Bite

12

ċʀʏstaʟ:

Napahawak ako sa bibig ko trying to surpress the blood dripping. The tears were streaming down uncontrollably as I looked at the dead body.

Hindi ko sinasadya...

Hindi ko siya sinasadyang...pa-patayin.

Nathan... sorry.

Bigla akong nagising mula sa nakakagimbal na panaginip ko. Napahawak ako sa bibig ko, wala namang dugo. Napahinga nalang ako ng malalim. Napatingin ako sa labas, umaga na pala..

"Morning..." Napatingin ako sa gilid ko at muntik ng mapatalon ng makita ko na katabi ko si Nathan. "Why are you so pale?" Nag-aalalang tanong ni Nathan. Nagulat ako ng lumapit siya sa akin at nilapat sa noo ko yung kamay niya. "Hm.. you're not hot, you're actually cold. Pero okay ka lang ba?"

May sapak ata tong si Nathan eh, saan ka naka kitang maputla na mainit?

Tumungo ako ng dahandahan. "Okay lang ako."

"You sure?" Tumungo ulit ako. "Sige, sabi mo eh. You know your body better since katawan mo nga kasi yan." Sabi nya bago nag stretching. "Anong oras na?"

"Nine."

"May pagkain na malamang sa baba, maaga na gising si Hope para mag luto para sa aming lahat." Tumayo siya getting out of the covers.

Shit. Waaaah!!! Wala siyang shirt na suot! Kitang-kita mo yung six packs niya. Waaaaah what a view my gosh! Nako kung tao lang ako good luck nalang sa pula at init ng mukha ko.

Lumapit siya sa damitan niya at kumaha ng isang shirt at yun na any sinuot niya. Aw.. bye Mr. Six packs. "Let's go?" Yaya niya.

"Uhm.." Shit pano ko ba sasabihin sa kanya na ayaw kong kumain? By the way I'm lying, gutom na ako, at ubos na ang "tomato juice" ko. Hindi ko naman pwedeng kagatin si Nathan, delikado. "A-ano.. hindi pa ako gutom." 

"Huh, are you actually serious? Hindi ka na nga kumain kagabi, hindi ka nanaman kakain, baka ma pano ka niyan." Nag aalala niyang sabi.

"Seryoso ako." Nginitian ko siya at bigla namang namula yung mukha niya. Hala, anong nangyari?

"Hindi ba talaga kita mapipilit kumain?" Tinunguam ko siya. Napahinga nalang siya, "fine, hindi na kita pipilitin, pero pag nagutom ka baba ka lang." Hinintay niya muna na tumungo ako bago siya lumabas ng kwarto.

Tumayo ako at naglakad papunta sa black curtains na nag b-block ng sunlight at binuksan to. Ng lumapat ang araw sa akin hindi ako nasunod at never akong masusunog. Dalawa lang kami sa pamilya namin na sinuwerte na napanganak na ganito, ang pinsan ko at ako.

Naramdaman ko na naghahanap na ng dugo ang katawan ko, at hindi lang basta-bastang dugo, dugo ng tao. Shit, dilikado to.

ŋąŧɧąŋ:

Pagbaba ko sa dining room na-amoy ko agad yung niluto ni Hope. Ang bango~ Sayang di matitikman ni Crystal.

"Morning." Bati ko sa kanilang lahat. Andun na si Troy, yung kambal at si Jin, si Hope obviously, andito narin si Ann at yung mga kaibigan niya. Napatingin ako doon sa Xia at inirapan niya ako. Umuupo ako sa upuan ko sa tabi ni Troy ng mag tanong si Hope.

"Uy kuya asaan yung babae na isa pang kasama nila Ann?" Tanong niya. Sasagot na sana ako, kaso naunahan ako ni Xia.

"Hindi kumakain si Crystal ng kahit ano bukod sa tomato juice niya. Hindi nga niya kinikibo pag hindi tomato juice eh." Pag e-explainh ni Xia.

"Kaya hindi din siya pumapasok ng canteen, andun lang siya sa classroom." Pagdadagdag ni Wendy. Tumungo nalang ako, ano pa ba magagawa ko diba?

Pero bakit siya ganun? Hindi ba masama yun? Baka ma pano siya niyan. Aish! Ano ba Nathan! Bakit mo siya inaalala? You barely know her! Tss... kumain ka na nga lang.