MABEDİM (Tamamlandı) Adım Adım Mutluluk-1

36. BÖLÜM

Bir sonraki bölüm ithafı için oy vermeyi unutmayın canlarım. Yorumlarınızı da bekliyorum bu arada :)

Umarım bölümü beğenirsiniz. Keyifli okumalar. 

*********

Kenan hızlı hızlı nefes alırken elindeki silahı Zümrüt'e doğrulttu. Zümrüt yaşların bulanıklaştırdığı gözüyle metal yansımanın kendisine baktığını fark etti.

Titrediği yerde, acıyla kıvranarak 'N'olur öldür beni.' diye fısıldadı.

Kenan silahını Zümrüt'ten çekip havaya doğru kaldırırken, Zümrüt 'Öldür beni!' diye haykırdı.

Zümrüt'ün isteği Kenan'ı daha çok keyiflendirdi. 'Yok yok, olmaz gelin hanım öldüremem. Bu Altan'a en büyük hediye olur. Oysaki ben seni her gün bu görüntü ile hatırlayıp yavaş yavaş ölmesini istiyorum.' dedikten sonra havaya bir el ateş etti.

Zümrüt bir anlık şokla titremeye başladı. Her şey bitmişti. Her şey bu gün burada bitmişti. Yüzü duvara dönükken gözlerini kapatıp sessizce ağlamaya başladı.

Kenan odadan çıkıp kapıyı kapattıktan sonra Zümrüt'ün kulağına bulunduğu yeri sarsacak kadar bir gürültü geldi. Ona rağmen tüm umutlarını yitirdiği için yerinden kıpırdamadı.

Bir dakika geçmeden 'Karım nerede!' diye bağıran Altan'ın sesi kulaklarına ulaştı. Yüreği yeniden kanatlanırken o kanatlar bir anda kopuverdi. 'Geç geldin Altan. Çok geç geldin.' diye sayıklarken sessizce göz yaşlarını akıtmaya devam etti.

Kendisi hareketsizken odanın kapısı yeniden açıldı. Bu sefer gelenin Altan olduğunu çok iyi biliyordu. İçinde bulundukları durumu düşündükçe gözlerini daha sıkı yumdu. Altan yanına çöküp kendisini kucağına çektiğinde de hiçbir tepki vermedi.

Altan olan biteni anlayıp 'Zümrüt'üm seni koruyamadım.' diye ağlarken, Zümrüt mor halkalarla harelenmiş, elası solmuş yaşlı gözlerini açtı.

Zümrüt gözlerini açınca Altan bir anda duraksayıp kızı yeniden kucakladı. 'Zümrüt'üm, Zümrüt'üm geldim bak. Şimdi çıkıp gidicez buradan.' derken yerde duran iç çamaşırını avuçlarına alıp, kimse görmesin diye hemen cebine sıkıştırdı.

Zümrüt sarsılarak ağlamaya devam ederken parmaklarını sıkıca Altan'ın koluna gömdü. Altan kızın yüzüne, alnına, saçlarına sayısız öpücük kondururken 'Ağlama güzel gözlüm. Çıkarıcam seni bu pislikten.' diye ardı ardına kendini kaybetmiş gibi sayıklıyordu.

Zümrüt parmaklarını Altan'ın koluna daha sıkı bastırıp kuruluktan yer yer çatlamış dudaklarını güçlükle araladı. Seni boğazını yırtar gibi çıktı. 'Geç kaldın Altan. Her şey bitti. Çoktan bitti.'

Kendini saklamak ister gibi bacaklarını ağrıyacak kadar birbirine kenetlemişti.

Altan, Zümrüt'ün dediklerini kabul etmeyip ağlarken kafasını sağa sola salladı. 'Bitmedi. Bitmedi! Hiçbir şey bitmedi. Yine bir aradayız.' derken üzerindeki ceketi hızlıca çıkarıp Zümrüt'ün bacaklarına doladı.

Dizlerini yere verip kızı kucağına alıp ayağa kalktı. Zümrüt gözlerini kapatıp başını Altan'ın göğsüne gömdü. Her an yeniden o kollardan ayrılacakmış gibi sıkı sıkı tutuyordu Altan'ın kollarını.

Odadan dışarıya çıktıklarında Sinan hızlıca yanlarına geldi. Cam bir bebeğe dokunur gibi dikkatlice Zümrüt'ün saçlarını okşarken, dudaklarını tüy gibi hafif bir şekilde alnına değdirip öptü. 'Abimm. Zümrüt'üm canımm.'

Zümrüt saçlarına, alnına değen yaşları hissetse de gözlerini aralamadı. Hiç kimseye bakmak istemiyordu. Mümkünse hiçbir zaman açmak istemiyordu gözlerini.