Bite

36

Roxanne.

Dugo... Dugo... Dugo...

Hindi matanggal ang mga mata ko sa isang lalake na naka talikod sa akin at may mga dugo sa damit niya... Drooplets of blood slowly  falling from his slim fingers and falling on the cold and hard pavement.

"Alek tama na yan!" Sigaw nang isang boses sa malayuan.

Alek?

Anong..-

Riinnngggg!

Napa bangon ako at sinamaan agad nang tingin ang orasan na naka patong sa bedside table ko. Napa sandal ako sa headboard at inalala ang panaginip ko.

Its been two weeks since I last dreamt of blood... ano nanaman ba to? Pagod na pagod na ako.. takot na takot na ako every time makaka kita ako nang dugo sa panaginip ko, it just means death.. pero.. anong ginagawa duon nung kumag? I'm confused, siya kaya yung lalake na basang basa nang dugo? Pero parang imposible, mabait yung kunag na yin, muka ngang di marunong humawak nang kutsilyo eh. Sabi din pala ni tito wag muna ako mag participate sa kahit anong gang activity pabayaan ko nalang muna yung tatlo na gumawa, pero syempre di ako makaka payag nang ganun, mga kaibigan ko parin yung mga yun no, im not letting anything happen to them nang wala ako dun, I'm still the leader, kaya naman pumayag na si tito basta hangang saan ko lang daw kaya.

Tumayo na ako mula sa pagkaka upo ko sa kama not after picking up my only picture of me and my parents, eto yung pucture na naka lagay dati sa desk ko, but after nila mommy at daddy na ilibing inilagay ko nalang siya sa tabi nang alarm clock ko para mas malapit sila sa akin. Sakto naman nang kukunin ko na yung uniform ko biglang pumasok si manang Tere na naka ngiti sa akin. Nginitian ko siya pabalik, "good morning manang."

"Good morning din nak." Sabi ni manang at agad ako na niyakap na nakap paluha sa akin.

After namatay nila mommy anak na ang tawag ni manang sa akin... but it's still not the same, i miss my parents.

Kumalas ako sa yakap ni manang at pinunasan ang mga luha sa mata ko, "sige po manang mag hahanda na po ako." Sabi ko bago pumasok sa bathroom. Sumandal ako sa pintuan at napa buntong hininga nalang.

Naka sakay na ako ngayon sa kotse, papunta na kami ng school. I so badly wanted to skip breakfast since wala na akong makaka sabay, masyado nang tahimik, no one will be there to send me of to school or watch me disappear into the distance.

"Sigh.. ngayon lang ako ulit papasok.. andami ko !!na tuloy na hahabulin." Sabi ko sa sarili ko bago sinalpak ang earpiece nang earphones ko.

"Ma'am, andito na po tayo."

Tumungo ako at nag thank you sa kanya bago lumabas na at nag lakad papasok nang campus. I had to pause my music nang may mga naririnig na ako na mga boses na para bang ako ang topic. 
And well, ako nga.

"I heard na namatay na ang parents niya, aww so sad naman."

"Karma niya yun sa lahat nang mga ginawa niya."

"Gosh she so deserves what happened, ang malas lang na yung parents pa niya ang namatay, bakit kaya di nalang siya."

"Tots right."

Napa ngiwi nalang ako at dumiretso nalang papasok nang building, but we all know na pinaplano ko na ang pagpatay ko sa kanila, ano ang mga gagamitin ko at paano ko sila dahan dahan na papatayin.

Ka-irita. Pero bakit nga ba? Bakit nga ba hindi nalang ako? Bakit nga ba sila pa?

Bago pa ako ma-lubog sa pag-sisi sa sarili ko ay may umakbay sa akin. Tumingala ako at nginitian siya nang pilit. "Good morning." Sabi ko sa kanya habang tinatanggal ang earpiece mula sa tenga ko.