Manyak Sevgilim

24. Bölüm; Benimle misin ?

Merhaba canlarımmm :D nasılsınız bakalım ? Ben çok enerjiğim ve sanırım bu yüzden bu bölüm biraz fazla ekşınlı oldu :D Ha birde biraz fazla saçmaladım. Kusura bakmayın artık assdfgh :D

Bu bölümü @elifkylmz 'a ithaf ediyorum. Canım ablacım çok tatlı ve çok sempatik birisi.. Yirim bin unuuu :D yorumları ile hikâyeme can verdi :D onu çoook seviyomm <3 öptüm seni :* umarım bu bölümüde beğenirsin :D

İyi Okumalar Canlarım :)

-CEYHUN'UN AĞZINDAN-

Allah kahretsin! Gitti o artık yok! Kapıyı çarptı ve yüzüme bakmadan gitti! Hesap vermeden gitti! GİTTİ!! Nasıl olursa olsun gitti!

Gözlerimde akmamak için direnen gözyaşlarımı serbest bıraktım. Dizimin bağı çözülmüştü sanki. Dizlerimin üzerine düştüm. Ağlıyordum.. Haykıramıyordum çünkü hâlâ şoktaydım. Gözlerimden akan yaşların ardı arkası kesilmiyordu. Bu gözyaşları çaresiz, yapayalnız, bomboş bir adamın gözyaşlarıydı işte!

SEVGİLİM ESİRİNLE GURUR DUYABİLİRSİN!!

Kollarımda ki sıcak elleri hissettiğimde ablam ve Ezgi'nin olduğunu anladım.

"Beni acımla başbaşa bırakın abla! BIRAKIN BENİ!! Ben terkedilmiş yapayalnız bir adamım.. Sizde gidin.. SİZDE!!" dedim. Ablam önüme eğildi ve beni kendine çekip sarıldı. Bu azda olsa rahatlatmıştı beni. Başımı omzuna gömdüm ve ağlamama engel olamadım.

"Herşey geçecek birtanem. Sakin ol!" dedi. Başımı omzundan çekip yüzüne baktım.

"Neden abla neden ? Neden gitti ? Neden beni böyle terketti ? Neden aşkımızı öldürdü ? NEDEN ?" dedim. Yüzümü avuçlarının içine aldı.

"Bir yanlış anlaşılma olmuştur. O sana geri dönecek birtanem sen merak etme!" dedi. O okadar kolay değil!

"Dönecek!! Ama döndüğünde bende onu kabul etmeyeceğim! Beni bırakıp gitmek, bana güvenmemek ne demekmiş görecek abla!!" dedim. Birden Ezgi araya girdi.

"O sana dönecek ve sen git diyeceksin ha ? Rüyamda görsem inanmam!" dedi. Bunun dilide pabuç kadar olmuş yaa!

"Sus kız sen! Sinirliyim zaten gebertirim seni!" dedim. Omuz silkti.

"Ama abi haksız mıyım ? Sen kız seni terketti diye resmen yıkıldın. Yıllarca birkez olsun ağlamayan sen Mira için ağladın! Sana şimdi gelse 'Ceyhun eskisi gibi olalım, üzgünüm aşkım!' dese anında yanında bitersin!" dedi. Biran sustum. Evet haklıydı. Ben Mira için ağlıyordum. Yıllar sonra ilk defa ve bir kadın için ağlıyordum. Ne yapmıştı bana böyle ?

Hiçbir şey demeden odama çıktım. Kapımı kilitledim ve yatağıma uzandım. Kokusu öyle bir sinmişti ki yastığıma, gözleri öyle bir kazınmıştı ki aklıma.. Birde unut beni diyor! Unutmak mı ? Unutmak ha! UNUTMAK!! O yeşil gözleri, o yukarı kıvrılan dudakları, o ipeksi saçları, o cennet kokuyu nasıl unutabilirdim ? NASIL ?

Elime geçen herşeyi duvara fırlattım. HERŞEYİ! Her fırlatışımda da ağzıma geleni sayıyordum!

"Gittin Mira demek gittin ha! Unutacakmışım birde seni! Demek gönlümün eğlencesi değilsin ha! Herşey bitti demek ki! Beni bu hale getirebildin ya tebrik ederim seni! Şimdi siktir git!! Umursamayacağım seni!"

En son bağırmaktan ses tellerim, duvara elime geleni savurmaktanda ellerim acıyınca kendimi yere bıraktım. Artık ağlayamıyordum. Gözyaşı kalmadı gözümde! İçimde ki acı gitmiyordu. Artık hırlamaya başladım. Sinirden gözüm dönmüştü. Heran herşeyi yapabilirdim. Elime paramparça olmuş aynanın bir parçasını aldım.