.

Ozan'ım, sevgilim lütfen bana kızma olur mu? Böyle olmak zorunda, zorundaydı. Seni sevdiğimi asla ama asla unutma. Başkasını sev, ama beni sevdiğin kadar sevme. O his bana özel olsun olur mu? Ben senden sonra hiç kimseyi sevmiycem. Kimseye gidemiycem. Ben yarım bir insanim beni istemezler beni tek sen isterdin. Ama ben sana layık değilim. Kendini çok sev, olacak çocuklarını çok daha sev, karını sev ama beni sevdiğin kadar sevme. Eşini üzmessin sen. Şanslı kadın. Git durağa, gelen iyi bir kız bul tut elinden ve evlen. Yüzüğü bırakmıyorum sevgilim. O bana kalsın ki seni asla unutmayayım. Seni çok ama çok seviyorum.

Hoşçakal.
-Seni sonsuza kadar seven Çirkinin.

Aynı sessizlikle odaya çıkıp gece den yorgun olduğu için derin uykuda olan Ozan'a baktım ve komidine ağlayarak kağıdı bıraktım.  Eğilip Ozan'ın burnuna dokundum tüyden hafif bir şekilde.

O biçimli burnu her zaman sevdim.

Dudağına da çok hafif bir öpücük kondurdum.

Kendimi kaybettiğim yer olan dudaklarına.

Hafif çıkmış sakalı olan yanağını da öptüm. Sıra boynuna gelince göz yaşlarımı sildim ve boynuna öpücük kondurdum.

Her zaman sakinleştiğim yer beni bu kadar kötü yapabilir miydi ki?

Doğrulup gözlerimi sildim. Telefonumu da kağıdın üzerine koyup rafa ilerledim. Kışın karlar arası çekildiğimiz fotoğrafa gülerek baktım ve onu elime aldım.

Resmi göğsüme bastırıp odadan çıkmaya başladım. Kapıyı kapatırken ardımdan, derin nefes aldım.

"Seni seviyorum Liman'ım. Yeni gemilere kucak açman dileğiyle. Seni seviyorum." ve gittim.

Saygı çerçevesinde olan her yoruma açığım.

Kisa olmuşlu yorumlara cevap verilmeyecektir.

Sizleri seviyorum 💃❤

Iyi zamanlar❤