Bite

35

Guyssss!!!(/^▽^)/

Maraming salamat sa 5k reads! o(╥﹏╥)o

Loves you lots guys!! ( ˘ ³˘)❤

Okay basa na♡´･ᴗ･'♡

Alek:

Pumasok ako sa kwarto ni Roxanne kung saan naka upo lang siya at naka harap sa pader na wala namang kahit anong naka lagay.

It's been like this ever since namatay ang mga magulang niya in a very gruesome way, at ang mas malala, she had to watch it all. Last day na nang wake nang parents niya, and not once pumunta siya. Ever since naka uwi siya sa bahay nila hindi na siya lumabas nang kwarto niya, hindi narin siya kumakain.

Naalala ko tuloy nung nakita namin siya duon aa kwarto nang parents niya, iyak siya nang iyak, sorry nang sorry. Pag katapos namin siya mapakawalan hindi niya kami kinibo, hindi ang mga pinsan niya, hindi ako at kahit sila Xia hindi niya kinausap.

Naiintindihan ko naman siya, sino ba namang anak na gugustuhin makita yun? Lalo na, kababati lang nila, she was just starting her life with them, at kinuha niya agad yung buhay nayun kay Roxanne, kinuha ni Melissa.

Pag inamin ko kaya kay Roxanne na kauri ko ang pumatay sa mga magulang niya, magagalit kaya siya? Mapapa tawad kaya niya ako? Malabo na mangyari yun, napaka labo na hindi siya magagalit, ikasusuklam pa niya ako, at napaka labo na mapapatawad pa niya ako. Kaya.. napag desisyonan ko na, wag nalang sabihin sa kanya.. ayaw ko nang mangyari ang mga iyon sa amin. Not now, not ever.

"Hey Princess," tawag ko kay Roxanne, pero hindi niya ako nilingon, kaya lumapit nalang ako sa kanya. Umupo ako sa tabi niya at inihiga ang ulo niya sa balikat ko. "Alam ko na nasasaktan ka pa, at naiintindihan ko yun, pero kelangan mo na lumabas dito, it's not good for you, besides, hinahanap ka na nila sa baba. Its been days princess, you haven't eaten or showed your face at the wake." Hindi talaga siya umiimik. Gusto ko malaman kung anong nilalaman nang ulo niya pero hindi ko gagawin yun, she deserves the privacy.

Napa buntong hininga ako, "you're parents wouldn't want to see their only princess like this, ikaw dapat nakaka alam nito."

Tahimik lang hangang sa nag shift siya nang posisyon at inilubog niya ang ulo niya sa damit ko. Ilang segundo pa ay tumulo na ang dapat tumulo mula sa mga mata niya. "Sh..." I rubbed her back and hugged her to calm her down, but she won't, but that's fine.

"It's just so unfair!" Sigaw niya.

Relieved that she's now talking at the same time hurting, because I'm not used to seeing my princess like this, tears and all.

"Kelan lang kami nagka bati nila mommy at daddy pero kinuha sila agad sa akin! It's so unfair! I was actually happy! I just started my life and now.."

Hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya, "andito pa naman kami, its not yet over. Pwede ka mag umpisa ulit nang wala naman sila, but with us."

Nabalot kami ulit sa isang katahimikan, but its fine, kelangan niya mag isip. Kelangan niya maintindihan na life will still go on kahit na sino pa ang mamatay, her life will not stop.

"Alek, iwan mo muna ako, please." Sabi niya.

Tumungo ako kahit na labag sa akin na iwan siya mag isa, pero dahil tiwala ako na wala siyang gagawin sa sarili niya habang wala ako lumabas na ako, not after giving her a kiss on her forehead.

"Still not coming out?"

Tumungo nalang ako bago lumapit kay Xia, "duon nalang muna tayo sa baba." Tumungo si Xia, pero napa tigil ito bigla. "Whats wrong?" Tanong ko.