Bite

14

ɾɷҳaŋŋҽ:

Nakahandusay ako sa kama ko ng mag ring ang phone ko. Bumangon ako sa pagkaka-higa ng naiinis. "Tss... nagpapahinga ako tas tatawag-tawag-"napatigil ako ng makita ko kung sino ang tumatawag. "Hi mom,bakit po kayo napataw-"

"WAG MO AKONG MA HI-HI ROXANNE PARK!" Nag wince ako sa lakas ng boses ni mommy. "Sabi sa akin ni manang Tere hindi ka daw umuwi ka-gabi! I demand a reason, I deman an acceptable reason!" Pag da-drama niya.

Natawa naman ako ng konti bago sumagot, "umalis pa po kasi kami kagabi tas may binalikan ako kay tito, eh sabi ni Hope doon na kami mag palipas ng gabi since gabi na nga." Sabi half telling the truth and half lying and also leaving out some things.

"Siguraduhin mo lang kung hindi, nako Roxanne makaka-isa ka sa akin! Sige na may lakad pa kami ng daddy mo, mag-ingat lagi. Bye baby, love you." Sabi niya with a baby voice.

I'm. Cringing. Gross. Yuck. Kadiri.

"Ingat din po kayo, bye." Sabi ko bago binaba ang tawag. Kababalik ko lang sa pag kakahiga ko sa kama ng may kumatok sa pinto.

Ano ba naman yan!

"Pasok!" Pasigaw kong sabi. Pumasok si kuya Nathe at sinara ang pinto ng dahan-dahan. Tinaasan ko siya ng kilay, "what do you need?"

"There's a boy downstairs saying he knows you, kelangan ka daw niya maka-usap." Pag e-explain ni kuya Nathe.

"Sinabi mo sa kanya na nandito ako?" Tanong ko. Nagbabakasakale na hindi niya sinabi para hindi ko na kailangan kausapin yung kung sino man yun, kaso tumungo si kuya Nathe. Damn. "Ugh! Ano ba naman yan kuya bakit?"

"Because he really looked stressed about it. Babain mo na, ang pangalan daw niya is Alek Vlad-"

"Wait what?! Anong ginagawa niya dito!?" Napa tayo ng di-oras at dali-daling lumabas ng kwarto, muntik pa nga ako malag-lag ng hagdan sa kamamadali. Nang makita ko na yung kumag na naka upo sa isang armchair tinawag ko siya. "Hoy kumag anong ginagawa mo dito?" Masungit ko na tanong. Tiningnan niya ako at bakas sa mukha niya ang pag-aalala. Bakit?

"Roxanne andito ba si Crystal?"

Nagulat ako sa tanong niya. Anong kelangan niya kay Crystal? "Oo, nasa taas siya, pero bakit anong meron?" Tanong ko.

"Urgent at mahirap i-explain. Please dalhin mo ako sa kanya ngayon." Tumungo ako at pinasunod siya sa akin sa taas papunta sa kwarto ni kuya Nathan.

Pag bukas ko ng pinto nakita namin agad si Crystal na naka upo sa isang sulok ng kwarto, yakap-yakap ang sarili niya. Ng bumukas ang pinto tumingin siya agad sa amin- sa akin at para bang natatakot siya. "Crystal? Crystal are you okay-" lalapit na sana ako pero pinigilan ako nung kumag.

"Dyan ka lang, wag kang aalis dyan kung mahal mo ang buhay mo." Mahina niyang sabi bago lumapit kay Crystal. "Crys..." Sabi niya ng may mahinhin na boses.

Tiningnan siya ni Crystal na para bang ngayon lang niya napansin yung kumag. "A-alek!" Niyakap niya yung kumag na ikinagulat ko.

What the hell is going on? A part of me wanted to leave, meron din namang.. gusto na sana ako si Crystal na nakayakap doon sa kumag. But seriously, what the hell is going on?

Nabalik ako sa realidad ng marinig ko na may umiiyak. Napatingin ako kay Crystal na umiiyak.

"Uminom ka na bago lumala yan." Inabutan nung kumag si Crystal ng tomato juice at agad naman itong kinuha nung isa at ininom. Para bang magic na nawala ang tensyon na naka palibot sa kanilang dalawa.

Pinunasan ni Crystal ang natirang juice sa labi bago tumingin sa akin. "A-ann-"

"Crystal kelangan mo na umuwi, hinahanap ka ni uncle kagabi pa. We have to leave now." Tumungo si Crystal.