Bite

3

Roxanne

The loud buzzing from under my pillow wakes me up immediately. Pag bangon ko agad kong pinindot yung dismiss button at tumayo na para umpisahan ang araw na 'to. After the usual routine and getting dressed, pumasok si manang Tere. Remember the old woman escorted me to my room? Yep, that's her. Siya rin pala ang katiwala nila dito sa napaka laking bahay na 'to.

"Magandang umaga, anak." Bati ni manang. I cringed. But didn't yell in protest. Matanda na si manang, baka mahigh-blood sa kaka sigaw, mamatay pa dahil sa akin. Tinunguan ko nalang si manang. "Ah, naka handa na nga pala ang umagahan mo." Masaya niyang sabi. Again, tumungo lang ako habang inaayos yung ribbon ng bago kong school uniform. Pag harap ko kay manang nagulat ako kasi naka ngiti lang siya sa akin. "Mana ka talaga sa mommy mo."

I wanted to vomit. I really don't want to be compared to her or her husband. I scoffed. "Mas maganda ako." Sabi ko with an almost in audible voice, but for some amazing reasons, malakas pa ang pandinig ni manang.

Parang nag liwanag ang mga mata niya. "Ay, totoo yun! Mas maganda o gwapo kesa sa magulang lagi ang kinakalabasan ng mga anak."

I felt my cheeks go hot sa compliment niya. "T-thanks." Mahina kong sagot. I cannot believe nag pasalamat ako sa matandang yun dahil na compliment nya. Gosh. "Baba na ako."

"Hatid ko na po-" Agad niyang pag prisinta pero hindi ko na siya pina tapos.

Umiling ako. "No need. May iba ka pang mga gawain diba? Yun nalang ang intindihin mo." Malamig na pagkakasabi ko.

Tumungo naman si manang. Akala ko matataasan ko pa siya ng boses dahil inakala ko na ipipilit niya ang husto niya. Pagka tapos niya mag paalam lumabas na siya ng kwarto ko. Nakaka intindi naman pala siya. Mabuti nalang.

Nang maka rating ako sa hapagkainan, namangha ako sa dami ng pagkain na naka hain. Ngunit napa simangot ako nang makita ko na andun ang mag asawa, nakain ng kanilang umagahan. I'm guessing all of this food was suppose to be some kind of breakfast make-up something that parent's who dumped their child with someone else understands. Lalabas na sana ako ng kwarto ng biglang napa harap sa akin si Rośe at pinapakain ako. Tila bang nag liwanag ang mga mata niya noong makita niya ako sa may pinto.

"Roxanne anak, kain ka na. Nag luto si Flore ng paborito mong sunny-side-up." Naka ngiting sabi ni Rosé. I'm guessing  she asked tito Steven or one of the boys what kind of egg I like in the morning. Wow. Effort. The gesture is sweet, pero pinangungunahan ako ng inis ko sa kanila kaya hindi ko magawa maappreciate ang mga ginagawa nilang effort. Tahimik akong umupo sa katapat niyang upuan at agad niya akong nilagyan ng pagkain sa plato ko.

Key cleared his throat to get our attention. "So, it's your first day in your new school, are you nervous or excited?" Nakangiti niyang tanong. I didn't know he could smile. Lahat ng araw na nakita ko siya simula nung lumipat ako dito naka simangot siya. He does try to make conversation with me, but I just shrug him off and leave.

I looked up from my food, "None of the above. Satingin ko masyado na akong matanda para kabahan sa unang araw ko ng pasukan, don't you think so too?" Malamig long sambit.

The room was silent for a few seconds before Rośe decided to continue the conversation. "Well, how did you feel when you entered school for the very first time?" She asks with a warm smile.

"Terrified." Mahina kong sabi. I remember all of those years back when I would have to go to school and face those bullies who would call me unwanted and unloved because my parents left me. Everyday of my elementary life those kids made me fear going to school. Mabuti nalang at naka hanap ako ng lakas ng loob para baguhin ang buhay ko. Living in fear because of those bullies was stupid, so I made them live a life of fear instead. I shake the thoughts out of my head before looking at Rośe. "Pero hindi niyo alam ang tungkol sa bagay na yun. Ay, bakit nga ba ulit? Ah, oo nga pala, wala kayo nung mga panahon na yun." I said with a smile while my words dripped with venom. "Such a shame."