MABEDİM (Tamamlandı) Adım Adım Mutluluk-1

30. BÖLÜM ~ KINAYA '1' KALA

Herkese merhabalarr, nasılsınız 😊  bu bölümü telefondan paylaşmak durumunda olduğum için bölüm ithafını buraya yazıyorum.

"Bluehouse001" isimli kullanıcıya ithaf edildi.

Sizlere tatlış bir bölüm ile geldim. Bu bölümün bir kısmının +17 olduğunu söyleyeyim sizlere 😉 öyle çok abartılacak bir şey olmadığından yani 😂

Uu amma gevezeyim değil mi? Neyse canlarım, umarım bölümü beğenirsiniz. Bölüm ithafı için oy vermeyi unutmayın.

Sizleri seviyorum. Keyifli okumalar 💕

*********

Uzunca bir süre, etrafı yüksek ağaçlarla çevrili olan yolu yürüdükten sonra köşeyi döndüklerinde Zümrüt'ün gözleri açıldı. Gördüğü şeyin güzelliği ile dili tutulacak gibi oldu.

Zar zor konuşabildi. 'Altan burası..?'

Altan Zümrüt'ün yüzünü elleriyle kavrayıp kızın alnına sıcak bir öpücük kondurdu. 'Burası güzelim... Evimiz. Senin ve benim, bizim evimiz. Hoş geldin.'

-

Zümrüt hâlâ üzerindeki şaşkınlığı atamadan Altan'a sarıldı. 'Burası çok çok güzel Altan. İnanamıyorum.'

Altan Zümrüt'ü elinden tutup evin girişine doğru sürükledi. 'Bakalım içeriyi de beğenecek misin?' deyip, cebinden öteki anahtarı çıkardı. 'Hadi sen aç.'

Zümrüt mutlulukla, Altan'ın elindeki anahtarı aldı. Kapıya uzanmıştı ki gözü zilin üzerinde yazan isimlere takıldı. 'Altan-Zümrüt Karlıdağ.'

Birden arkasını dönüp kollarını adamın boynuna doladı. 'Seni çok seviyorum Altan Karlıdağ.'

Altan kollarını Zümrüt'ün beline sarıp, başını kızın boynuna gömdü. 'Ben de seni çok seviyorum Zümrüt Erdem. Her şey senin için. Her ne yapıyorsam sadece senin mutluluğun için.'

Zümrüt gülümseyerek Altan'ın kollarından çıktıktan sonra tekrar kapıya döndü ve anahtarı kilidin içinde çevirdi. Kapı geriye doğru süzülünce Zümrüt tüm ışıkları yanan ve dayalı döşeli olan salonla karşılaştı.

Zümrüt beğeni ile modern döşenmiş olan evi incelemeyi bırakınca Altan'ın koluna girdi. 'Her şey hazır. Aşkım burası hayal edebileceğimden bile güzel. Hepsini sen mi seçtin?'

Altan dudaklarını Zümrüt'ün saçlarından çekip konuştu. 'Evet.' Sonra Zümrüt'ü elinden tutup üst kat merdiveninin olduğu yere götürdü. Yukarıya çıktıklarında Altan bir kapının önünde durup Zümrüt'ün arkasına geçti.

Kollarını kızın beline dolayıp, çenesini omuzuna yasladı. 'Bu evi yıllar önce, belki bir gün evlenirim diye çizmiştim. İnşaat halindeydi. Çok fazla eksiği de vardı. Ama sen hayatıma girdikten sonra, hem hayatımdaki hem de bu evdeki tüm eksikler o zaman tamamlandı.'

Sonra elini uzatıp kapının kolunu indirdi. Açılan kapının ardında pembe, tüllerle, oyuncaklarla süslenmiş bir kız bebek odası Zümrüt'ü karşıladı. Ellerini ağzına kapatıp Altan'a döndü. 'Altan...'

Altan Zümrüt'ün elinden tutup odaya girmesini sağladı. Işıkları açmak için düğmeye bastığında odanın tavanını tamamen süsleyen yıldızlar birer birer yanmaya başladı.

'Hep hayalini kurduğum şey bir kızımın olmasıydı. Şimdi ise en büyük hayalim, senden olan, sana benzeyen minik bir yavrumun olması.'

Zümrüt gözlerinde parlayan yaşlarla Altan'a gülümsedi. 'Sen nasıl bir adamsın. Nasıl güzel yürekli bir adamsın.'