Otobüsteki Yakışıklı

×...Bir Kere de Doy Be Güzelim...×

Merhaba güzel insancıklar 💜💜💜

MİZAH İÇİNDE 27.YIZ!💜💜💜💜💜💜

Bir kişicik Whatsapp grubu yazmış bence olabilir. Ordan spoi falan da verebilirim. Tabii açılsın isterseniz.

Siz bilirsiniz yani😃💜

Multimedia Lara

Hadi okuyun ben susuyorum 💜💜💜💜

"Teşekkür ederim Ozan, sen iyi bir arkadaşsın"

Lara'dan...

"Lara, ben..."

"Ben acıktım! Hadi yemek yiyelim" iyice kendime gelmiştim.

Ve karnımda ayılar tepişiyordu.

Bir anda inen göğsünden anladığım kadarıyla derin bir nefes verdi."bir kerede doy be güzelim" gülerek burnumu boynuna sürttüm. "Sus be!" ayağa kalktığında kafam yastığa düştü. "Seni lanet olası otobüsteki uyuz"

Gülme sesi kulağıma ulaşınca ben de güldü ve yatakta düz yattım. "Evde yemek yok. Açık bir yer bulmam lazım. Evde tek kalabilirmisin?" gözlerim istemsizce Tarçın'a kayarken uyuduğunu gördüm.

"Kalabilirim de... Köpeklerden korkarım ben. Sen evde yokken bu beni yemesin?" bakışları çözemediğim bir hâl alırken uyuyan Tarçın'a baktı.

"Bir zarar vermez,Seni de sevdi zaten." tek kaşımı kaldırdım. "Ya verirse?"

"Veremez, hasta." bakışlarını benden kaçırdı.

Aferin salak!

Bu çocuk köpeğine bağlı bir birey.

"Şey... Nasıl Hasta?" derin derin nefes çekip bakışlarını bana çekti. "O çok uzun zamandır bende. Hatta ben çocukken,o gelişmişti. Yani büyüktü. Ben gelişincede o yaşlandı. Bir sürü veterinere götürdüm ama pek bir işe yaramadı."

Yutkunup dudağımı ısırdım."ben gidip açık market varmı diye bakıyım." kafamı olumlu anlamda sallamama gerek duymadan odadan çıktı. Etrafıma bakınırken dış kapının kapanma sesi evde yankılandı.

Telefonumu alıp saate baktım. Bire on beş dakika vardı. Telefonu bıraktığımda çalması bir oldu.

Hayırdır İnşallah?

Ekrana bakınca kaydetmediğm bir numaranın aradığını gördüm. Açmak ile açmamak arasında kalırken açıp kulağıma götürdüm.

"Lara?" Ateş'in sesini duyduğumda midem bulandı.

Aramasın bu beni.

"Cevap vermiycek olabilirsin ama ben sesini çok özledim." gözlerim dolarken yutkundum.

Yapma be! Yine kendine inandırma, acı çekmek istemiyorum!

Ayaklarımı kendime çekip depresyon moduna giriş yaptım. "Evet, seni aldattım. Ama köpek gibi pişmanım be! Bir kaç kişiden Ozan'la sevgilimisin bilmiyorum ama, başkaları seninle eğlenir, ben tuzlu kahveni içmeye gelirim." gözlerimden boncuk boncuk yaşlar süzülürken keşke Ozan olsaydı diyordum.

Ona sığınıyorum.

"Eğer bunları aldatmadan önce söyleseydin, sana tekrar aşık olabilirdim." hıçkırarak ağlarken Tarçın yatağın üstüne çıkmıştı. "Hadi Lara,bana bir şans daha ver." ona tekrar inanmak istemediğimden telefonu kapayıp yatağın diğer ucuna attım.

Her şey iyi giderken neden arıyordu ki?

Yada Ozan yanımda değilken?

Elimi yüzüme kapayarak ağlamaya başladım. Tarçın gelip elimi yaladığında ellerimi yüzümden çekip yatağa sildim.

Sonra ağlamaya devam ettim.

Hatta öyle ağlıyordum ki Ozan'ın geldiğini duymamışım.

O kadar içim geçmiş.

"Haydaa! Ulan yemek almaya gittim gitmez olaydım. Ne oldu Tarçınmı ısırdı? Yoksa gittiğim için mi ağladın?" onun gülerek söylediklerini umursamadan ağlamaya devam ettim.

Kafamın arkasından tutup kafamı göğsüne bastırdı. "Ben geçti demekten yoruldum, sen ağlamaktan yorulmadın."

Hıçkırıklarla dolu uzun bir nefes aldım. "Ateş aradı ve ruh halimin içine sıçtı!"

"Ne dedi?"

"Beni sevdiğini falan zırvaladı." eli bir kaç saniye sonra dursada sonra saçlarımla oynamaya devam etti. "İnanmadın, dimi?"

"İnanmadım ama inandırmak üzereydi. Ozan ben artık Ateş tarafından üzülmek istemiyorum!" Ozan'ın dudakları saçlarıma değdiğinde ben Ozan'ın tişörtünü sıkıyordum.

"Limanına sığın güzelim, o seni koruyacaktır."

Saygı çerçevesinde olan her yoruma açığım.

Kısaydı biliyorum...

Beğenmişsinizdir umarım 💜💜

Whatsap grubu için duyurum başta. (Bende ne yazdığımı unuttum xndhxjx)

Seviliyorsunuz 💕💕💕