MABEDİM (Tamamlandı) Adım Adım Mutluluk-1

8. BÖLÜM ~ ZÜMRÜT KİM BU DALLAMA?

Merhabaaa! Ben geldim ve erken geldim. 😊 Daha önce yazdıklarımdan biraz daha uzun bir bölüm başı duyurusu olacak ama mutluluğumu sizinle de paylaşmak istiyorum.

Hikayemi ilk yayınladığım gün tanıdığım kişiler dışında, okuyan sekizinci kişi kim derken sevinçten deli oluyordum. Şimdi sekizinci bölümü yayınlıyorum ve toplamda 1000 okunmaya ulaştık. Benim için tarif edilemez bir duygu bu. 😍

O yüzden sürpriz yapıp size erkenden bölüm yayınlamak istedim. Her birinize tek tek çok teşekkür ediyorum ve sizleri çok seviyorum. ❤

Okunmalar böyle güzelken sizden küçük bir rica olarak oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum. 🙏 Bu beni olduğundan daha mutlu eder inanın. Çıkın çıkın oy verin, yorum yapın kııızzz! 😂

Şimdi sizleri bölüm ile baş başa bırakıyorum. Umarım buraya kadar okumuşsunuzdur. 😂

Aşkla kalın ❤

*********

Altan bir saatin sonunda okulun önüne gelmişti. Arabayı bahçeye sokmadan önce içeriye doğru bakınca şok olmuş vaziyette oturduğu koltuğa çivilendi.

Sevdiği koşarak bir adamın kollarına mı girmişti? Dahası o adam kızın saçlarını koklayarak öpüyor muydu?

-

Zümrüt adamın kollarından sıyrıldı. 'Sinan, nereden çıktın sen? Haber de vermedin hiç. Çok özledim.'

Adam kızın omzuna kolunu atıp okulun içine doğru yürümeye başladı. Yapmacık bir sinirle söylenmeye başladı. 'Sinan değil, abi diyeceksin. Hâlâ öğrenemedin. Ayrıca özledim de geldim işte, kardeşimi görmek için haber mi edecektim?'

'Ben öyle mi diyorum? Haberim olsa hazırlık yapardım diye dedim. Hem iki yaşın lafını mı yapıyorsun bana Sinan?' dedi Zümrüt şımarıkça, adın üzerine de iyice bastırmıştı.

Adam dudaklarını kızın şakaklarına bastırdı. 'Yol yorgunuyum, erken çıkamaz mısın? Eve gidelim.'

Zümrüt dudaklarını büzdü. 'Daha bugün başladım, izinliydim. Çıkamam ki.'

Sinan merakla 'Hayırdır ne izni bu. Hasta mıydın?' diye sordu.

'Yok, ben değilim. Zeynep rahatsızdı biraz. Bende kalıyor, o yüzden izin almıştım.'

Sinan Zeynep lafını duyunca, dahası Zeynep hasta lafını duyunca kanı çekildi ama o an bir şey sormadı. Zümrüt'le birlikte yürüyerek okulun kantinine ulaştılar.

Oturduklarında 'Neyi var?' diye sordu.

Zümrüt üstü kapalı bir şekilde 'Babasıyla tartışmışlar biraz.' dedi.

'Biraz tartışmışlar ve kız hasta olmuş, sen de ona bakıyorsun Zümrüt. İnanayım mı buna? Neyi var kızın?'

Zümrüt gözlerini başka yönlere çevirerek konuştu. 'Dövmüş kızı. Kaburgalarında çatlak varmış.' dedi çekinerek. Biliyordu ki abisi Zeynep'i kendisinden ayırt etmezdi ve bu olanlara oldukça sinirlenirdi.

Sinan 'Öldürseymiş lan bir de kızı. Nerede bu itin evi? Gidip kendimizi göstermek lazım şerefsize!' deyip ayaklandı.

Zümrüt 'Sinan bir dur ya! Zeynep zaten üzgün olanlar için. Bir de sen olay çıkarma.' deyip adamın koluna yapıştı. 'Sen eve git. İki saat kaldı dersimin bitmesine. Ama sakın bir şey söyleme kıza tamam mı?'

'Tamam ya, amma telaşlandın sen de. Ne var yani şöyle boyumuzu posumuzu gösterip gelseydik o ite?'

'Sinaaann!' dedi kız sinirle.