MABEDİM (Tamamlandı) Adım Adım Mutluluk-1

FİNAL ~ CANDAN ÖTE BİR CAN VARMIŞ, O DA EVLATMIŞ!

Merhaba canlaarr. Birazcık gecikmeli de olsa, final bölümü ile sizlerleyim. 

Her zaman yazdıklarımdan uzun, daha uzun bir bölüm oldu söyleyeyim. Ama ben nasılsa final bölümü deyip azıcık yardırmış olabilirim :D 

Bu bölüm ithafı bir kişiye özel değil hepinize. Her birinize benimle olduğunuz için minnettarım. Burada daha fazla konuşmadan sizleri bölüm ile baş başa bırakıyorum. Nitekim bu uzun bölümün ardından  çok konuşacağım :) 

Unutmadan söyleyeyim, bölüm sonunda kitapları kimin kazandığı yazıyor. :D

Lütfen yorum bırakmadan, oy vermeden geçmeyin.

Keyifli okumalar..

*********

9. ay...

Altan sabah uyandığında, uyku ile uyanıklık arasında olan karısına sokulup, boynunu, omuzunu öpmeye başladı.

Zümrüt iyice ağırlaşmış bedeni ve aralarında büyük engel olarak duran kocaman karnı ile kocasına dönüp gülümsedi.

Altan, sabah mahmurluğu üzerinde olan karısının dudaklarına uzandı. Zaten çok güzeldi. Hamileyken daha da güzelleşti bu kadın diye düşündüğü yerde, aralarında duran bebeklerinin izin verdiğince Zümrüt'ü öpmeye başladı.

Zümrüt geri çekilip, yatakta gerindiği yerde tatlı tatlı sırıttı. 'Günaydın kocacım.'

Altan, kollarını bedenine hasret kaldığı karısının karnının üzerine atıp, müptelası olduğu kokunun mabedine, karısının boynuna sokuldu. 'Günaydın ömrüm.'

Başını kaldırıp kadının karnının üzerine bir öpücük bıraktı. 'Günaydın paşam.' Ardından bir öpücük daha. 'Günaydın prensesim.'

Sonra Zümrüt yokmuş gibi bebekleri ile konuşmaya devam etti. 'Artık bir an önce gelin babacım. Ben annenizi çok özledim.'

Muzipçe sırıttığı yerde Zümrüt'e bakıp göz kırptı. Zümrüt Altan'ın elinin üzerine vurdu. 'Edepsiz. Çocuklarımın yanında benimle böyle konuşma.'

Altan daha çok sırıtıp Zümrüt'ün dudaklarına bir kez daha uzandı. 'Bir şey olmaz, onlar babaları ile konuşmaya alışkın.'

Zümrüt kocasının dediğine gülerken dudaklarını istila eden sıcak dudaklara karşılık vermeye başladı.

Altan yarım saat kadar sonra hazırlanıp aşağıya inmek için odadan çıkacakken, Zümrüt yatağa oturup burnunu çektiği yerde ağlamaya başladı.

Altan arkasını döndü. 'Zümrüt'üm ne oldu?'

Zümrüt burnunu bir kez daha çekti. 'Çok kilo aldım ben Altan, kocaman oldum baksana.'

Altan Zümrüt'e yanaşıp kadının ellerini avuçlarının arasına alıp birer kez öptü. 'Güzelim yok öyle bir şey.'

Zümrüt kafasını sağa sola salladı. 'Nasıl yok öyle bir şey? Çok çirkin oldum.' dediği yerde tombullaşmış yüzünü ellerinin arasına aldı.

Altan derin bir nefes alıp, her gün rutin aralıklarla söylediği şeyi tekrarladı. 'Sen, benim dünyamın en güzel kadınısın Zümrüt'üm.'

Zümrüt gözlerini sildi. 'Ağlamayayım diye diyorsun bunları.'

Altan'ın dudakları karısının tatlılığı karşısında kıvrılmaya başladı. 'Sen hâlâ benim gözümde nasıl göründüğünü anlayamadın mı Zümrüt'üm?'

Zümrüt şımarıkça sırıttı. Altan bunun üzerine karısını ellerinden çekip ayağa kaldırdı. 'Hadi inip kahvaltımızı yapalım. Çocuklarım bu saate kadar aç kaldı.'