Manyak Sevgilim

8. Bölüm; Yaa ben böyle şansın..

-EZGİ'NİN AĞZINDAN-

Salondaki manzara karşısında şok olmuştum bu Mira denen kız çok canımı sıkıyordu. Resmen abimi ayartmaya çalışıyor. Şuan üstünde ve abimde onu elleriyle dolamış. Kız geldiği ilk günden abimide ablamıda benden çalmaya çalışıyordu. Ablamın ve abimin birtanesiyken şimdi bu sürtük kız yüzünden ikiside benimle ilgilenmiyor. Ablam onlar bu haldeyken bile fotoğraflarını çekti. Off bu sürtüğü resmen abime layık görüyor! Sinirden gözlerim dolarken kendimi tutamadım ve bağırmaya başladım.

"Bu ne yaa kalkınnnnnn!!" diye bağırınca ikiside gözlerini açmaya başladı. Mira denen sürtük ayıldığında etrafına bakındı ve kendisini abimin üzerinde bulunca aniden şok oldu. Abim ayıldığında etrafa baktığında bizi görünce gülümsedi. Sonra kolunun altında ona öldürecekmiş gibi bakan sürtüğü görünce elini onun boynundan hızla çekti ve ikiside yerinden doğruldular. Abimde o sürtükte kekelemeye başladı. Abim, "Ş-şey b-ben n-nasıl bu hale g-geldiğimizi g-gerçekten b-bilmiyorum." dedi. O sürtükte sol elini boynuna götürüp kaşıdı. Aniden ayağa kalktı. "B-benim işim v-varda y-yukarı ç-çıkmam g-gerekiyor. Eeeee.. k-kahvaltıda gö-görüşürüz." dedi. Abimde belliki utanmıştı. "B-benimde i-işim var." dedi. Oda ayağa kalktı. Biri koltuğun sağ tarafından diğeride sol tarafından ikiside aptal gibi merdivenlerin başında çarpıştılar. Sonra ikiside merdivenlerden çıktılar. Önden Mira arkadanda abim. Iyk resmen üst üstelerdi yaa. Onlar yukarı çıkar çıkmaz ablam kahkahayı bastı. Bu durumda nasıl gülebiliyor! Çok sinirimi bozuyor böyle davranması! O sürtük ablamı bile etkisi altına almıştı.

Ablam kahvaltıyı hazırladığı zaman banada abimle Mira'yı çağırmamı söyledi. Abimi çağırdım ve birazdan geleceğini söyledi. Şimdi ise Mira'yı çağırmam lazım. Sen şimdi bittin sürtük! Koşar adımlarla ortalıkta kimse yokken onun odasına girdim. Yatağının üzerinde oturuyordu. Benim girmemle hemen ayağa kalktı. Hemen yanına doğru yaklaştım ve şimdi bittin sen pis sürtük!

"Heyy beni iyi dinle sözüm bitene kadar sözümü kesme! Sen ne aşağılık bir sürtüksün! Eve geleli daha birgün olmadan abimin koynunda uyanıyorsun! Gelir gelmez bütün dikkatleri üzerine çektin. Birde yetmezmiş gibi abime yakınlaşıyorsun. Kim bilir belkide yatmışsındır abimle! Kesin öyledir yoksa abim senin yüzüne bile bakmaz! Senden onun tek gecelik sürtüklerinden birtanesin bunu asla unutma!!" dediğimde hiçbirşey demeden ağlamaya başladı. Neden ağlıyordu ki şimdi. Birden içeri abim girdi. Bana doğru döndü ve kolumu kavradı. Sinirli gözlerle  bana bakarak konuştu.

"Sesin dışarıya kadar geliyor. Sen anlamadan dinlemeden nasıl ona sürtük dersin. Dün gece ne olduğunu biliyor musun ki konuşuyorsun?!" dediğinde kendimi tutamadım. "Abi sürtük olmasa gece seninle o halde uyuyabilir miydi? Sürtük ışte SÜRTÜKKK!" diye bağırdığımda elini kaldırdı. Resmen bana tokat atacaktı gözlerimi sımsıkı yumdum. Birden "yeter" diye bir ses duyduğumda gözlerimi açtım. Mira abimin kolunu tutmuştu ve şimdide ona yalvarıyordu. Hemde benim için..

"Yeter ne olur yapma .. Benim yüzümden ona bişey yapma! Haklı sonuçta ben bir fazlalığım bu evde ama ne yapabilirim buradan başka gidecek yerim yok. Ama böyle olacaksa gitmeye razıyım! Lütfen ona birdaha böyle davranma! Oda kendince haklı! Lütfen Ceyhun Lütfen!" dedi. Sonlara doğru sesi daha çok kısılmıştı. Sanırım benim yüzümden şimdide ağlıyordu. Gozyaşlarının ardı arkası kesilmezken abim aniden kolundan tutup onun vücudunu kendisinkiyle birleştirdi ve saçlarını okşamaya başladı. "Tamam sakin ol ona birşey yapmayacağım ve sende hiçbir yere gitmeyeceksin" dedi ve onu kendinden uzaklaştırıp gözyaşlarını sildi. Resmen abim benim değil onun yanındaydı. Sinirle odadan çıktım ve ablamın odayı gözetirken yakaladım. Bana kaşlarını çatarak baktı ve başını iki yana salladı. Koşarak aşağıya indim. Bir yandanda ağlıyordum. Hemen lavaboda elimi yüzümü yıkadım. Allah kahretsin yine o sürtük değil ben suçluyum..