MABEDİM (Tamamlandı) Adım Adım Mutluluk-1

ÖZEL BÖLÜM ~ 5 YIL SONRA

Beeenn gell diiimmm :D Merhabalar canlarım, nasılsınız, ne yapıyorsunuz?

Biliyorum buralarda yok gibi görünüyordum ama her gelen yorumu, mesajları takip ediyorum. Artık buralarda varlığımı yeniden belli edeyim diye sizlere bu sürpriz ile geldim.

Bundan sonra ise ufacık bir zamandan sonra ikinci kitabımız Ateş ve Barut'a başlıyorum. Bekleyin bizi :D

İnşallah bu bölümü de, yeni hikayeyi de seversiniz. Oylarınızı yorumlarınızı bekliyorum, lütfen buraları boş bırakmayın :) 

Multimedyadaki şarkımız ile de biraz neşelenelim istedim. :)

Sizleri hem çok özledim, hem de çok seviyorum. Keyifli okumalar. 

*********

Altan, önce saçlarında gezinen narin parmakları hissetti. Ardından alnına değen yumuşak dudakları. En son ise ruhunu mest eden, tek tınısına ömür vereceği o sesi duydu.

'Babacım, günaydın.'

Hemen gözlerini açtı. Canını vereceği kadının gözlerine, saçlarına sahip olan kızına baktı. 'Günaydın babasının prensesi.'

Cemre, minik elini Altan'ın saçlarında gezdirmeye devam etti. Fısıltı ile konuştu. 'Anneme sürpriz yapıp kahvaltıyı biz hazırlayalım mı babacım?'

Altan bakışlarını yanında uyumakta olan karısına çevirdi. Yüreğine dünyalar inşa eden karısına her baktığında aşkı öyle bir büyüyordu ki, bu; yaradanın en büyük lütfu değil de neydi?

Zümrüt'ü uyandırmamaya özen göstererek yatakta doğruldu. Doğrulduğu gibi de, Cemre'yi sırtına attı. 'Gel bakalım, büyümüş de annesine sürpriz yapmak istermiş.'

Cemre babasının omuzunda kıkırdadığı yerde ellerini ağzına kapattı. Odadan çıktıklarında ise kahkahalarını salıverdi. 'Babacım ben kocaman kız oldum. Bak bu gün bu kadar yaşıma girdiim.' diyerek elini havaya kaldırıp beş parmağını gösterdi.

Beş yıl önce bu gün, canının parçalarını kucaklarına almışlardı. O günü düşününce, aynı heyecanı, mutluluğu ve korkuyu tekrar yaşadı. Kızının küçük elini tutup dudaklarına bastırdı.

Cemre bir anda yüzünü düşürüp, dudaklarını büzdü. 'Baba, ben Kerem'e küstüm.'

Altan, Cemre'nin tokasının arasından çıkıp dağılan saçlarını düzeltti. 'Neden küstün güzelim?'

Cemre omuzlarını silkti. 'Uyandırmaya çalıştım, anneme sürpriz yapalım dedim. Uyanmadı.'

Altan güldü. 'Hadi onu uyandıralım o zaman.'

Cemre haince sırıttı. Ellerini beline attı. Yüzü, gözleri, saçları ne kadar annesine benzese de, içtiği sudan mıdır yediği ekmekten mi bilinmez, kimi zaman Sevda yengesi oluyordu.

'Uyandıralım babacım.'

Altan, Cemre'yi yere indirip Kerem'in odasına doğru yürüdü. Cemre şu an yaramazlık yaptığı için öyle mutluydu ki, o mutlulukla sırıttığı yerde aralık kapıdan içeri süzüldü.

Sonra Altan'a doğru bir sus işareti yapıp, adamı odaya çağırdı ve direktif vermeye başladı. 'Babacım, sen ayaklarını gıdıkla ben karnını gıdıklıycaam.'

Altan sırıttı. 'Emredersiniz kraliçem.' Yatakta sırt üstü yatıp kollarını açmış, bir ayağını da yataktan aşağı sarkıtmış olan oğlunun ayak ucuna geçti.

Cemre ciddi bir edayla kardeşinin yanına yaklaştı. 'Baba, üç deyince tamam mı?'

Altan dudaklarını birbirine bastırdığı yerde kafa salladı. Cemre anında bağırdı. 'Beş, altı, üç!' Sonra zıpladığı gibi yatağa çıkıp gıdıklama operasyonuna başladı.